Proverbes 29
1 Un homme souvent réprimandé et persistant dans son entêtement est brisé soudain et sans retour.
Siapa bersitegang leher, walaupun telah mendapat teguran, akan sekonyong-konyong diremukkan tanpa dapat dipulihkan lagi.
2 Quand dominent les justes, le peuple est en joie; quand les méchants gouvernent, le peuple gémit.
Jika orang benar bertambah, bersukacitalah rakyat, tetapi jika orang fasik memerintah, berkeluhkesahlah rakyat.
3 L’Homme qui aime la sagesse réjouit son père; celui qui fréquente des courtisanes mange son bien.
Orang yang mencintai hikmat menggembirakan ayahnya, tetapi siapa yang bergaul dengan pelacur memboroskan harta.
4 Un roi grandit son pays par la justice: avide de dons, il le ruine.
Dengan keadilan seorang raja menegakkan negerinya, tetapi orang yang memungut banyak pajak meruntuhkannya.
5 Qui flatte son prochain tend un filet sous ses pas.
Orang yang menjilat sesamanya membentangkan jerat di depan kakinya.
6 Le péché devient un piège pour le méchant; le juste jubile et savoure sa joie.
Orang yang jahat terjerat oleh pelanggarannya, tetapi orang benar akan bersorak dan bersukacita.
7 Le juste se pénètre du droit des humbles; le méchant ne sait rien comprendre.
Orang benar mengetahui hak orang lemah, tetapi orang fasik tidak mengertinya.
8 Les persifleurs mettent la ville en ébullition; les sages apaisent les colères.
Pencemooh mengacaukan kota, tetapi orang bijak meredakan amarah.
9 Quand un sage est en discussion avec un sot, celui-ci s’emporte ou ricane, mais de calme, point!
Jika orang bijak beperkara dengan orang bodoh, orang bodoh ini mengamuk dan tertawa, sehingga tak ada ketenangan.
10 Les assassins en veulent à l’innocent; les honnêtes gens recherchent sa personne.
Orang yang haus akan darah membenci orang saleh, tetapi orang yang jujur mencari keselamatannya.
11 Le sot lâche toute sa mauvaise humeur; le sage finit par la calmer.
Orang bebal melampiaskan seluruh amarahnya, tetapi orang bijak akhirnya meredakannya.
12 Le souverain accueille-t-il le mensonge, tous ses serviteurs sont pervers.
Kalau pemerintah memperhatikan kebohongan, semua pegawainya menjadi fasik.
13 Le pauvre et l’exploiteur se retrouvent ensemble: l’Eternel fait luire sa lumière aux yeux de tous deux.
Si miskin dan si penindas bertemu, dan TUHAN membuat mata kedua orang itu bersinar.
14 Que le roi juge les humbles avec équité, son trône en sera affermi à jamais.
Raja yang menghakimi orang lemah dengan adil, takhtanya tetap kokoh untuk selama-lamanya.
15 Verge et reproches inculquent la sagesse, un enfant livré à lui-même fait le déshonneur de sa mère.
Tongkat dan teguran mendatangkan hikmat, tetapi anak yang dibiarkan mempermalukan ibunya.
16 Quand les méchants dominent, le mal augmente, mais les justes seront témoins de leur chute.
Jika orang fasik bertambah, bertambahlah pula pelanggaran, tetapi orang benar akan melihat keruntuhan mereka.
17 Corrige ton fils, tu en auras du plaisir; il donnera de douces joies à ton âme.
Didiklah anakmu, maka ia akan memberikan ketenteraman kepadamu, dan mendatangkan sukacita kepadamu.
18 Faute de, révélation prophétique, le peuple s’abandonne au désordre; mais heureux s’il observe la loi!
Bila tidak ada wahyu, menjadi liarlah rakyat. Berbahagialah orang yang berpegang pada hukum.
19 Ce n’est pas avec des paroles qu’on corrige l’esclave: s’il les comprend, il n’en tient pas compte.
Dengan kata-kata saja seorang hamba tidak dapat diajari, sebab walaupun ia mengerti, namun ia tidak mengindahkannya.
20 Vois-tu un homme précipité dans ses paroles, le sot a plus d’avenir que lui.
Kaulihat orang yang cepat dengan kata-katanya; harapan lebih banyak bagi orang bebal dari pada bagi orang itu.
21 Qui gâte son esclave dès l’enfance aboutit à en faire un parasite.
Siapa memanjakan hambanya sejak muda, akhirnya menjadikan dia keras kepala.
22 Un homme irascible provoque des disputes; qui se laisse emporter par la colère accumule les fautes.
Si pemarah menimbulkan pertengkaran, dan orang yang lekas gusar, banyak pelanggarannya.
23 L’Orgueil de l’homme amène son abaissement; la modestie est une source d’honneur.
Keangkuhan merendahkan orang, tetapi orang yang rendah hati, menerima pujian.
24 Qui partage avec un voleur est son propre ennemi: il entend l’adjuration et ne peut rien dénoncer.
Siapa menerima bagian dari pencuri, membenci dirinya. Didengarnya kutuk, tetapi tidak diberitahukannya.
25 La peur fait tomber l’homme dans un piège; qui met sa confiance en l’Eternel est à l’abri.
Takut kepada orang mendatangkan jerat, tetapi siapa percaya kepada TUHAN, dilindungi.
26 Beaucoup recherchent la faveur du prince; mais c’est Dieu qui attribue à chacun son dû.
Banyak orang mencari muka pada pemerintah, tetapi dari TUHAN orang menerima keadilan.
27 Le malfaiteur est en horreur aux justes, et l’honnête homme est en horreur au méchant.
Orang bodoh adalah kekejian bagi orang benar, orang yang jujur jalannya adalah kekejian bagi orang fasik.
