Psaumes 104

1 Bénis, mon âme, l’Eternel! Eternel, mon Dieu, tu es infiniment grand; tu es vêtu de splendeur et de majesté.

Benu, ho mia animo, la Eternulon. Ho Eternulo, mia Dio, Vi estas tre granda, De majesto kaj beleco Vi estas vestita;

2 Tu t’enveloppes de lumière comme d’un manteau, tu déploies les cieux comme une tenture.

Vi, kiu estas ĉirkaŭkovrita de lumo kiel de vesto, Kiu sternas la ĉielon kiel tapiŝon;

3 Sur les eaux tu as posé les voûtes de ta demeure sublime, les nuages te servent de char, tu t’avances sur les ailes du vent.

Kiu aranĝas sur la akvo Siajn ĉambrojn, Kiu faras la nubojn Lia veturilo; Kiu iras sur la flugiloj de la vento;

4 Des vents tu fais tes messagers; des flammes ardentes, tes ministres.

Kiu faras la ventojn Liaj senditoj, Flamantan fajron Liaj servantoj;

5 Tu as fondé la terre sur ses colonnes d’appui, pour qu’elle ne chancelle jamais.

Kiu fondis la teron sur ĝiaj fundamentoj, Ke ĝi neniam ŝanceliĝos.

6 Tu l’as couverte de flots comme d’un vêtement; sur les montagnes les eaux s’étaient arrêtées.

La abismon Vi kovris kiel per vesto, Sur la montoj staras akvo;

7 A ton injonction elles s’enfuirent; au bruit de ton tonnerre, elles s’élancèrent éperdues.

De Via minaco ĝi kuras, De la voĉo de Via tondro ĝi forrapidas.

8 Des montagnes s’élevèrent, des vallées s’abaissèrent, occupant la place que tu leur avais assignée.

Ĝi leviĝas sur montojn, malleviĝas sur valojn, Al tiu loko, kiun Vi destinis por ĝi.

9 Tu leur as fixé des barrières infranchissables, pour les empêcher de submerger à nouveau la terre.

Vi faris limon, kiun ĝi ne superpaŝos, Por ke ĝi ne revenu por kovri la teron.

10 Tu fais jaillir des sources dans les vallées, elles poursuivent leur course entre les montagnes.

Vi sendas fontojn al la riveroj, Kiuj iras inter montoj;

11 Elles abreuvent toutes les bêtes des champs, les onagres y étanchent leur soif.

Ili trinkigas ĉiujn kampajn bestojn; Sovaĝaj azenoj kvietigas sian soifon.

12 Sur leurs bords, les oiseaux du ciel font leur demeure; d’entre la feuillée, ils élèvent leur ramage.

Apud ili loĝas la birdoj ĉielaj, El inter la branĉoj ili sonigas sian voĉon.

13 Du haut de ta résidence tu arroses les montagnes, la terre est nourrie du fruit de tes œuvres.

Vi trinkigas la montojn el Viaj ĉambroj; Per la produktoj de Viaj faroj satiĝas la tero.

14 Tu fais croître l’herbe pour les animaux domestiques, des plantes pour l’usage de l’homme, en tirant sa nourriture du sein de la terre:

Vi kreskigas herbon por la bruto, Kaj verdaĵon, kiu servas al la homo, Por elirigi panon el la tero.

15 le vin qui réjouit le cœur des mortels, l’huile qui fait resplendir les visages, le pain enfin qui fortifie le cœur de l’homme.

Kaj la vino gajigas la koron de la homo, La vizaĝo brilas de la oleo, Kaj la pano fortikigas la koron de la homo.

16 Les arbres de l’Eternel sont abondamment pourvus, les cèdres du Liban que sa main a plantés.

Satiĝas la arboj de la Eternulo, La cedroj de Lebanon, kiujn Li plantis;

17 Là les oiseaux bâtissent leurs nids, la cigogne fait des cyprès sa demeure.

Kaj tie nestas birdoj; Cikonio havas sian loĝejon sur abioj;

18 Les montagnes escarpées servent de retraite aux chamois, les rochers de refuge aux gerboises.

La altaj montoj estas por la ibeksoj, La rokoj estas rifuĝejo por la hirakoj.

