Job 9
1 Job reprit la parole et dit:
A Hiob odpowiedział:
2 Oui, je sais qu’il en est ainsi: comment l’homme aurait-il gain de cause avec Dieu?
Doprawdy, wiem, że tak [jest]. Lecz jak człowiek miałby być usprawiedliwiony przed Bogiem?
3 Si nous désirions discuter avec lui, pas une fois sur mille il ne daignerait nous répondre.
Gdyby chciał się z nim spierać, nie odpowie mu ani raz na tysiąc.
4 Eminemment sage, triomphant de force, qui jamais lui tint tête et s’en trouva bien?
Ma on mądre serce i potężną siłę. Kto mu się sprzeciwił i powodziło mu się?
5 Il déplace les montagnes à l’improviste et les bouleverse dans sa colère.
On przenosi góry, a [ludzie] nie zauważają, przewraca je w swoim gniewie.
6 Il fait trembler la terre sur ses bases et ébranle les colonnes qui la supportent.
On wstrząsa ziemią z jej miejsca i trzęsą się jej filary.
7 II donne un ordre au soleil, et le soleil ne paraît point; il met un sceau sur les étoiles.
On rozkaże słońcu i ono nie wschodzi, zamyka też gwiazdy pieczęcią.
8 A lui seul, il déploie les cieux; il chemine sur la crête des vagues.
On sam rozciąga niebiosa i kroczy po falach morza.
9 Ila fait la Grande Ourse, l’Orion, les Pléiades et les demeures sidérales du Midi.
On stworzył Niedźwiedzicę, Oriona, Plejady i gwiazdozbiory południa.
10 Il accomplit des merveilles sans fin, des prodiges qui ne se peuvent compter.
On czyni rzeczy wielkie i niezbadane, cuda, których zliczyć nie można.
11 Ah! S’Il passait auprès de moi, je ne le verrais point; s’il se glissait sous mes yeux, je ne le remarquerais pas.
Oto przechodzi obok mnie, a nie widzę go; mija mnie, a ja go nie dostrzegam.
12 Quand il empoigne quelqu’un, qui lui fera lâcher prise? Qui lui dira: "Que fais-tu?"
Oto gdy zabiera, któż go powstrzyma? Któż mu powie: Co czynisz?
13 Dieu ne refoule pas sa colère; sous ses coups plient les satellites de l’orgueil.
Gdyby Bóg nie odwrócił swego gniewu, zuchwali pomocnicy upadliby pod nim.
14 Et moi j’oserais lui répliquer, je ferais assaut de paroles avec lui,
Jakże ja mu odpowiem? [Jakie] słowa wybiorę, aby się z nim spierać?
15 moi, qui tout innocent que je fusse, ne trouverais rien à lui répondre, et demanderais simplement grâce à mon juge!
Choćbym był sprawiedliwy, nie odpowiedziałbym mu, lecz błagałbym swojego sędziego.
16 Dût-il même se rendre à mon appel, je ne croirais pas qu’il écoute ma voix;
Choćbym go wzywał, a on by się odezwał, jeszcze nie uwierzyłbym, że mnie wysłuchał;
17 car il m’accable sous un vent de tempête et multiplie gratuitement mes blessures.
Kruszy mnie bowiem burzą i pomnaża moje rany bez powodu.
18 Il ne me permet pas de reprendre haleine, tant il m’abreuve d’amertumes.
Nie pozwala mi odetchnąć, raczej napełnia mnie goryczą.
19 S’Agit-il de faire preuve de force, il est là! S’Agit-il de jugement, il dira: "Qui pourrait m’assigner?"
Jeśli [chodzi] o siłę, oto jest potężny, a jeśli chodzi o sąd, któż mnie przed nim przyprowadzi?
20 Fussé-je innocent, ma bouche me déclarerait coupable! Fussé-je sans reproche, elle me convaincrait de perversité!
Jeśli się usprawiedliwię, moje usta mnie potępią. Jeśli powiem, że jestem doskonały, to one wykażą, że jestem przewrotny.
21 Oui, je suis sans reproche! Je ne me soucie pas de la vie, je suis las de l’existence.
Choćbym był doskonały, przecież nie znałbym swojej duszy; gardziłbym swoim życiem.
22 Tout revient au même: aussi dis-je que juste et méchant, il les fait également périr.
Jedno jest [pewne], dlatego powiedziałem: On niszczy [zarówno] doskonałego, [jak] i niegodziwego;
23 Si un cataclysme entraîne des morts soudaines, il se rit de l’épreuve des innocents.
Jeśli bicz nagle zabija, śmieje się on z doświadczenia niewinnych.
24 Par lui, la terre a été livrée aux impies: il voile les yeux de ceux qui y rendent la justice. Si ce n’est lui, qui serait-ce?
Ziemia została wydana w ręce niegodziwego. On zakrywa oblicze sędziów. A jeśli nie on, któż [to czyni]?
25 Mes jours sont plus rapides qu’un courrier; ils s’enfuient sans avoir vu le bonheur.
Ale moje dni są szybsze niż goniec, uciekły i nie widziały nic dobrego.
26 Ils passent comme des barques de jonc, comme l’aigle qui se précipite sur la proie.
Przeminęły jak szybkie łodzie, jak orzeł, który rzuca się na żer.
27 Quand je dis: "Je veux oublier ma souffrance, laisser là ma mine attristée et reprendre mes esprits",
Jeśli powiem: Zapomnę o swojej skardze, zaniecham swego gniewu i pocieszę się;
28 je suis envahi par la crainte de mes tourments, sachant bien que tu ne m’absoudras pas.
Wtedy przerażają mnie wszystkie moje cierpienia, bo wiem, że nie uznasz mnie za niewinnego.
29 Je serai déclaré coupable: pourquoi donc prendre une peine inutile?
Jeśli jestem niegodziwy, to czemu trudzę się na próżno?
30 Dussé-je me laver dans de la neige fondue et purifier mes mains avec de la potasse,
Choćbym się umył wodą ze śniegu i oczyścił mydłem swoje ręce;
31 aussitôt tu me plongerais dans une fosse fangeuse, et mes vêtements mêmes auraient horreur de moi.
Ty i tak zanurzysz mnie w dole i moje szaty będą się mną brzydzić.
32 Car il n’est pas un homme comme moi pour que je lui réponde et que nous paraissions ensemble en justice.
On bowiem nie jest człowiekiem jak ja, abym śmiał mu odpowiedzieć i abyśmy razem stanęli przed sądem.
33 Il n’existe pas d’arbitre entre nous, qui puisse poser sa main sur tous deux.
Nie ma między nami rozjemcy, który mógłby położyć rękę na nas obu.
34 Qu’il écarte de moi sa verge, et que ses terreurs cessent de peser sur moi.
Niech tylko zdejmie ze mnie swoją rózgę, a jego groza niech mnie już nie przeraża;
35 Alors je parlerai sans le redouter, car je n’en suis pas là dans le secret de ma conscience.
Wtedy będę mówił i nie będę się go bać; ale tak nie jest ze mną.
