Job 39
1 Connais-tu le temps où enfantent les chamois des roches? Le temps où les biches mettent bas, l’as-tu observé?
Czy znasz porę, kiedy rodzą górskie kozice? Czy wiesz, kiedy rodzą łanie?
2 Peux-tu compter les mois de leur grossesse? Sais-tu l’heure de leur délivrance?
Czy możesz zliczyć miesiące, w których noszą [młode]? Czy znasz czas ich porodu?
3 Elles s’accroupissent, émettent leur portée et se débarrassent de leurs douleurs.
Przykucają, rodzą swoje młode, pozbywają się ich z bólem;
4 Leurs petits gagnent en force, grandissent en plein air, ils partent et ne reviennent plus vers elles.
Ich młode wzmacniają się, rosną wśród zboża, odchodzą i już do nich nie wracają.
5 Qui a lâché l’onagre en liberté? Qui a dénoué les liens de l’âne sauvage,
Kto wypuścił dzikiego osła na wolność i kto rozwiązał jego pęta?
6 à qui j’ai assigné le désert pour demeure et les plaines salées pour habitation?
[Za] dom dałem mu pustynię, a [za] jego mieszkanie słone miejsca.
7 Il se rit du tumulte de la cité, il n’entend pas les cris d’un maître.
On naśmiewa się ze zgiełku miejskiego i nie słucha głosu poganiacza.
8 Il explore les montagnes pour trouver son pâturage et se met en quête, de n’importe quelle verdure.
Wypatruje w górach paszy i szuka wszelkiej zielonej trawy.
9 Le buffle consent-il à te servir? Passera-t-il la nuit à ton râtelier?
Czy jednorożec zechce ci służyć albo nocować przy twoim żłobie?
10 L’Attacheras-tu au sillon par une corde, ou ira-t-il hersant les vallées derrière toi?
Czy możesz powrozem zaprzęgać jednorożca do bruzdy? Czy będzie bronował doliny za tobą?
11 Te fieras-tu à lui, parce que grande est sa force? Lui abandonneras-tu le soin de ton travail?
Czy zaufasz mu, ponieważ jego siła jest wielka? Czy powierzysz mu swoją pracę?
12 Compteras-tu sur lui pour rentrer ton grain, pour recueillir le produit de ton aire?
Czy zawierzysz mu, że zwiezie twoje ziarno i zgromadzi je w twoim spichlerzu?
13 L’Autruche bat joyeusement des ailes: si seulement ses ailes et ses plumes étaient tendrement fidèles!
Czy [dałeś] pawiowi piękne skrzydła, a skrzydła i pióra strusiowi?
14 Car elle abandonne ses œufs à la terre et les laisse chauffer sur le sable,
Składa swoje jaja na ziemię i ogrzewa je w prochu;
15 oubliant qu’un pied peut les fouler et la bête des champs les écraser.
I zapomina, że noga może je rozgnieść lub dzikie zwierzę może zdeptać.
16 Elle est dure pour ses petits, comme s’ils lui étaient étrangers: sa peine aura été en pure perte, et elle n’en a pas de regret.
Jest twardy [dla] swoich młodych, [jakby] nie [były] jego. Nie boi się, że jego trud jest próżny;
17 C’Est que Dieu lui a refusé la sagesse et ne lui a pas départi de l’intelligence.
Bo Bóg pozbawił go mądrości i nie udzielił mu rozumu.
18 Mais quand elle se dresse pour prendre son élan, elle défie chevaux et cavaliers.
Kiedy jednak podnosi się wysoko, naśmiewa się z konia i z jego jeźdźca.
19 Est-ce toi qui donnes la vigueur au cheval, qui garnis son cou d’une crinière flottante?
Czy możesz dać koniowi moc? Czy rżeniem ozdobiłeś jego szyję?
20 Est-ce toi qui le fais bondir comme la sauterelle? L’Éclat de son ébrouement inspire l’effroi.
Czy przestraszysz go jak szarańczę? Parskanie jego nozdrzy [jest] straszne.
21 Il creuse le sol et, tout joyeux de sa force, il s’élance vers la mêlée.
Grzebie [kopytem] w ziemi i cieszy się [swą] siłą, biegnie przeciwko uzbrojonym.
22 Il se rit de la crainte, il ne tremble ni ne recule devant l’épée.
Drwi sobie z lęku i nie boi się, i nie ustępuje przed ostrzem miecza.
23 Sur son dos résonnent le carquois, la lance étincelante et le javelot.
Kołczan na nim chrzęści, błyszczy oszczep i dzida.
24 D’Impatience et de colère, il dévore l’espace; il ne se possède plus lorsque sonne le clairon.
Z grzmotem i z gniewem pochłania ziemię i nie staje spokojnie na głos trąby.
25 Au coup de trompette, il dit: "Ah!" Et de loin il flaire la bataille, la voix tonnante des chefs et les cris des combattants.
Na głos trąby mówi: Ha, ha; z daleka czuje bitwę, grom dowódców i okrzyk.
26 Est-ce par un effet de ton intelligence que l’épervier prend son essor et déploie ses ailes vers le Midi?
Czy dzięki twojemu rozumowi lata jastrząb [i] rozciąga swe skrzydła ku południu?
27 Est-ce par ton ordre que l’aigle s’élève et va nicher dans les hauteurs?
Czy na twój rozkaz orzeł wzbija się i zakłada swoje gniazdo wysoko?
28 Il fait du rocher sa demeure et se gîte sur la dent des montagnes et les pics escarpés.
Mieszka na skale, przebywa na iglicach jak na zamku.
29 De là il guette la proie ses regards portent au loin.
Stamtąd wypatruje [sobie] pokarmu, jego oczy widzą daleko.
30 Ses aiglons se gorgent de sang partout où il y a des cadavres, il est présent.
Jego młode też piją krew, a gdzie są zabici, tam jest on.
