Psaumes 104
1 Bénis, mon âme, l’Eternel! Eternel, mon Dieu, tu es infiniment grand; tu es vêtu de splendeur et de majesté.
Rəbbə alqış et, ey könlüm! Ya Rəbb Allahım, Sən nə qədər böyüksən, Ehtişamı, əzəməti geyinmisən!
2 Tu t’enveloppes de lumière comme d’un manteau, tu déploies les cieux comme une tenture.
Nura libas kimi bürünən, Göyləri çadır tək açan,
3 Sur les eaux tu as posé les voûtes de ta demeure sublime, les nuages te servent de char, tu t’avances sur les ailes du vent.
Yuxarı otaqlarını suların üstündə quran, Buludları Özünə araba edən, Yel qanadları üstünə minib gəzən,
4 Des vents tu fais tes messagers; des flammes ardentes, tes ministres.
Küləyi Özünə elçi edən, Yanar odu Özünə xidmətçi edən Sənsən!
5 Tu as fondé la terre sur ses colonnes d’appui, pour qu’elle ne chancelle jamais.
Yer üzünün təməlini elə qurdun ki, Əsla sarsılmasın.
6 Tu l’as couverte de flots comme d’un vêtement; sur les montagnes les eaux s’étaient arrêtées.
Dərin suları libas kimi yer üzünə geydirdin, Sular dağların üstünə qalxdı.
7 A ton injonction elles s’enfuirent; au bruit de ton tonnerre, elles s’élancèrent éperdues.
Sənin məzəmmətindən sular çəkildi, Şimşəyinin səsindən qorxub qaçdı.
8 Des montagnes s’élevèrent, des vallées s’abaissèrent, occupant la place que tu leur avais assignée.
Dağlardan dərələrə axdı, Sənin təyin etdiyin yerlərə töküldü.
9 Tu leur as fixé des barrières infranchissables, pour les empêcher de submerger à nouveau la terre.
Onların önünə hədd qoydun ki, ondan aşmasınlar, Heç vaxt daşıb dünyanı basmasınlar.
10 Tu fais jaillir des sources dans les vallées, elles poursuivent leur course entre les montagnes.
Bulaqları vadilərdən fışqırtdın, Dağların arasından axıtdın.
11 Elles abreuvent toutes les bêtes des champs, les onagres y étanchent leur soif.
Bu bulaqlar bütün çöl heyvanlarına su verər, Vəhşi eşşəklər içər, susuzluğu gedər.
12 Sur leurs bords, les oiseaux du ciel font leur demeure; d’entre la feuillée, ils élèvent leur ramage.
Yanlarında quşlar yuva qurar, Budaqlara qonub oxuyar.
13 Du haut de ta résidence tu arroses les montagnes, la terre est nourrie du fruit de tes œuvres.
Sən dağları göydəki sarayından sulayırsan, Əlinin bəhrəsindən yer doyur.
14 Tu fais croître l’herbe pour les animaux domestiques, des plantes pour l’usage de l’homme, en tirant sa nourriture du sein de la terre:
Heyvanlar üçün ot bitirirsən, İnsana becərmək üçün bitkilər yetirirsən. Qoy insan torpaqdan azuqəsini çıxartsın:
15 le vin qui réjouit le cœur des mortels, l’huile qui fait resplendir les visages, le pain enfin qui fortifie le cœur de l’homme.
Ürəkləri xoşhal edən şərabı, Üzləri güldürən zeytun yağını, Taqət verən çörəyi.
16 Les arbres de l’Eternel sont abondamment pourvus, les cèdres du Liban que sa main a plantés.
Doyunca su içər Rəbbin ağacları, Livanda əkdiyi sidr ağacları.
17 Là les oiseaux bâtissent leurs nids, la cigogne fait des cyprès sa demeure.
Bu ağaclarda quşlar yuva qurar, Leyləklərin yuvası şam ağacındadır.
