Psaumes 137

1 Sur les rives des fleuves de Babylone, là nous nous assîmes, et nous pleurâmes au souvenir de Sion.

Babil ırmakları kıyısında oturup Siyon'u andıkça ağladık;

2 Aux saules qui les bordent, nous suspendîmes nos harpes;

Çevredeki kavaklara Lirlerimizi astık.

3 car là nos maîtres nous demandaient des hymnes, nos oppresseurs des chants de joie. "Chantez-nous disaient-ils, un des cantiques de Sion!"

Çünkü orada bizi tutsak edenler bizden ezgiler, Bize zulmedenler bizden şenlik istiyor, “Siyon ezgilerinden birini okuyun bize!” diyorlardı.

4 Comment chanterions-nous l’hymne de l’Eternel en terre étrangère?

Nasıl okuyabiliriz RAB'bin ezgisini El toprağında?

5 Si je t’oublie jamais, Jérusalem, que ma droite me refuse son service!

Ey Yeruşalim, seni unutursam, Sağ elim kurusun.

6 Que ma langue s’attache à mon palais, si je ne me souviens toujours de toi, si je ne place Jérusalem au sommet de toutes mes joies!

Seni anmaz, Yeruşalim'i en büyük sevincimden üstün tutmazsam, Dilim damağıma yapışsın!

7 Souviens-toi, Seigneur, pour la perte des fils d’Edom, du jour fatal de Jérusalem, où ils disaient: "Démolissez-la, démolissez-la, jusqu’en ses fondements!"

Yeruşalim'in düştüğü gün, “Yıkın onu, yıkın temellerine kadar!” Diyen Edomlular'ın tavrını anımsa, ya RAB.

8 Fille de Babel, vouée à la ruine, heureux qui te rendra le mal que tu nous as fait!

Ey sen, yıkılası Babil kızı, Bize yaptıklarını Sana ödetecek olana ne mutlu!

9 Heureux qui saisira tes petits et les brisera contre le rocher!

Ne mutlu senin yavrularını tutup Kayalarda parçalayacak insana!