Psaumes 44
1 Au chef des chantres. Par les fils de Coré. Maskîl. O Dieu! De nos oreilles nous l’avons entendue, nos pères nous l’ont racontée, l’œuvre que tu as accomplie de leurs jours, aux temps antiques.
Guð, við höfum heyrt um máttarverk þín á dögum forfeðra okkar. Þeir hafa sagt:
2 Toi, de ta main, tu as dépossédé des nations, et tu les as implantés, eux; tu as ruiné des peuplades, et eux, tu les as multipliés.
Hann rak heiðnu þjóðirnar úr landinu og gaf okkur það, lét Ísrael setjast hér að.
3 Certes, ce n’est pas leur épée qui les a faits maîtres du pays, ni leur bras qui leur a donné la victoire: c’est ta droite, ton bras, la lumière de ta face; car tu les avais pris en affection.
Ekki sigruðu þeir af eigin krafti, heldur vegna máttar þíns og velþóknunar þinnar á þeim.
4 C’Est toi qui es mon roi, ô Dieu! Décrète les triomphes de Jacob.
Þú ert konungur minn og Guð. Láttu þjóð þína vinna sigur!
5 Grâce à toi nous enfonçons nos ennemis, avec l’aide de ton nom, nous écrasons nos agresseurs.
Aðeins í þínum krafti og nafni sigrum við óvininn.
6 Car je ne mets pas ma confiance en mon arc; ce n’est pas mon épée qui m’assure la victoire;
Vopnin duga skammt, þau tryggja ekki sigur.
7 mais c’est toi qui nous fait triompher de nos ennemis, qui couvres de confusion ceux qui nous haïssent.
Aðeins með þinni hjálp getum við sigrað.
8 En Dieu nous nous glorifions sans cesse, et à jamais nous célébrons ton nom. (Sélah)
Guð, aftur og aftur hrósa ég mér af þér. Hvernig get ég þakkað þér sem skyldi!
9 Pourtant tu nous as rejetés et humiliés, et tu n’accompagnes plus nos armées.
En þó hefur þú, Drottinn, nú um stund yfirgefið okkur og ekki stutt í orustum.
10 Tu nous fais reculer devant l’ennemi: ceux qui nous haïssent pillent à leur aise.
Já, þú hefur barist gegn okkur og við höfum flúið. Óvinir okkar gerðu árás. Þeir rændu og rupluðu.
11 Tu nous livres comme des troupeaux dont on se nourrit, et nous éparpilles parmi les nations.
Þú hefur farið með okkur eins og sláturfé, tvístrað okkur meðal þjóðanna.
12 Tu vends ton peuple à vil prix; tu n’estimes pas bien haut sa valeur.
Þú selur þjóð þína fyrir lítið, metur hana einskis virði.
13 Tu fais de nous un objet d’opprobre pour nos voisins, la risée et la moquerie de notre entourage.
Nágrannarnir hæða okkur og spotta vegna alls sem þú lætur á okkur dynja.
14 Tu nous rends la fable des nations; nous excitons des hochements de tête parmi les peuples.
Þín vegna er „Gyðingur!“háðsyrði og hneyksli meðal þjóðanna, öllum til ama.
15 Tout le temps, mon déshonneur est là, sous mes yeux, et mon visage se couvre de honte
Ég verð fyrir stöðugum skömmum,
16 à la voix de l’insulteur et du détracteur, à la vue de l’ennemi, avide de vengeance.
mér er formælt og ég fyrirlitinn af hefnigjörnum óvinum.
17 Tout cela nous est advenu, sans que nous t’ayons oublié, sans que nous ayons trahi ton alliance.
Og þetta hefur gerst, Drottinn, þrátt fyrir tryggð okkar við þig. Sáttmála þinn höfum við ekki rofið.
18 Notre cœur n’a pas rétrogradé, ni nos pas n’ont dévié de ton chemin,
Ekki höfum við snúið okkur gegn þér, ekki vikið eitt skref af vegi þínum!
19 pour que tu dusses nous reléguer dans la région des monstres et nous recouvrir des ombres de la mort.
Væri svo, gætum við skilið refsingu þína, landauðn og niðdimmu dauðans.
20 Si nous avions oublié le nom de notre Dieu, étendu les mains vers un dieu étranger,
Ef við hefðum hætt að tilbiðja Guð og snúið okkur að hjáguðadýrkun,
21 est-ce que Dieu ne l’aurait pas constaté, puisqu’il connaît les secrets du cœur?
hefði honum þá ekki verið kunnugt um það? Hann sem þekkir alla hluti og leyndarmál mannanna.
22 Mais pour toi nous subissons chaque jour la mort; on nous considère comme des brebis destinées à la boucherie.
En það höfum við ekki gert. Við erum í dauðans hættu fyrir það eitt að þjóna þér! Við erum eins og lömb leidd til slátrunar!
23 Réveille-toi donc! Pourquoi demeures-tu endormi, Seigneur? Sors de ton sommeil, ne nous délaisse pas à jamais.
Vakna þú! Rís þú á fætur! Hvers vegna sefur þú, Drottinn? Hefur þú hafnað okkur fyrir fullt og allt?
24 Pourquoi dérobes-tu ta face, oublies-tu notre misère et notre oppression?
Hvers vegna horfir þú í aðra átt? Af hverju er þér sama um sorg okkar og neyð?
25 Car notre âme est abaissée jusque dans la poussière, notre corps est couché de son long sur le sol.
Við erum fallnir og liggjum hér endilangir.
26 Lève-toi pour nous venir en aide, délivre-nous par un effet de ta bonté!
Rís þú upp, Drottinn, komdu og hjálpaðu okkur! Frelsaðu okkur vegna eilífrar elsku þinnar.
