Psaumes 17
1 Prière de David. Ecoute, ô Seigneur, ma juste demande, exauce ma supplication, prête l’oreille à ma prière, sortant de lèvres non trompeuses.
Drottinn, ó hjálpa þú mér, því að ég er heiðvirður og breytni mín réttlát. Hlustaðu þegar ég hrópa til þín!
2 C’Est de toi qu’émanera mon bon droit: tes yeux discernent ce qui est équitable.
Úrskurða mig réttlátan svo að allir heyri, þú réttvísi Drottinn.
3 Tu sondes mon cœur, tu m’examines pendant la nuit, tu me mets à l’épreuve, sans trouver en moi aucune pensée qui ne doive passer par ma bouche.
Þú hefur prófað mig, já jafnvel um nætur, en engar illar hugsanir fundið hjá mér, né vond orð mér á vörum.
4 Guidé par les paroles de tes lèvres, j’observe les actions des hommes, les voies des gens violents.
Boðorðum þínum hef ég hlýtt og forðast félagsskap við illmenni og rudda.
5 Affermis mes pas dans tes sentiers, pour que mes pieds ne glissent point.
Ég hef fylgt leiðsögn þinni og ekki farið villur vegar.
6 Je t’appelle, car tu me réponds, ô Dieu! Prête-moi l’oreille, entends mes paroles.
Ég ákalla þig því að ég veit að þú svarar mér! Já, hlustaðu á bæn mína.
7 Mets en relief tes bienfaits, ô Protecteur de ceux qui se confient à ta droite, malgré les adversaires.
Sýndu mér kærleika þinn og náð, þú sem frelsar hina ofsóttu.
8 Garde-moi comme la prunelle des yeux, abrite-moi à l’ombre de tes ailes,
Vernda mig eins og sjáaldur augans. Hyl mig í skjóli vængja þinna.
9 contre les méchants qui me tyrannisent, contre mes ennemis qui me cernent avec passion.
Óvinir mínir umkringja mig með morðsvip í augum.
10 De leur graisse ils ont bouché leur cœur; leurs lèvres s’expriment avec orgueil.
Þeir eru óguðlegir og beita mig ofbeldi. Hlustaðu á tal þeirra! Hvílíkur hroki!
11 A chacun de nos pas, les voilà qui se pressent autour de nous; ils ont les yeux sur nous pour nous étendre à terre,
Þeir koma nær og nær, ákveðnir í að troða mig undir.
12 pareils au lion avide de déchirer, au lionceau qui se tient en embuscade.
Þeir líkjast gráðugum ljónum sem vilja rífa mig á hol – ungum ljónum sem liggja í leyni og bíða eftir bráð.
13 Lève-toi, Seigneur, préviens ses desseins, fais-lui ployer le genou; par ton glaive, sauve ma vie du méchant.
Drottinn, rís þú upp og hastaðu á þá! Rektu þá frá!
14 Par ta main, ô Eternel, sauve-moi de ces gens, de ces gens esclaves du monde, qui jouissent largement de la vie, dont tu bourres le ventre de tes biens, dont les enfants ont tout en abondance et laissent leur superflu à leur progéniture.
Komdu og frelsaðu mig frá hinum óguðlegu sem aðeins leita jarðnesks ávinnings, þeim sem þú hefur gefið auð og völd og ótal afkomendur.
15 Quant à moi, puissé-je, grâce à ma droiture, contempler ta face et, à mon réveil, me rassasier de ta vue!
En ég sækist ekki eftir veraldlegum auði, heldur því að þekkja þig og lifa réttvíslega – vera sáttur við þig. Ég vil hugsa um þig jafnt á degi sem nóttu og þegar ég vakna mun ég sjá auglit þitt og gleðjast!
