Lamentations 5
1 Souviens-toi, ô Eternel, de ce qui nous est advenu; regarde et vois notre opprobre!
| ئەی یەزدان، بەبیرت بێتەوە چیمان بەسەرهات، تەماشا بکە و ڕیسواییەکەمان ببینە. |
2 Notre héritage a passé à des étrangers, nos maisons à des gentils.
| میراتەکەمان بۆ نامۆکان بوو، ماڵمان بۆ بێگانە. |
3 Nous sommes devenus des orphelins, privés de père; nos mères sont pareilles à des veuves.
| هەتیو و بێ باوک بووین، دایکانمان وەک بێوەژنن. |
4 Notre eau, nous ne pouvons 'la boire qu’à prix d’argent; notre bois, nous n’en disposons qu’en l’achetant.
| دەبێ ئەو ئاوە بکڕین کە دەیخۆینەوە دارەکانمان بە نرخ بۆمان دێت. |
5 On nous poursuit l’épée dans les reins; nous sommes à bout de forces: point de répit pour nous!
| ئەوانەی ڕاومان دەنێن زۆر نزیک بوونەوە، ماندوو دەبین و حەوانەوەمان نییە. |
6 En Egypte nous avons tendu la main, et à Achour, pour avoir du pain en suffisance.
| دەستمان لە میسری و ئاشورییەکان پانکردەوە بۆ بەدەستهێنانی نانی پێویست. |
7 Nos pères avaient péché: ils ne sont plus, et nous portons le poids de leurs fautes.
| باوکانمان گوناهیان کرد، نەمان، ئێمەش سزاکەیان وەردەگرین. |
8 Des esclaves ont pris le dessus sur nous: personne ne nous soustrait à leur pouvoir.
| کۆیلەکان فەرمانڕەوایەتیمان دەکەن، کەس نییە لە دەستیان ڕزگارمان بکات. |
9 Au péril de notre vie nous nous procurons nos vivres, le glaive sévissant au désert.
| بەهۆی شمشێر لە چۆڵەوانی ژیانمان لە مەترسیدایە هەتا بژێوی پەیدا دەکەین. |
10 Notre peau est brûlante comme un four, par suite de la fièvre desséchante de la faim.
| پێستمان وەک تەنوور سووتاوە، لەبەر برسیێتی برژاوین. |
11 On a violenté des femmes dans Sion, des vierges dans les villes de Juda.
| لە سییۆن دەستدرێژییان کردە سەر ژنان، پاکیزەکانیش لە شارۆچکەکانی یەهودا. |
12 Des princes ont été pendus par leurs mains; on n’a témoigné nul égard pour la personne des vieillards.
| میران بە دەستیانەوە هەڵدەواسرێن، ڕێز لە پیران ناگیرێت. |
13 Les adolescents ont dû porter la meule, les jeunes gens ont trébuché, sous le faix des bûches.
| لاوانیان دەهاڕدرێن، منداڵان لەژێر بارەداردا بەلادادێن. |
14 Les vieillards ont cessé de paraître à la Porte, les jeunes gens d’entonner leurs chansons.
| پیران دەستیان لە دەروازە هەڵدەگرن، لاوانیش وازیان لە گۆرانی هێنا. |
15 Toute joie est bannie de notre cœur; nos danses joyeuses sont changées en deuil.
| خۆشی دڵمان نەما، شاییمان بوو بە شیوەن. |
16 Elle est tombée, la couronne de notre tête; malheur à nous, parce que nous avons péché!
| تاجی سەرمان کەوت. قوڕبەسەرمان، چونکە گوناهمان کرد! |
17 Ce qui nous déchire le cœur, ce qui obscurcit nos yeux,
| لەبەر ئەم شتانە دڵمان داهێزرا، لەبەر ئەم ڕووداوانە بەرچاومان تاریک بوو، |
18 c’est de voir le mont Sion en ruines, foulé par les renards.
| لەبەر کێوی سییۆن، وێران بوو، چەقەڵ هاتوچۆی تێدا دەکەن. |
19 Toi, ô Eternel, qui sièges immuable, dont le trône subsiste d’âge en âge,
| ئەی یەزدان، تۆ بۆ هەتاهەتایە حوکم دەکەیت، تەختی تۆ نەوە دوای نەوە بەردەوام دەبێت. |
20 pourquoi nous oublies-tu si obstinément, nous délaisses-tu de si longs jours?
| بۆچی بەردەوام لەبیرمان دەکەیت؟ بۆچی کاتێکی درێژ بەجێمان دەهێڵیت؟ |
21 Ramène-nous vers toi, ô Eternel, nous voulons te revenir; renouvelle pour nous les jours d’autrefois.
| ئەی یەزدان، بمانگەڕێنەوە بۆ لای خۆت، هەتا بگەڕێینەوە، وەک جاران ڕۆژانمان نوێ بکەرەوە، |
22 Se peut-il que tu nous aies complètement rejetés et que tu nourrisses contre nous une colère inexorable? Ramène-nous vers toi, ô Eternel, nous voulons te revenir; renouvelle pour nous les jours d’autrefois.
| یان تۆ زۆر لێمان تووڕە بوویت و بە تەواوی ئێمەت ڕەتکردووەتەوە؟ |
