Psaumes 104

1 Bénis, mon âme, l’Eternel! Eternel, mon Dieu, tu es infiniment grand; tu es vêtu de splendeur et de majesté.

Daygon ko si Yahweh sa tibuok nakong kinabuhi, Yahweh nga akong Dios, matahom ka kaayo; nagbisti ka sa kadungganan ug pagkahalangdon.

2 Tu t’enveloppes de lumière comme d’un manteau, tu déploies les cieux comme une tenture.

Gitabonan mo ang imong kaugalingon sa kahayag ingon nga usa ka panapton; giabre mo ang kalangitan sama sa usa ka tabil sa tolda.

3 Sur les eaux tu as posé les voûtes de ta demeure sublime, les nuages te servent de char, tu t’avances sur les ailes du vent.

Gipahimutang mo ang mga sablayan sa imong lawak sa kapanganoran; gihimo mo ang kapanganoran nga imong karwahi; naglakaw ka sa mga pako sa hangin.

4 Des vents tu fais tes messagers; des flammes ardentes, tes ministres.

Iyang gihimo ang kahanginan nga iyang mga mensahero, ug ang mga dilaab sa kalayo iyang mga sulugoon.

5 Tu as fondé la terre sur ses colonnes d’appui, pour qu’elle ne chancelle jamais.

Gitukod niya ang mga patukoranan sa kalibotan, ug dili gayod kini matarog.

6 Tu l’as couverte de flots comme d’un vêtement; sur les montagnes les eaux s’étaient arrêtées.

Gitabonan mo ang kalibotan ug tubig sama sa panapton; ang tubig mitabon sa mga kabukiran.

7 A ton injonction elles s’enfuirent; au bruit de ton tonnerre, elles s’élancèrent éperdues.

Ang imong pagbadlong nagpahubas sa katubigan; sa dinahunog sa imong tingog (sila) mikalagiw.

8 Des montagnes s’élevèrent, des vallées s’abaissèrent, occupant la place que tu leur avais assignée.

Mitugbaw ang kabukiran, ug ang mga walog mikatag ngadto sa dapit nga gitagana alang kanila.

9 Tu leur as fixé des barrières infranchissables, pour les empêcher de submerger à nouveau la terre.

Gibutangan mo (sila) ug utlanan aron nga dili (sila) makalabang; aron dili nila matabonan pag-usab ang kalibotan.

10 Tu fais jaillir des sources dans les vallées, elles poursuivent leur course entre les montagnes.

Gihimo niya ang tuboran nga modagaygay ngadto sa mga walog; ang mga sapa modagayday taliwala sa kabukiran.

11 Elles abreuvent toutes les bêtes des champs, les onagres y étanchent leur soif.

Nagahatag (sila) ug tubig alang sa tanang mananap sa kaumahan; ang mga ihalas nga mga asno natagbaw sa ilang kauhaw.

12 Sur leurs bords, les oiseaux du ciel font leur demeure; d’entre la feuillée, ils élèvent leur ramage.

Sa daplin sa sapa ang mga langgam naghimo sa ilang mga salag; nanag-awit (sila) diha sa mga sanga.

13 Du haut de ta résidence tu arroses les montagnes, la terre est nourrie du fruit de tes œuvres.

Bisbisan niya ang kabukiran gikan sa mga lawak sa tubig sa kawanangan. Napuno ang kalibotan sa bunga sa iyang mga buhat.

14 Tu fais croître l’herbe pour les animaux domestiques, des plantes pour l’usage de l’homme, en tirant sa nourriture du sein de la terre:

Gipatubo niya ang mga sagbot alang sa mga baka ug ang mga tanom alang sa mga tawo aron atimanon ug aron nga ang mga tawo makakuha ug pagkaon gikan sa yuta.

15 le vin qui réjouit le cœur des mortels, l’huile qui fait resplendir les visages, le pain enfin qui fortifie le cœur de l’homme.

Naghimo siya ug bino aron sa paglipay sa tawo, lana aron mosinaw ang iyang dagway, ug pagkaon aron sa paghatag kaniya ug kinabuhi.

16 Les arbres de l’Eternel sont abondamment pourvus, les cèdres du Liban que sa main a plantés.

Ang kakahoyan ni Yahweh naulanan pag-ayo; ang sedro sa Lebanon diin iyang gitanom.

17 Là les oiseaux bâtissent leurs nids, la cigogne fait des cyprès sa demeure.

Didto nanagsalag ang mga langgam. Ang langgam nagbuhat sa iyang puloy-anan sa sipris nga kahoy.

