Lamentations 3
1 Je suis l’homme qui a connu la misère sous la verge de son courroux.
(Аләф) Мән униң ғәзәп тайиғини йәп җәбир-зулум көргән адәмдурмән.
2 C’Est moi qu’il a poussé et fait marcher dans des ténèbres que ne traverse aucune lueur.
Мени У һайдивәтти, Нурға әмәс, бәлки қараңғулуққа маңдурди;
3 Oui, contre moi il revient à la charge et tourne sa main tout le temps.
Бәрһәқ, У күн бойи қолини маңа қайта-қайта һуҗум қилдурди;
4 Il a consumé ma chair et ma peau, brisé mes os.
(Бәт) Әтлиримни вә терилиримни қақшал қиливәтти, Сүйәклиримни сундурувәтти.
5 Il a bâti une clôture autour de moi et m’a enveloppé de venin et de tribulations.
У маңа муһасирә қурди, Өт сүйи вә җапа билән мени қапсивалди.
6 Il m’a relégué dans des régions ténébreuses comme les morts, endormis pour toujours.
У мени өлгили узун болғанлардәк қап қараңғу җайларда турушқа мәҗбур қилди.
7 Il m’a entouré d’un mur que je ne puis franchir, chargé de lourdes chaînes.
(Гимәл) У мени чиқалмайдиған қилип читлап қоршивалди; Зәнҗиримни еғир қилди.
8 En vain je crie et appelle au secours, il ferme tout accès à ma prière.
Мән вақирап нида қилсамму, У дуайимни һеч иштимиди.
9 Il barre mes routes avec des pierres de taille, il bouleverse mes sentiers.
У йоллиримни җипсилашқан таш там билән тосувалди, Чиғир йоллиримни әгир-тоқай қиливәтти.
10 Il est pour moi un ours aux aguets, un lion en embuscade.
(Даләт) У маңа пайлап ятқан ейиқтәк, Пистирмида ятқан ширдәктур.
11 Il a rendu impraticables mes voies et m’a déchiré; il a fait de moi une ruine.
Мени йоллиримдин бурап тетма-титма қилди; Мени түгәштүрди.
12 Il a bandé son arc et m’a dressé comme une cible à ses traits.
У оқясини керип, Мени оқиниң қариси қилди.
13 Il fait pénétrer dans mes reins les enfants de son carquois.
(Хе) Оқденидики оқларни бөрәклиримгә санҗитқузди.
14 Je suis devenu la risée de tous les peuples, un thème de leurs chansons incessantes.
Мән өз хәлқимгә рәсва объекти, Күн бойи уларниң мәсқирә нахшисиниң нишани болдум.
15 Il m’a rassasié d’herbes amères, abreuvé d’absinthe.
У маңа зәрдабни тойғичә жутқузуп, Кәкрә сүйини тойғичә ичкүзди.
16 Il a broyé mes dents avec du gravier, il m’a roulé dans la cendre.
(Вав) У чишлиримни шеғил ташлар билән чеқивәтти, Мени күлләрдә түгүлдүрди;
17 Mon âme a dit adieu à la paix, j’ai perdu jusqu’au souvenir du bonheur,
Җеним тинич-хатирҗәмликтин жирақлаштурулди; Арамбәхшниң немә екәнлигини унтуп кәттим.
18 et j’ai dit: "C’En est fait de mon avenir et de ce que je pouvais espérer de l’Eternel."
Мән: «Дәрманим қалмиди, Пәрвәрдигардин үмүтүм қалмиди» — дедим.
19 Rappelle-toi ma misère et mon abandon: je ne connais que poison et absinthe.
(Заин) Мениң хар қилинғанлиримни, сәргәдан болғанлиримни, Әмән вә өт сүйини [йәп-ичкинимни] есиңгә кәлтүргәйсән!
20 En évoquant ces souvenirs, mon âme s’affaisse en moi.
Җеним буларни һәрдайим әсләватиду, Йәргә кирип кәткидәк болмақта.
21 Mais voici la pensée qui s’éveille en moi, et c’est pourquoi j’espère.
Лекин шуни көңлүмгә кәлтүрүп әсләймәнки, Шуниң билән үмүт қайтидин яниду, —
22 C’Est que les bontés de l’Eternel ne sont pas taries et que sa miséricorde n’est pas épuisée.
(Хәт) Мана, Пәрвәрдигарниң өзгәрмәс меһриванлиқлири! Шуңа биз түгәшмидуқ; Чүнки Униң рәһимдиллиқлириниң айиғи йоқтур;
23 Elles se renouvellent chaque matin, infinie est ta bienveillance.
Улар һәр сәһәрдә йеңилиниду; Сениң һәқиқәт-садиқлиғиң толиму молдур!