18 Les montagnes escarpées servent de retraite aux chamois, les rochers de refuge aux gerboises.
Uca dağlar dağ keçilərinin oylağıdır, Qayalar qayadovşanlarının sığınacağıdır.
19 Il a fait la lune pour marquer les temps, le soleil connaît le terme de sa course.
Fəsilləri müəyyən etmək üçün ayı yaratdın, Günəş batacağı zamanı bilir.
20 Tu amènes les ténèbres, et c’est la nuit, la nuit, où circulent tous les hôtes de la forêt.
Gecə olsun deyə havanı qaraldırsan, Bütün meşə heyvanları vurnuxmaya düşürlər.
21 Les lionceaux rugissent après la proie, demandant à Dieu leur pâture.
Ov üçün gənc aslanlar nərə çəkərlər, Öz yemlərini Allahdan istəyərlər.
22 Le soleil commence à poindre, ils se retirent, et vont se blottir dans leurs tanières;
Gün doğanda çəkilirlər, Yuvalarında yatırlar.
23 l’homme se rend à son labeur, accomplit sa besogne jusqu’au soir.
İnsanlar iş başına gedir, Qaş qaralana qədər işləyirlər.
24 Que tes œuvres sont grandes, ô Seigneur! Toutes, tu les as faites avec sagesse; la terre est remplie de tes créations.
Ya Rəbb, əməllərin çoxdur! Hər birini müdrikliklə etmisən, Yaratdıqların yer üzünü doldurub.
25 Voici le grand océan, aux étendues immenses! Là fourmillent des êtres sans nombre, des bêtes petites et grandes.
Böyük, dərin dənizlərin var, Orada da saysız məxluqlar – Həm kiçik, həm də böyük canlılar qaynaşar.
26 Là cheminent des navires, ce Léviathan que tu as formé pour s’y ébattre.
Oradan gəmilər keçir, Yaratdığın Livyatan sularda oynayır.
27 Tous mettent en toi leur attente, assurés que tu leur donneras leur nourriture en temps voulu.
Bunların hamısı gözləyir ki, Sən Vaxtlı-vaxtında onları yemləyəsən.
28 Tu la leur donnes, ils la recueillent; tu ouvres la main, ils sont comblés de biens.
Sən yem verərkən onlar yem yığırlar, Açıq əlinin nemətindən doyurlar.
29 Tu dérobes ta face, ils sont dans l’épouvante; tu leur retires le souffle, ils expirent et retombent dans leur poussière.
Amma üzünü gizlədərkən vəlvələyə düşürlər, Sən onların nəfəsini kəsərkən ölüb torpağa qarışırlar,
30 Tu renvoies ton souffle, ils renaissent, et tu renouvelles la face de la terre!
Ruhunu göndərərkən onlar yaranır, Yer üzünə yeni həyat verirsən.
31 Que la gloire de l’Eternel dure à jamais! Que le Seigneur se réjouisse de ses œuvres!
Rəbbin ehtişamı qoy əbədi var olsun! Qoy Rəbb yaratdıqlarına görə şad olsun!
32 Il regarde la terre, et elle vacille, il effleure les montagnes, et elles fument.
Rəbb yerə baxanda yer lərzəyə gəlir, Dağa toxunanda dağ tüstülənir.
33 Je veux chanter l’Eternel ma vie durant, célébrer mon Dieu tant que j’existerai.
Rəbbə ömrüm boyu ilahi söyləyəcəyəm, Nə qədər varam, Allahımı tərənnüm edəcəyəm.
34 Puisse mon cantique lui être agréable! Moi, je me délecte en l’Eternel.
Düşüncəm Ona xoş görünsün, Mən Rəbbə görə sevinəcəyəm.
35 Que les pécheurs disparaissent de la terre, que les méchants ne soient plus! Mon âme, bénis l’Eternel, Alléluia!
Günahkarlar yer üzündən silinsinlər, Pis adamlar yox olsunlar! Rəbbə alqış et, ey könlüm! Rəbbə həmd edin!