19 Il a fait la lune pour marquer les temps, le soleil connaît le terme de sa course.

Li aranĝis la lunon laŭ la partoj de tempo; La suno scias sian subiron.

20 Tu amènes les ténèbres, et c’est la nuit, la nuit, où circulent tous les hôtes de la forêt.

Vi sendas mallumon, kaj fariĝas nokto, Dum kiu vagas ĉiuj arbaraj bestoj;

21 Les lionceaux rugissent après la proie, demandant à Dieu leur pâture.

La leonidoj krias pri rabakiro, Por peti de Dio sian manĝaĵon.

22 Le soleil commence à poindre, ils se retirent, et vont se blottir dans leurs tanières;

Kiam leviĝas la suno, Ili sin kaŝas kaj kuŝiĝas en siaj loĝejoj.

23 l’homme se rend à son labeur, accomplit sa besogne jusqu’au soir.

Eliras homo por sia okupiĝo, Por sia laboro ĝis la vespero.

24 Que tes œuvres sont grandes, ô Seigneur! Toutes, tu les as faites avec sagesse; la terre est remplie de tes créations.

Kiel multaj estas Viaj faroj, ho Eternulo! Ĉion Vi faris kun saĝo; La tero estas plena de Viaj faritaĵoj.

25 Voici le grand océan, aux étendues immenses! Là fourmillent des êtres sans nombre, des bêtes petites et grandes.

Jen la maro, granda kaj vasta: Tie estas rampaĵoj sennombraj, Bestoj malgrandaj kaj grandaj;

26 Là cheminent des navires, ce Léviathan que tu as formé pour s’y ébattre.

Tie iras ŝipoj; Tie estas la levjatano, kiun Vi kreis, ke ĝi tie ludu.

27 Tous mettent en toi leur attente, assurés que tu leur donneras leur nourriture en temps voulu.

Ĉiuj ili atendas de Vi, Ke Vi donu al ili manĝon en ĝia tempo.

28 Tu la leur donnes, ils la recueillent; tu ouvres la main, ils sont comblés de biens.

Vi donas al ili, ili kolektas; Vi malfermas Vian manon, kaj ili satiĝas de bonaĵo.

29 Tu dérobes ta face, ils sont dans l’épouvante; tu leur retires le souffle, ils expirent et retombent dans leur poussière.

Vi kaŝas Vian vizaĝon, tiam ili ektimas; Vi forprenas ilian spiriton, Tiam ili mortas kaj revenas al sia polvo.

30 Tu renvoies ton souffle, ils renaissent, et tu renouvelles la face de la terre!

Vi sendas Vian spiriton, tiam ili kreiĝas; Kaj Vi renovigas la vizaĝon de la tero.

31 Que la gloire de l’Eternel dure à jamais! Que le Seigneur se réjouisse de ses œuvres!

Gloro al la Eternulo estu eterne; La Eternulo ĝoju pri Siaj faritaĵoj.

32 Il regarde la terre, et elle vacille, il effleure les montagnes, et elles fument.

Li ekrigardas la teron, kaj ĝi tremas; Li ektuŝas la montojn, kaj ili fumiĝas.

33 Je veux chanter l’Eternel ma vie durant, célébrer mon Dieu tant que j’existerai.

Mi kantados al la Eternulo, dum mi vivos; Mi muzikados al mia Dio, dum mi estos.

34 Puisse mon cantique lui être agréable! Moi, je me délecte en l’Eternel.

Agrabla estu al Li mia meditado; Mi ĝojos pri la Eternulo.

35 Que les pécheurs disparaissent de la terre, que les méchants ne soient plus! Mon âme, bénis l’Eternel, Alléluia!

Malaperu pekuloj de sur la tero, Kaj malvirtuloj ne plu ekzistu. Benu, ho mia animo, la Eternulon. Haleluja!