Job 6
1 Job reprit la parole et dit:
I odpowiedział Ijob, a rzekł:
2 Ah! Si seulement on pesait mon chagrin, en mettant en même temps mon malheur dans la balance!
O gdyby pilnie zważono narzekanie moje, a biedę moję pospołu na wagę włożono,
3 Assurément, ils seraient plus lourds que le sable des mers; voilà pourquoi mes paroles sont pleines de trouble.
Tedyby była cięższą nad piasek morski; przetoż mi słów niestaje.
4 C’Est que les flèches du Tout-Puissant m’ont transpercé, mon âme en a bu le venin. Les terreurs de Dieu sont rangées en bataille contre moi.
Albowiem strzały Wszechmocnego tkwią we mnie, których jad wysuszył ducha mego, a strachy Boże walczą przeciwko mnie.
5 Est-ce que l’âne sauvage se met à braire en présence de l’herbe? Le bœuf mugit-il devant sa pitance?
Izali osieł dziki ryczy nad trawą? albo wół izali ryczy nad paszą swoją?
6 Peut-on manger un mets insipide sans y mettre du sel? Trouve-t-on quelque saveur au blanc de l’œuf?
Izali może być jedzona rzecz niesmaczna bez soli? albo jestli jaki smak w białku jajowym?
7 Mon âme refuse d’y goûter; c’est pour moi comme une répugnante nourriture.
Czego się przedtem nie chciała dotknąć dusza moja, to teraz jest boleścią ciała mego.
8 Ah! Qui me donnera que ma demande soit agréée et môn espoir réalisé par Dieu?
Bodajże się spełniła prośba moja! Niechże mi Bóg da, czego oczekuję!
9 Oui, que Dieu consente à me broyer, qu’il brandisse la main et me mette en pièces!
Oby się Bogu podobało, żeby mię zniszczył, a żeby mię wyciął, rozpuściwszy rękę swoję!
10 Il me resterait du moins cette consolation qui me ferait sauter de joie au fort de souffrances sans rémission de n’avoir pas renié les paroles du Très-Haut.
Bo mam jeszcze pociechę swoję, (chociaż pałam w boleści, a Bóg mi nie folguje) żem nie taił słów Świętego.
11 Quelle est donc ma force pour que je reste dans l’attente? Quelle doit être ma fin pour que je prenne patience?
Cóż jest za moc moja, abym potrwał? albo co za koniec mój, abym przedłużył żywota mego?
12 Ma force est-elle la force des pierres? Ma chair est-elle d’airain?
Izali moc kamienna moc moja? albo ciało moje miedziane?
13 N’Est-il pas vrai que je suis privé de tout secours, et que tout espoir de salut m’est arraché?
Azaż obrony mojej niemasz przy mnie? azaż rozsądek oddalony odemnie?
14 A celui qui se consume de chagrin devrait aller la sympathie de ses amis, eût-il même renoncé à la crainte de Dieu.
Przeciwko temu, którego litość słabieje ku bliźniemu swemu, i który bojaźń Wszechmogącego opuścił?
15 Mes amis, à moi, se montrent perfides comme un torrent, comme des cours d’eau pleins à déborder,
Bracia moi omylili mię jako potok; pominęli jako gwałtowne potoki,
16 qui deviennent troubles par l’affluence des glaçons et grossissent par la fonte des neiges:
Które bywają mętne od lodu, w których się śnieg ukrywa;
17 viennent les chaleurs, ils se réduisent à rien; quand le soleil brûle, ils s’évanouissent sur place.
Czasu którego topnieją, zaginą; a czasu gorącości niszczeją z miejsca swego.
18 A cause d’eux, les caravanes se détournent de leur route, s’enfoncent dans le désert et y périssent.
Udawają się tam i sam z dróg swoich; rozciekają się po miejscach bezwodnych, i giną.
19 Les caravanes de Têma les cherchent du regard, les convois de Saba y mettent leur espoir.
Podróżni ludzie z krainy Teman obaczyli je; a którzy szli do Seba, mieli w nich nadzieję.
20 Mais ils sont déçus dans leur confiance; arrivés sur les lieux, ils sont pleins de confusion.
Ale się zawstydzili, iż w nich ufali; a gdy tam przyszli, oszukali się.
21 Certes, c’est là ce que vous êtes devenus pour votre ami: à la vue de ma ruine, vous avez eu peur.
Tak zaiste i wy, bywszy nie jesteście; widząc utrapienie moje, lękacie się.
22 Vous ai-je donc dit: "Donnez-moi! Avec un peu de votre bien, gagnez quelqu’un en ma faveur;
Izalim mówił: Przynieście mi co, a z majętności waszej dajcie mi dary?
23 et délivrez-moi de la main du persécuteur; du pouvoir des tyrans affranchissez-moi!"
I wybawcie mię z rąk nieprzyjaciela, a z rąk okrutników odkupcie mię?
24 Instruisez-moi, et je garderai le silence; expliquez-moi en quoi j’ai erré.
Nauczcież mię, a ja umilknę; a w czemem zbłądził pokażcie mi.
25 Qu’elles sont pénétrantes les paroles de la vérité! Mais que prouvent vos arguments à vous?
O jakoż są mocne słowa prawdziwe! Ale cóż sprawi obwinienie wasze?
26 Prétendez-vous critiquer des mots? Mais dans l’air se dissipent les discours d’un désespéré!
Izali słowa moje obwinić myślicie, a przewiewać mowy utrapionego?
27 L’Orphelin lui-même, vous seriez capables de le prendre comme enjeu, comme vous trafiqueriez de votre ami.
I na sierotę targacie się, i kopiecie doły pod przyjacielem swoim.
28 Maintenant donc, daignez vous tourner vers moi: je ne saurais vous mentir en face.
Przetoż przypatrzcie mi się teraz, a obaczycie, jeźli kłamię przed obliczem waszem.
29 Oui, revenez de grâce, que l’injustice ne s’accomplisse pas; encore une fois, revenez, mon innocence sera manifeste.
Obaczcie się, proszę, a niech nie będzie w was nieprawość; obaczcie się, a poznacie, że jest sprawiedliwość moja przy mnie.
30 Y a-t-il quelque iniquité sur mes lèvres? Mon palais ne sait-il pas discerner ce qui est mal?
A iż nie masz w języku mym nieprawości: i nie mamże znać utrapienia mego?
