Proverbes 11
1 Des balances fausses sont en horreur à l’Eternel; des poids justes, voilà ce qu’il aime.
Malvera pesilo estas abomenaĵo por la Eternulo; Sed plena pezo plaĉas al Li.
2 Vienne l’orgueil, le déshonneur le suit; la sagesse est avec les humbles.
Se venis malhumileco, venos ankaŭ honto; Sed ĉe la humiluloj estas saĝo.
3 L’Intégrité des justes est leur guide; la perversion des gens sans foi est leur ruine.
La senkulpeco de la piuloj gvidos ilin; Sed la falsemo pereigos la maliculojn.
4 La fortune ne sert de rien au jour de la colère; mais la vertu sauve de la mort.
Ne helpos riĉo en la tago de kolero; Sed bonfaremo savas de morto.
5 La vertu de l’homme intègre aplanit sa voie; l’impie tombe par son impiété.
La justeco de piulo ebenigas lian vojon; Sed malpiulo falos per sia malpieco.
6 La vertu des gens de bien est leur sauvegarde, mais les gens sans foi sont pris au piège de leur malice.
La justeco de piuloj savos ilin; Sed la pasio de maliculoj ilin kaptos.
7 La mort met fin à l’espoir du méchant et anéantit l’attente des violents.
Kiam mortas homo pia, ne pereas lia espero; Sed la atendo de la pekuloj pereas.
8 Le juste échappe à la détresse, et le méchant prend sa place.
Piulo estas savata kontraŭ mizero, Kaj malpiulo venas sur lian lokon.
9 L’Impie ruine son prochain avec sa bouche, mais les justes sont préservés par leur expérience.
Per la buŝo de hipokritulo difektiĝas lia proksimulo; Sed per kompreno piuloj saviĝas.
10 Que les justes soient heureux, la cité est en joie; que les méchants périssent, ce sont des transports.
Kiam al la piuloj estas bone, la urbo ĝojas; Kaj kiam pereas malpiuloj, ĝi estas gaja.
11 La bénédiction des bons fait la grandeur de la ville; la bouche des méchants en cause la chute.
Per la beno de piuloj urbo altiĝas; Kaj per la buŝo de malpiuloj ĝi ruiniĝas.
12 Rabaisser son prochain, c’est manquer de sens; l’homme avisé se tait.
Kiu mokas sian proksimulon, tiu estas malsaĝulo; Sed homo prudenta silentas.
13 Celui qui colporte des commérages divulgue les secrets; l’homme loyal sait les tenir cachés.
Kiu iras kun kalumnioj, tiu elperfidas sekreton; Sed kiu havas fidelan spiriton, tiu konservas aferon.
14 Faute de direction, un peuple tombe; son salut réside dans la multitude de ses conseillers.
Ĉe manko de prikonsiliĝo popolo pereas; Sed ĉe multe da konsilantoj estas bonstato.
15 Qui garantit pour un étranger s’en trouvera fort mal; qui hait les engagements ne court pas de risque.
Malbonon faras al si tiu, kiu garantias por fremdulo; Sed kiu malamas donadon de mano, tiu estas ekster danĝero.
16 La femme gracieuse conquiert les hommages, les gens à poigne conquièrent la richesse.
Aminda virino akiras honoron, Kaj potenculoj akiras riĉon.
17 L’Homme bon assure son propre bonheur, mais l’homme cruel se prépare des tourments.
Bonkora homo donos bonon al sia animo, Kaj kruelulo detruas sian karnon.
18 Le méchant fait une œuvre vaine; mais qui sème la justice récolte une vraie récompense.
Malvirtulo akiras profiton malveran, Kaj la semanto de virto veran rekompencon.
19 La vertu est un gage de vie; qui poursuit le mal court à la mort.
Bonfarado kondukas al vivo; Kaj kiu celas malbonon, tiu iras al sia morto.
20 L’Eternel a en horreur les cœurs tortueux, mais il aime les gens intègres.
Abomenaĵo por la Eternulo estas la malickoruloj; Sed plaĉas al Li tiuj, kiuj iras vojon pian.
21 Haut la main! Le méchant ne reste pas impuni, mais la race des justes échappe à tout danger.
Oni povas esti certa, ke malvirtulo ne restos senpuna; Sed la idaro de virtuloj estos savita.
22 Un anneau d’or au groin d’un porc, telle est une belle femme dépourvue de jugement.
Kiel ora ringo sur la nazo de porko, Tiel estas virino bela, sed malbonkonduta.
23 Le désir des justes ne vise qu’au bien; l’espoir des méchants n’est que débordement.
La deziro de virtuloj estas nur bono; Sed malvirtuloj povas esperi nur koleron.
24 Tel est prodigue de son bien et le voit s’augmenter; tel est économe plus que de raison et s’appauvrit.
Unu disdonas, kaj riĉiĝas ĉiam pli; Alia tro avaras, kaj tamen nur malriĉiĝas.
25 L’Âme généreuse jouira de l’abondance; qui fait pleuvoir des bienfaits est lui-même arrosé.
Animo benanta ĝuos bonstaton; Kaj kiu trinkigas, tiu mem havos sufiĉe por trinki.
26 Accaparer le blé, c’est se faire maudire du peuple; mais ses bénédictions vont à qui le met en vente.
Kiu retenas grenon, tiun malbenas la popolo; Sed beno venas sur la kapon de tiu, kiu disdonas.
27 Rechercher le bien, c’est rechercher l’affection; poursuivre le mal, c’est en devenir la victime.
Kiu celas bonon, tiu atingos plaĉon; Sed kiu serĉas malbonon, tiun ĝi trafos.
28 Qui se confie en sa richesse tombera, mais les justes sont florissants comme le feuillage.
Kiu fidas sian riĉecon, tiu falos; Sed virtuloj floros kiel juna folio.
29 Celui qui jette le trouble dans sa maison ne possédera que du vent; le sot devient l’esclave de l’homme sage.
Kiu detruas sian domon, tiu heredos venton; Kaj malsaĝulo estas sklavo de saĝulo.
30 L’Œuvre du juste est un arbre de vie; gagner les cœurs est le fait du sage.
La frukto de virtulo estas arbo de vivo; Kaj akiranto de animoj estas saĝulo.
31 Voyez, le juste obtient le prix de ses œuvres sur terre: combien plus encore le méchant et le pécheur!
Se virtulo ricevas redonon sur la tero, Tiom pli malvirtulo kaj pekulo!
