Proverbes 12
1 Qui aime la réprimande aime la science; mais qui hait les remontrances est un sot.
Orang yang cinta kepada pengetahuan senang mendapat teguran; tapi orang yang tidak suka ditegur adalah orang dungu.
2 L’Homme bon s’attire la bienveillance de l’Eternel, l’homme artificieux sa réprobation:
Orang baik disenangi TUHAN, tapi orang yang merancangkan kejahatan akan menerima hukuman.
3 On ne se maintient pas par l’iniquité; mais les justes jettent des racines inébranlables.
Tak ada seorang pun yang dapat tetap jaya oleh kejahatan; tapi orang yang jujur tetap kukuh, tak tergoyahkan.
4 Une femme vertueuse est la couronne de son époux; une dévergondée, c’est la carie dans ses os.
Istri yang baik adalah kebanggaan dan kebahagiaan suaminya, istri yang membuat suaminya malu adalah bagaikan penyakit tulang yang menggerogoti.
5 Les justes ne rêvent que justice, les méchants ne combinent que tromperies.
Orang jujur memikirkan hal-hal yang baik; orang jahat merencanakan tipu daya.
6 Les méchants ne parlent que de dresser des embûches meurtrières; mais la bouche des justes ne s’applique qu’à sauver.
Kata-kata orang jahat mematikan; kata-kata orang jujur menyelamatkan.
7 Une secousse, et les méchants ne sont plus! Mais la demeure des justes est stable.
Orang jahat akan jatuh dan binasa tanpa bekas; tapi orang baik akan tetap teguh turun-temurun.
8 En proportion de son intelligence, l’homme mérite des éloges; mais les cœurs obliques sont un objet de mépris.
Orang dipuji sesuai dengan kebijaksanaannya; orang dihina sesuai dengan kedunguannya.
9 Mieux vaut être dédaigné et posséder un esclave, que de faire le grand et manquer de pain.
Lebih baik menjadi rakyat kecil yang mempunyai pekerjaan, daripada berlagak orang besar padahal kekurangan makanan.
10 Le juste a le souci du bien-être de ses bêtes; mais les entrailles des méchants ne connaissent pas la pitié.
Orang baik memperhatikan ternaknya; tapi orang jahat menyiksanya.
11 Celui qui cultive sa terre a du pain à satiété; celui qui poursuit des frivolités manque de sens.
Petani yang bekerja keras mempunyai banyak makanan, tapi orang yang menghabiskan waktunya untuk hal yang tak berguna adalah orang bodoh.
12 L’Impie convoite ce qui devient un piège pour les méchants; mais la racine des justes est généreuse en fruits.
Orang jahat ingin mendapat keuntungan dari orang durhaka; orang baik bagaikan pohon yang berbuah.
13 Les lèvres criminelles constituent un piège funeste; mais le juste échappe à la peine.
Orang jahat terjerat oleh kata-kata buruk yang diucapkannya; orang baik luput dari kesukaran.
14 L’Homme doit à l’usage de la parole le bien dont il jouit; on paie à chacun le prix de ses œuvres.
Setiap orang mendapat ganjaran sesuai dengan kata-kata dan perbuatannya; masing-masing diberi upah yang setimpal.
15 La voie de l’insensé paraît droite à ses yeux; mais écouter des conseils, c’est être sage.
Orang dungu merasa dirinya tak pernah salah, tapi orang bijaksana suka mendengarkan nasihat.
16 Le sot, sur l’heure, manifeste son dépit; un habile homme sait dévorer un affront.
Kalau orang bodoh tersinggung, saat itu juga ia menyatakan sakit hatinya; tapi orang bijaksana tidak peduli bila dicela.
17 Celui qui est épris de loyauté expose fidèlement les faits; le témoin mensonger les dénature.
Dengan mengatakan yang benar, orang menegakkan keadilan; dengan berdusta, orang mendatangkan ketidakadilan.
18 Il en est dont la parole blesse comme des coups d’épée, mais, le langage des sages est un baume bienfaisant.
Omongan yang sembarangan dapat melukai hati seperti tusukan pedang; kata-kata bijaksana bagaikan obat yang menyembuhkan.
19 La vérité est éternelle; le mensonge dure un clin d’œil.
Dusta akan terbongkar dalam sekejap mata, tapi kata-kata benar akan tetap sepanjang masa.
20 Dans le cœur de ceux qui méditent le mal s’il n’y a que perfidie; chez ceux qui donnent des conseils salutaires, il n’y a que joie.
Orang yang merencanakan kejahatan suka akan ketidakadilan; orang yang mengusahakan kebaikan akan bahagia.
21 Aucune calamité ne surprend le juste; mais les méchants sont accablés de maux.
Orang baik tak akan kena musibah; orang jahat akan selalu kena susah.
22 L’Eternel a horreur des lèvres mensongères; mais il aime ceux qui agissent avec loyauté.
TUHAN benci kepada pendusta; tapi Ia senang dengan orang yang jujur.
23 Un homme avisé ne fait pas montre de son savoir; les esprits sots crient leur sottise.
Orang bijaksana tidak menonjolkan pengetahuannya; orang bodoh mengobralkan kebodohannya.
24 La main diligente assure le pouvoir; la main négligente paie tribut.
Kerja keras membuat orang berkuasa; kemalasan memaksa orang menjadi hamba.
25 Le souci abat le cœur de l’homme; mais une bonne parole y ramène la joie.
Rasa khawatir mematahkan semangat, tetapi kata-kata ramah membesarkan hati.
26 Supérieur à tous est le juste; les méchants suivent un chemin qui les égare.
Orang baik lebih beruntung dari tetangganya; orang jahat sesat karena kejahatannya.
27 La paresse évite de mettre son gibier sur le feu; mais l’activité est un trésor précieux pour l’homme.
Dengan bermalas-malas takkan tercapai yang diidamkan; dengan bekerja keras orang mendapat kekayaan.
28 Sur le chemin de la vertu se trouve la vie, et son sentier aboutit à l’immortalité.
Orang yang mengikuti jalan yang benar akan hidup bahagia; orang yang mengikuti jalan yang jahat menuju kepada maut.
