Psaumes 140

1 Au chef des chantres. Psaume de David. Délivre-moi, Eternel, des gens méchants, protège-moi contre les hommes de violence,

Al la ĥorestro. Psalmo de David. Liberigu min, ho Eternulo, de malbona homo, Gardu min kontraŭ perfortulo;

2 qui conçoivent de mauvais desseins dans leur cœur, chaque jour fomentent des guerres.

Kontraŭ tiuj, kiuj elpensas malbonon en la koro, Ĉiutage kaŭzas militojn;

3 Ils affilent leur langue comme un serpent, un venin de vipère se glisse sous leurs lèvres. (Sélah)

Kiuj akrigas sian langon, kiel serpento; Veneno de vipuro estas sub iliaj lipoj. (Sela)

4 Garde-moi, Seigneur, des mains du méchant! Protège-moi contre les hommes de violence, qui se proposent de me faire trébucher dans ma marche.

Gardu min, ho Eternulo, kontraŭ la manoj de malvirtuloj, Gardu min kontraŭ perfortuloj, Kiuj intencas renversi miajn paŝojn.

5 Des présomptueux dressent pièges et lacets contre moi; tendent des filets le long de la route, me posent des embûches. (Sélah)

Fieruloj kaŝis kaptilon por mi kaj ŝnurojn, Ili etendis reton ĉe la vojo, implikilon ili metis por mi. (Sela)

6 Mais j’ai dit à l’Eternel: "Tu es mon Dieu: prête l’oreille, Seigneur, à mes cris suppliants!"

Mi diris al la Eternulo: Vi estas mia Dio; Atentu, ho Eternulo, la voĉon de mia petego.

7 O Dieu, mon Maître, mon aide puissante, tu couvres ma tête de ta protection au jour du combat.

Ho Eternulo, mia Sinjoro, forto de mia savo, Vi ŝirmas mian kapon en la tago de batalo.

8 N’Accorde pas, Eternel, les demandes des méchants, ne laisse point s’accomplir leurs perfides desseins; ils lèveraient trop haut, (Sélah)

Ne donu, ho Eternulo, al malvirtulo lian dezirataĵon, Lian intencon ne efektivigu, ke ili ne fieriĝu. (Sela)

9 leur tête, ceux qui m’enserrent; que la méchanceté de leurs lèvres les enveloppe tout entiers!

La veneno de miaj ĉirkaŭantoj, La malicaĵo de iliaj lipoj kovru ilin.

10 Que des charbons ardents pleuvent sur eux, qu’on les précipite dans les flammes, dans des gouffres d’où ils ne puissent s’échapper!

Falu sur ilin brulantaj karboj; Ili ĵetiĝu en fajron, En abismojn, ke ili ne leviĝu.

11 Que l’homme à la langue perfide n’ait point d’avenir dans le pays l Que l’homme de violence soit entraîné par sa méchanceté dans la chute!

Kalumnianto ne staros forte sur la tero; Perfortulon la malbono entiros en pereon.

12 Je le sais, l’Eternel défend la cause du pauvre, le droit des humbles.

Mi scias, ke la Eternulo defendos la aferon de mizerulo, La rajton de malriĉuloj.

13 Oui certes, les justes auront à rendre hommage à ton nom, les gens de bien séjourneront devant ta face!

Kaj virtuloj ja gloros Vian nomon; Piuloj restos antaŭ Via vizaĝo.