24 "L’Eternel est mon lot, dit mon âme, aussi espéré-je en lui."
Өз-өзүмгә: «Пәрвәрдигар мениң несивәмдур; Шуңа мән Униңға үмүт бағлаймән» — дәймән.
25 L’Eternel est bon pour ceux qui mettent leur confiance en lui, pour l’âme qui le recherche.
(Тәт) Пәрвәрдигар Өзини күткәнләргә, Өзини издигән җан егисигә меһривандур;
26 C’Est une bonne chose d’attendre en silence le secours de l’Eternel;
Пәрвәрдигарниң ниҗатини күтүш, Уни сүкүт ичидә күтүш яхшидур.
27 une bonne chose aussi pour l’homme de porter le joug dès sa jeunesse;
Адәмниң яш вақтида боюнтуруқни көтириши яхшидур.
28 de s’asseoir solitaire en se résignant silencieusement, lorsque Dieu le lui impose.
(Йод) У йеганә болуп сүкүт қилип олтарсун; Чүнки Рәб буни униңға жүклиди.
29 Qu’il incline sa bouche vers la poussière: peut-être est-il quelque espoir.
Йүзини топа-тупраққа тәккүзсун, — Еһтимал, үмүт болуп қалар?
30 Qu’il présente la joue à celui qui le frappe et se rassasie d’humiliation
Мәңзини урғучиға тутуп бәрсун; Тил-аһанәтләрни тойғичә ишитсун!
31 car le Seigneur ne délaisse pas à tout jamais;
(Каф) Чүнки Рәб әбәдил-әбәд инсандин ваз кәчмәйду;
32 mais quand il a frappé, il exerce sa pitié selon l’étendue de sa bonté.
Азар бәргән болсиму, Өзгәрмәс меһриванлиқлириниң моллуғи билән ичини ағритиду;
33 Car ce n’est pas de bon cœur qu’il moleste et afflige les fils de l’homme.
Чүнки У инсан балилирини хар қилишни яки азаплашни халиған әмәстур.
34 Lorsqu’on foule aux pieds tous les captifs du pays,
(Ламәд) Йәр йүзидики барлиқ әсирләрни аяқ астида янҗишқа,
35 lorsqu’on fait fléchir le droit d’un homme à la face du Très-Haut,
Һәммидин Алий Болғучиниң алдида адәмни өз һәққидин мәһрум қилишқа,
36 lorsqu’on fait tort à un homme dans sa juste cause, le Seigneur ne peut l’approuver.
Инсанға өз дәвасида увал қилишқа, — Рәб буларниң һәммисигә гувачи әмәсму?
37 A qui donc suffit-il d’ordonner pour qu’une chose soit, si le Seigneur n’en a décidé ainsi?
(Мәм) Рәб уни буйрумиған болса, Ким дегинини әмәлгә ашуралисун?
38 N’Est-ce pas de la bouche de l’Eternel qu’émanent les maux et les biens?
Күлпәтләр болсун, бәхит-саадәт болсун, һәммиси Һәммидин Алий Болғучиниң ағзидин кәлгән әмәсму?
39 Pourquoi donc se plaindrait l’homme sa vie durant, l’homme chargé de péchés?
Әнди тирик бир инсан немә дәп ағриниду, Адәм балиси гуналириниң җазасидин немә дәп вайсайду?
40 Examinons nos voies, scrutons-les et retournons à l’Eternel!
(Нун) Йоллиримизни тәкшүрүп синап биләйли, Пәрвәрдигарниң йениға йәнә қайтайли;
41 Elevons nos cœurs avec nos mains vers Dieu qui est au ciel!
Қоллиримизни көңлимиз билән биллә әрштики Тәңригә көтирәйли!
42 Nous, nous avons failli et désobéi: toi, tu n’as point pardonné.
Биз итаәтсизлик қилип сәндин йүз өридуқ; Сән кәчүрүм қилмидиң.
43 Tu t’es enveloppé de colère et tu nous as persécutés; tu as tué sans ménagement.
(Самәқ) Сән өзүңни ғәзәп билән қаплап, бизни қоғлидиң; Сән өлтүрдүң, һеч рәһим қилмидиң.
44 Tu t’es entouré de nuages, pour empêcher les prières de passer.
Сән Өзүңни булут билән қаплиғансәнки, Дуа-тилавәт униңдин һеч өтәлмәс.
45 Tu as fait de nous une balayure, un objet de dégoût au milieu des nations.
Сән бизни хәлиқләр арисида дашқал вә ниҗасәт қилдиң.
