Psaumes 12

1 Au chef des chantres, à l’octave. Psaume de David. Au secours, Seigneur, car il n’est plus d’homme pieux! Car la loyauté est bannie des fils d’Adam.

Drottinn! Hjálpa þú! Hinum trúuðu fækkar óðum. Hvar eru þeir sem hægt er að treysta?

2 On se parle avec fausseté l’un à l’autre, on parle d’une langue mielleuse, d’un cœur plein de duplicité.

Allir ljúga og iðka svik og pretti, en einlægnin virðist fokin út í veður og vind.

3 Que l’Eternel supprime toutes les langues mielleuses, les lèvres qui s’expriment avec arrogance,

En Drottinn mun ekki fara mjúkum höndum um þá sem iðka ranglæti.

4 ceux qui disent: "Par notre langue nous triomphons, nos lèvres sont notre force: qui serait notre maître?"

Hann mun útrýma þessum lygurum sem segja: „Við skulum ljúga til um áform okkar, enda ráðum við sjálfir hvað við segjum!“

5 Devant l’oppression des humbles, les plaintes des pauvres. "A cette heure je me lève, dit le Seigneur, j’apporte le salut à celui qu’on entoure de pièges."

Þessu svarar Drottinn: „Ég mun rísa upp og verja þá kúguðu, fátæku og hrjáðu. Ég mun frelsa þá samkvæmt bænum þeirra.“

6 Les paroles de l’Eternel sont des paroles pures; c’est de l’argent raffiné au creuset dans le sol, et qui est sept fois épuré.

Loforð Drottins eru áreiðanleg. Hvert orð á vörum hans er satt og rétt eins og marghreinsað skíragull.

7 Toi, ô Seigneur, tu les protèges les justes, tu les défends à jamais contre cette engeance.

Drottinn, við vitum að þú munt varðveita þitt fólk frá verkum illra manna,

8 Les méchants rôdent aux alentours, quand la vilenie domine parmi les hommes.

þó svo þeir vaði alls staðar uppi og njóti heiðurs í landinu.