18 Les montagnes escarpées servent de retraite aux chamois, les rochers de refuge aux gerboises.

Ang mga ihalas nga kanding nanagpuyo sa habog nga kabukiran; ang habog nga bukid mao ang dalangpanan alang sa kuneho.

19 Il a fait la lune pour marquer les temps, le soleil connaît le terme de sa course.

Iyang gitagana ang bulan aron mahimong timaan sa mga panahon; ug ang adlaw masayod sa takna sa iyang pagsalop.

20 Tu amènes les ténèbres, et c’est la nuit, la nuit, où circulent tous les hôtes de la forêt.

Gihimo nimo ang kangitngit sa kagabhion sa dihang mogawas ang tanang mapintas nga mananap sa kalasangan.

21 Les lionceaux rugissent après la proie, demandant à Dieu leur pâture.

Ang batan-ong mga liyon nagngulob sa ilang tukbonon ug nagpangita sa ilang pagkaon gikan sa Dios.

22 Le soleil commence à poindre, ils se retirent, et vont se blottir dans leurs tanières;

Sa dihang mosubang ang adlaw, manago (sila) ug matulog sa ilang langob.

23 l’homme se rend à son labeur, accomplit sa besogne jusqu’au soir.

Sa kasamtangan, mogawas ang mga tawo alang sa ilang buhat ug mamuhat hangtod sa kagabhion.

24 Que tes œuvres sont grandes, ô Seigneur! Toutes, tu les as faites avec sagesse; la terre est remplie de tes créations.

Yahweh, daghan kaayo ug nagkalain-lain ang imong mga buhat! Inubanan sa kaalam imong gibuhat kining tanan; ang kalibotan nag-awas sa imong mga buhat.

25 Voici le grand océan, aux étendues immenses! Là fourmillent des êtres sans nombre, des bêtes petites et grandes.

Sa unahan mao ang dagat, lalom ug halapad, nag-awas sa dili matukib nga mga binuhat, gagmay ug dagko.

26 Là cheminent des navires, ce Léviathan que tu as formé pour s’y ébattre.

Ang mga sakayan naglawig didto, ug atua usab didto ang mga Leviathan, diin gihulma mo aron magdula diha sa dagat.

27 Tous mettent en toi leur attente, assurés que tu leur donneras leur nourriture en temps voulu.

Kining tanan nangita kanimo aron sa paghatag kanila sa ilang mga pagkaon sa tukmang panahon.

28 Tu la leur donnes, ils la recueillent; tu ouvres la main, ils sont comblés de biens.

Sa dihang maghatag ka kanila, magatigom (sila) sa dihang ibukhad mo ang imong mga kamot, matagbaw (sila)

29 Tu dérobes ta face, ils sont dans l’épouvante; tu leur retires le souffle, ils expirent et retombent dans leur poussière.

Kung itago mo ang imong panagway, mabalaka (sila) kung kuhaon mo ang ilang mga gininhawa, mamatay (sila) ug mobalik sa abog.

30 Tu renvoies ton souffle, ils renaissent, et tu renouvelles la face de la terre!

Sa dihang gipadala mo ang imong Espiritu, namugna (sila) ug imong gibag-o ang kabungtoran.

31 Que la gloire de l’Eternel dure à jamais! Que le Seigneur se réjouisse de ses œuvres!

Hinaot nga ang himaya ni Yahweh molungtad sa kahangtoran, ug hinaot nga mahimuot si Yahweh sa iyang binuhat.

32 Il regarde la terre, et elle vacille, il effleure les montagnes, et elles fument.

Modungaw siya sa kalibotan, ug mauyog kini; iyang hikapon ang kabukiran, ug moaso (sila)

33 Je veux chanter l’Eternel ma vie durant, célébrer mon Dieu tant que j’existerai.

Magaawit ako kang Yahweh sa tibuok kong kinabuhi; magaawit ako ug mga pagdayeg ngadto sa akong Dios samtang buhi pa ako.

34 Puisse mon cantique lui être agréable! Moi, je me délecte en l’Eternel.

Hinaot nga ang akong mga panghunahuna tam-is ngadto kaniya; magalipay ako kang Yahweh.

35 Que les pécheurs disparaissent de la terre, que les méchants ne soient plus! Mon âme, bénis l’Eternel, Alléluia!

Hinaot ang mga makasasala mawagtang sa kalibotan, ug tugoti nga mawala na ang mga daotan. Daygon ko si Yahweh sa tibuok nakong kinabuhi. Daygon si Yahweh.