46 Tous nos ennemis ont ouvert la bouche contre nous.
(Пе) Барлиқ дүшмәнлиримиз бизгә қарап ағзини йоған ечип [мазақ қилди];
47 Notre partage, ce furent la terreur et le piège, la ruine et le désastre.
Үстимизгә чүшти алақзадилик вә ора-қапқан, Вәйранчилиқ һәм һалакәт.
48 Mes yeux se répandent en torrents de larmes à cause de la catastrophe de mon peuple.
Хәлқимниң қизи набут болғини үчүн, Көзүмдин яшлар өстәң болуп ақмақта.
49 Mes yeux se fondent en eau sans s’arrêter, car il n’est point de répit au mal,
(Айин) Көзүм яшларни үзүлмәй төкүватиду, Улар һеч тохталмайду,
50 jusqu’à ce que l’Eternel regarde et voie du haut du ciel.
Таки Пәрвәрдигар асманлардин төвәнгә нәзәр селип [һалимизға] қариғичә.
51 Le spectacle qui s’offre à mes regards accable mon âme à cause de toutes les filles de ma ville.
Мениң көзүм Роһумға азап йәткүзмәктә, Шәһиримниң барлиқ қизлириниң Һали түпәйлидин.
52 Ils m’ont pourchassé comme un passereau, ceux qui me haïssent sans motif.
(Тсадә) Маңа сәвәпсиз дүшмән болғанлар, Мени қуштәк һәдәп овлап кәлди.
53 Ils ont confiné ma vie dans la fosse et jeté des pierres sur moi.
Улар орида җенимни үзмәкчи болуп, Үстүмгә ташни чөриди.
54 Les eaux ont monté par-dessus ma tête, et j’ai dit: "Je suis perdu!"
Сулар бешимдин тешип ақти; Мән: «Үзүп ташландим!» — дедим.
55 Mais j’ai invoqué ton nom des profondeurs de la fosse.
(Коф) Һаңниң түвлиридин намиңни чақирип нида қилдим, и Пәрвәрдигар;
56 Tu as entendu mon appel: "Ne ferme pas ton oreille alors que je supplie pour ma délivrance."
Сән авазимни аңлидиң; Қутулдурушқа нидайимға қулиқиңни юпурувалмиғин!
57 Tu es venu près de moi le jour où je t’ai invoqué, tu as dit: "Sois sans crainte!"
Саңа нида қилған күнидә маңа йеқин кәлдиң, «Қорқма» — дедиң.
58 Tu as pris en mains les causes qui me touchent, tu sauves ma vie.
(Рәш) И рәб, җенимниң дәвасини өзүң соридиң; Сән маңа һәмҗәмәт болуп һаятимни қутқуздуң.
59 Tu as vu, Eternel, le tort qu’on m’a fait: défends mon droit!
И Пәрвәрдигар, маңа болған уваллиқни көрдүңсән; Мән үчүн һөкүм чиқарғайсән;
60 Tu as été témoin de leurs représailles, de tous leurs complots contre moi.
Сән уларниң маңа қилған барлиқ өчмәнликлирини, Барлиқ қәстлирини көрдуңсән.
61 Tu as entendu, Eternel, 'leurs outrages, toutes leurs machinations contre moi.
(Шийн) И Пәрвәрдигар, уларниң аһанәтлирини, Мени барлиқ қәстлигәнлирини аңлидиңсән,
62 Les lèvres de mes adversaires et leurs pensées sont dirigées contre ma personne.
Маңа қарши турғанларниң шивирлашлирини, Уларниң күн бойи кәйнимдин кусур-кусур қилишқанлирини аңлидиңсән.
63 Regarde leurs faits et gestes: je suis l’objet de leurs chants moqueurs.
Олтарғанлирида, турғанлирида уларға қариғайсән! Мән уларниң [мәсқирә] нахшиси болдум.
64 Puisses-tu leur rendre la pareille, ô Eternel, les traiter selon l’oeuvre de leurs mains!
(Тав) Уларниң қоллири қилғанлири бойичә, и Пәрвәрдигар, бешиға җаза яндурғайсән;
65 Inflige-leur l’angoisse du cœur: ta malédiction vienne sur eux!
Уларниң көңүллирини каҗ қилғайсән! Бу сениң уларға чүшидиған ләнитиң болиду!
66 Poursuis-les de ton courroux et anéantis-les de dessous la voûte de tes cieux.
Ғәзәп билән уларни қоғлиғайсән, Уларни Пәрвәрдигарниң асманлири астидин йоқатқайсән!
