Proverbes 11
1 Des balances fausses sont en horreur à l’Eternel; des poids justes, voilà ce qu’il aime.
Ялған тараза Пәрвәрдигарға жиркиничликтур; Адил җиң теши Уни хурсән қилар.
2 Vienne l’orgueil, le déshonneur le suit; la sagesse est avec les humbles.
Тәкәббурлуқ билән биргә шәрмәндичилик әгишип келәр; Лекин даналиқ кичик пеилларға һәмраһ болар.
3 L’Intégrité des justes est leur guide; la perversion des gens sans foi est leur ruine.
Тоғриларниң сәмимийлиги өзини йетәкләр; Лекин каззапларниң әгирлиги өзини вәйран қилар.
4 La fortune ne sert de rien au jour de la colère; mais la vertu sauve de la mort.
Худаниң ғәзәп күнидә мал-дунияниң пайдиси болмас; Лекин һәққанийәт адәмни өлүмдин қутқузар.
5 La vertu de l’homme intègre aplanit sa voie; l’impie tombe par son impiété.
Камил адәмниң һәққанийлиғи өзини түз йолға башлар; Яман адәм өз яманлиғидин жиқилар.
6 La vertu des gens de bien est leur sauvegarde, mais les gens sans foi sont pris au piège de leur malice.
Дурус адәмләрниң һәққанийлиғи өзлирини қутқузар; Лекин каззаплар өз һейлә-нәйриңидин тутулар.
7 La mort met fin à l’espoir du méchant et anéantit l’attente des violents.
Рәзил адәм өлсә, униң үмүти йоққа чиқар; Гунакарниң үмүти ахири қуруқ қалар.
8 Le juste échappe à la détresse, et le méchant prend sa place.
Һәққаний адәм қийинчилиқтин халий қилинар; Рәзил адәм униң орниға тутулар.
9 L’Impie ruine son prochain avec sa bouche, mais les justes sont préservés par leur expérience.
Мунапиқлар өз ағзи билән йеқинини бузар; Лекин һәққанийлар билими билән қутқузулар.
10 Que les justes soient heureux, la cité est en joie; que les méchants périssent, ce sont des transports.
Һәққаний адәм ронақ тапса, шәһәр хуш болар; Рәзил адәм һалак болса, хәлиқ тәнтәнә қилар.
11 La bénédiction des bons fait la grandeur de la ville; la bouche des méchants en cause la chute.
Тоғриларниң бәрикәт тиләшлири билән шәһәр гүллинәр; Лекин рәзилләрниң тили билән вәйран болар.
12 Rabaisser son prochain, c’est manquer de sens; l’homme avisé se tait.
Өз йеқинини сөкидиған киши — әқилсиздур; Амма йорутулған адәм ағзини жиғар.
13 Celui qui colporte des commérages divulgue les secrets; l’homme loyal sait les tenir cachés.
Гәп тошуғучи мәхпийәтләрни ашкарилар; Садиқ адәм аманәткә хиянәт қилмас.
14 Faute de direction, un peuple tombe; son salut réside dans la multitude de ses conseillers.
Йолйоруқ кам болса, әл-жут жиқилар; Улуқ бир мәслиһәтчи болса, әл ниҗат тапар.
15 Qui garantit pour un étranger s’en trouvera fort mal; qui hait les engagements ne court pas de risque.
Ятқа борун болған киши зиян тартмай қалмас; Қол беришип кепил болушни яман көргән кишиниң қулиқи тинич болар.
16 La femme gracieuse conquiert les hommages, les gens à poigne conquièrent la richesse.
Шапаәтлик аял иззәт-һөрмәтни қолдин бәрмәс; Зораванлар байлиқни қолдин бәрмәс.
17 L’Homme bon assure son propre bonheur, mais l’homme cruel se prépare des tourments.
Рәһимдил өз-өзигә бәхит яритар; Рәһимсиз өз тенини ағритар.
18 Le méchant fait une œuvre vaine; mais qui sème la justice récolte une vraie récompense.
Яман адәмләрниң алған иш һәққи уларни алдар, бәрикәтсиз болар; Амма һәққанийәт териғучи адәм әмәлий инъам алар.
19 La vertu est un gage de vie; qui poursuit le mal court à la mort.
Һәққанийәт адәмгә һаятлиқ тапқузар; Яманлиқни көзләп жүридиған киши өлүмгә йүз тутар.
20 L’Eternel a en horreur les cœurs tortueux, mais il aime les gens intègres.
Нийити бузуқ киши Пәрвәрдигарға жиркиничликтур; Амма йоли диянәтлик кишиләр униң хурсәнлигидур.
21 Haut la main! Le méchant ne reste pas impuni, mais la race des justes échappe à tout danger.
Қол тутушуп бирләшсиму, яманлар җазаға тартилмай қалмас; Лекин һәққанийларниң нәсли ниҗат тапар.
22 Un anneau d’or au groin d’un porc, telle est une belle femme dépourvue de jugement.
Чирайлиқ амма тетиқсиз хотун, Чошқиниң тумшуғиға алтун һалқа салғандәктур.
23 Le désir des justes ne vise qu’au bien; l’espoir des méchants n’est que débordement.
Һәққанийларниң арзуси пәқәт яхши мевә елип келәр; Яманларниң күткини ғәзәп-нәпрәттур.
24 Tel est prodigue de son bien et le voit s’augmenter; tel est économe plus que de raison et s’appauvrit.
Бирәв мәртләрчә тарқатсиму, гүллинәр; Йәнә бирәв беришкә тегишлигини айисиму, пәқәт намратлишар.
25 L’Âme généreuse jouira de l’abondance; qui fait pleuvoir des bienfaits est lui-même arrosé.
Мәрт адәм әтлинәр; Башқиларни суғарғучи өзиму суғирилар.
26 Accaparer le blé, c’est se faire maudire du peuple; mais ses bénédictions vont à qui le met en vente.
Ашлиқни сатмай бесивалған киши әлниң ләнитигә учрайду; Лекин ашлиқни сетип бәргүчигә бәрикәт тилинәр.
27 Rechercher le bien, c’est rechercher l’affection; poursuivre le mal, c’est en devenir la victime.
Яхшилиқни издәп интилгән адәм шапаәт тапар; Яманлиқни издигән адәм өзи яманлиқ көрәр.
28 Qui se confie en sa richesse tombera, mais les justes sont florissants comme le feuillage.
Өз мал-дуниясиға таянғучи жиқилар; Һәққаний киши йопурмақтәк көкирәр.
29 Celui qui jette le trouble dans sa maison ne possédera que du vent; le sot devient l’esclave de l’homme sage.
Өз өйигә азарчилиқ салған киши шамалға мирас болар; Әқилсиз адәм ақиланиниң қули болуп қалар.
30 L’Œuvre du juste est un arbre de vie; gagner les cœurs est le fait du sage.
Һәққанийниң беридиған мевиси «һаятлиқ дәриғи»дур; Дана киши көңүлләрни [һаятлиққа] майил қилар.
31 Voyez, le juste obtient le prix de ses œuvres sur terre: combien plus encore le méchant et le pécheur!
Қараңлар, һәққаний адәм бу дунияда [сәһвәнлиги үчүн] бәдәл төлигән йәрдә, Рәзилләр билән гунакарларниң ақивити қандақ болар?
