Job 41
1 Tireras-tu le Léviathan avec un hameçon? Lui feras-tu baisser la langue avec la ligne?
Wyciągnieszże wędą wieloryba? albo sznurem utopionym w języku jego?
2 Lui passeras-tu un jonc dans les narines, lui perceras-tu la mâchoire avec un crochet?
Izali zawleczesz kolce przez nozdrza jego? albo hakiem przekoleszli czeluść jego?
3 Te prodiguera-t-il ses prières? Ou t’adressera-t-il de douces paroles?
Izalić się będzie wiele modlił, albo z tobą łagodnie mówić będzie?
4 Fera-t-il un pacte avec toi? L’Engageras-tu comme un esclave perpétuel?
Izali uczyni przymierze z tobą, a przyjmiesz go za sługę wiecznego?
5 Te servira-t-il de jouet comme un passereau? L’Attacheras-tu pour amuser tes jeunes filles?
Izali z nim będziesz igrał jako z ptaszkiem, a uwiążesz go dziatkom twoim?
6 Les pêcheurs associés en feront-ils le commerce? Le débiteront-ils entre les marchands?
Sprawiże sobie nad nim towarzystwo ucztę, a podzielą go między kupców?
7 Cribleras-tu sa peau de dards et sa tête de harpons barbelés?
Izali zawadzisz hakami za skórę jego, a widelcami rybackiemi za głowę jego?
8 Pose seulement ta main sur lui: tu te souviendras de ce combat et ne recommenceras plus!
Połóż tylko nań rękę twą, ślubujęć, że nie wspomnisz więcej na bitwę.
9 Vois, espérer la victoire est une illusion: à son seul aspect, n’est-on pas terrassé?
Oto nadzieja ułowienia jego omylna jest; izali i wejrzawszy nań człowiek nie upada?
10 Personne n’est assez téméraire pour l’exciter: qui donc oserait me tenir tête, à moi?
Niemasz tak śmiałego, coby go obudził; owszem któż się stawi przed twarzą moją?
11 Qui m’a rendu un service que j’aie à payer de retour? Tout ce qui est sous le ciel est à moi.
Któż mi co dał, abym mu oddał? cokolwiek jest pod wszystkiem niebem, moje jest.
12 Je ne passerai pas sous silence ses membres, le détail de ses exploits, la beauté de sa structure.
Nie zamilczę członków jego, ani silnej mocy jego, a grzecznego kształtu jego.
13 Qui a soulevé le dessous de son vêtement? Qui a pénétré dans la double rangée de sa denture?
Któż odkryje wierzch odzienia jego? z dwoistemi wędzidłami swemi któż przystąpi do niego?
14 Qui a ouvert les battants de sa gueule? La terreur habite autour de ses dents.
Wrota gęby jego któż otworzy? bo strach około zębów jego.
15 Imposantes sont les lignes d’écailles qui lui servent de boucliers et pressées comme un sceau qui adhère fortement.
Łuski jego mocne jako tarcze, bardzo ściśle spojone.
16 Elles se touchent de près, l’air ne pénètre pas entre elles.
Jedna z drugą tak spojona, że wiatr nie wchodzi między nie.
17 L’Une est serrée contre l’autre; elles tiennent ensemble sans aucun interstice.
Jedna do drugiej przylgnęła, ujęły się, a nie dzielą się.
18 Ses éternuements font jaillir la lumière, ses yeux sont comme les paupières de l’aurore.
Kichanie jego czyni blask, a oczy jego są jako powieki zorzy.
19 De sa bouche partent des flammes, s’échappent des étincelles de feu.
Z ust jego lampy wychodzą, a iskry ogniste wyrywają się.
20 De ses naseaux sort la fumée, comme d’une marmite bouillante chauffée aux roseaux.
Z nozdrzy jego wychodzi dym, jako z garnca wrzącego, albo kotła.
21 Son haleine allume les charbons, de sa gueule sort une flamme.
Dech jego węgle rozpala, a płomień z ust jego wychodzi.
22 Dans son cou la force réside, devant lui bondit la terreur.
W szyi jego przemieszkuje moc, a boleść przed nim ucieka.
23 Les fanons de sa chair sont adhérents, soudés sur lui sans ballotter.
Sztuki ciała jego spoiły się, całowite są w nim, że się nie porusza.
24 Son cœur est massif comme une pierre, solide comme la meule de dessous.
Serce jego twarde jako kamień, tak twarde, jako sztuka spodniego kamienia młyńskiego.
25 Quand il se dresse, les plus vaillants tremblent et se dérobent sous le coup de l’épouvante.
Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.
26 L’Attaque-t-on avec l’épée, elle n’a point de prise sur lui, pas plus que lance, javelot ou cuirasse.
Miecz, który go sięga, nie ostoi się, ani drzewce, ani strzała, ani pancerz.
27 Pour lui, le fer est comme de la paille, l’airain comme du bois pourri.
Żelazo poczyta sobie za plewę, a miedź za drzewo zbótwiałe.
28 Le fils de l’arc ne le met pas en fuite, les pierres de la fronde se changent pour lui en chaume.
Nie upłoszy go strzała, a jako źdźbło są u niego kamienie z procy.
29 Comme du chaume aussi lui paraît la massue, il se rit du sifflement des dards.
Strzelbę sobie poczyta jako słomę, a pośmiewa się z szermowania włócznią.
30 Son ventre est garni de tessons pointus, il promène comme une herse sur le limon.
Pod nim są ostre skorupy; ściele sobie na rzeczach ostrych jako na błocie.
31 Il fait bouillonner les profondeurs comme une chaudière; il rend la mer semblable à un bassin d’onguents.
Czyni, że wre głębokość jako garniec, a że się mąci morze jako w moździerzu.
32 Le sillage qu’il laisse derrière lui est lumineux: on dirait que les vagues ont la blancheur de la vieillesse.
Za sobą jasną ścieszkę czyni, tak, że się zdaje, iż przepaść ma siwiznę.
33 Il n’a pas son pareil sur la terre, lui qui est fait pour ne rien craindre.
Niemasz na ziemi równego mu, który tak stworzony jest, że się niczego nie boi.
34 Il regarde avec dédain tout ce qui est élevé: il est le roi de tous les fauves altiers.
Wszelką rzecz wysoką lekce waży; on jest królem nad wszystkiemi srogiemi zwierzętami.
