Job 39
1 Connais-tu le temps où enfantent les chamois des roches? Le temps où les biches mettent bas, l’as-tu observé?
| «ئایا دەزانیت کەی بزنە کێوییەکان دەزێن؟ یان تێبینیت کردووە ئەو کاتەی کە ئاسک ژان دەیگرێت؟ |
2 Peux-tu compter les mois de leur grossesse? Sais-tu l’heure de leur délivrance?
| ئایا مانگەکانی ئاوسبوونی دەژمێریت یان کاتی زاوزێکردنیان دەزانیت؟ |
3 Elles s’accroupissent, émettent leur portée et se débarrassent de leurs douleurs.
| چۆک دادەدەن و پاڵ بە ئازارەکانیانەوە دەنێن و بەچکەکانیان دەبێت. |
4 Leurs petits gagnent en force, grandissent en plein air, ils partent et ne reviennent plus vers elles.
| بەچکەکانیان لە چۆڵەوانی بەهێز و گەورە دەبن؛ دەڕۆن و ئیتر ناگەڕێنەوە لایان. |
5 Qui a lâché l’onagre en liberté? Qui a dénoué les liens de l’âne sauvage,
| «کێ کەرەکێوی بەڕەڵا کرد و مێخ زنجیری ئەو کێوییەی کردەوە؟ |
6 à qui j’ai assigné le désert pour demeure et les plaines salées pour habitation?
| ئەوەی چۆڵەوانیم کرد بە ماڵی و خوێڵێنم کردە ژینگەی. |
7 Il se rit du tumulte de la cité, il n’entend pas les cris d’un maître.
| بە دەنگەدەنگی شار پێدەکەنێت، گوێی لە هاواری لێخوڕ نابێت. |
8 Il explore les montagnes pour trouver son pâturage et se met en quête, de n’importe quelle verdure.
| لە چیاکاندا بەدوای لەوەڕگادا دەگەڕێت، بۆ دۆزینەوەی هەموو سەوزاییەک. |
9 Le buffle consent-il à te servir? Passera-t-il la nuit à ton râtelier?
| «ئایا گای کێوی ڕازی دەبێت خزمەتت بکات یان بە شەو لەلای ئاخوڕەکەت بمێنێتەوە؟ |
10 L’Attacheras-tu au sillon par une corde, ou ira-t-il hersant les vallées derrière toi?
| ئایا دەتوانیت گای کێوی بە گاسنەوە ببەستیتەوە و جووتی پێ بکەیت؟ ئایا بەدواتدا دێت دۆڵەکان خەرتە بکات؟ |
11 Te fieras-tu à lui, parce que grande est sa force? Lui abandonneras-tu le soin de ton travail?
| ئایا پشتی پێ دەبەستیت، چونکە هێزەکەی مەزنە یان کارەکەی خۆتی بۆ بەجێدەهێڵیت؟ |
12 Compteras-tu sur lui pour rentrer ton grain, pour recueillir le produit de ton aire?
| ئایا متمانەی پێ دەکەیت کە دەغڵودانەکەت بهێنێت و بۆ سەر جۆخینەکەت کۆی بکاتەوە؟ |
13 L’Autruche bat joyeusement des ailes: si seulement ses ailes et ses plumes étaient tendrement fidèles!
| «بە خۆشییەوە وشترمرغ باڵەفڕکێ دەکات، ئایا پەڕوباڵەکەی وەک لەقلەق پیرۆزە؟ |
14 Car elle abandonne ses œufs à la terre et les laisse chauffer sur le sable,
| وشترمرغ هێلکەکەی لەسەر زەوی بەجێدەهێڵێت و خۆڵ گەرمیان دادەهێنێت، |
15 oubliant qu’un pied peut les fouler et la bête des champs les écraser.
| لەبیری دەچێت کە پێ وردوخاشی دەکات و ئاژەڵی کێوی پێی پێدا دەنێن. |
16 Elle est dure pour ses petits, comme s’ils lui étaient étrangers: sa peine aura été en pure perte, et elle n’en a pas de regret.
| لەگەڵ بەچکەکانی دڵڕەقە وەک ئەوەی بەچکەی ئەو نەبن؛ گوێی ناداتێ کە ماندووبوونەکەی بێهوودە دەڕوات، |
17 C’Est que Dieu lui a refusé la sagesse et ne lui a pas départi de l’intelligence.
| چونکە خودا دانایی لەبیر بردووەتەوە، لە تێگەیشتن بەشی نەداوە. |
18 Mais quand elle se dresse pour prendre son élan, elle défie chevaux et cavaliers.
| کاتێک پەڕەکانی فش دەکاتەوە بۆ ڕاکردن، بە ئەسپ و بە سوارەکەی پێدەکەنێت. |
19 Est-ce toi qui donnes la vigueur au cheval, qui garnis son cou d’une crinière flottante?
| «ئایا تۆ هێز بە ئەسپ دەدەیت یان ملی بە یاڵ دادەپۆشیت؟ |
20 Est-ce toi qui le fais bondir comme la sauterelle? L’Éclat de son ébrouement inspire l’effroi.
| ئایا وای لێ دەکەیت کە وەک کوللە قەڵەمباز بدات و دەنگی حیلەکەی تۆقێنەر بێت؟ |
21 Il creuse le sol et, tout joyeux de sa force, il s’élance vers la mêlée.
| بە توندی سم بە زەویدا بکوتێت، بە هێزەوە دەربپەڕێت، بەرەو مەیدانی جەنگ مل بنێت. |
22 Il se rit de la crainte, il ne tremble ni ne recule devant l’épée.
| بە ترس پێبکەنێت و نەتۆقێت؛ لە ڕووی شمشێر نەگەڕێتەوە. |
23 Sur son dos résonnent le carquois, la lance étincelante et le javelot.
| تیردان شەقەشەقی بێت و خەنجەر و نووکی ڕم ببریسکێنەوە. |
24 D’Impatience et de colère, il dévore l’espace; il ne se possède plus lorsque sonne le clairon.
| بەوپەڕی جۆشوخرۆشەوە غار دەدات، هەتا کاتی لێدانی کەڕەنا خۆی پێ ڕاناگیرێت. |
25 Au coup de trompette, il dit: "Ah!" Et de loin il flaire la bataille, la voix tonnante des chefs et les cris des combattants.
| لە کاتی فووکردن بە کەڕەنادا دەڵێت:”ئەها!“لە دوورەوە بۆنی شەڕ دەکات، هاواری سەرکردەکان و نەعرەتەی جەنگ. |
26 Est-ce par un effet de ton intelligence que l’épervier prend son essor et déploie ses ailes vers le Midi?
| «ئایا لە تێگەیشتنی تۆدایە هەڵۆ بفڕێت و ڕووەو باشوور باڵەکانی بکاتەوە؟ |
27 Est-ce par ton ordre que l’aigle s’élève et va nicher dans les hauteurs?
| یان بە فەرمانی تۆیە هەڵۆ بەرز بفڕێت و هێلانەکەی لە بەرزی دابنێت؟ |
28 Il fait du rocher sa demeure et se gîte sur la dent des montagnes et les pics escarpés.
| لەسەر لووتکەی چیا نیشتەجێ دەبێت و بە شەو دەمێنێتەوە، هەڵدێری بەردەڵان قەڵاکەیەتی. |
29 De là il guette la proie ses regards portent au loin.
| لەوێوە نێچیری خۆی دەدۆزێتەوە و چاوەکانی لە دوورەوە دەبینن. |
30 Ses aiglons se gorgent de sang partout où il y a des cadavres, il est présent.
| بەچکەکانی خوێن هەڵدەمژن، لە هەرکوێ کوژراوی لێ بێت، ئەو لەوێیە.» |
