Job 3
1 Après cela, Job ouvrit la bouche et maudit le jour de sa naissance.
Bundan sonra Əyyub ağzını açıb öz doğulduğu günə lənət etdi.
2 Job prit la parole et dit:
Dilə gəlib belə dedi:
3 Périsse le jour où je suis né, la nuit qui a dit: "Un homme a été conçu!"
«Kaş ki mən doğulan gün yox olaydı, “Oğlun oldu!” deyilən gecə yox olaydı.
4 Que ce jour-là ne soit que ténèbres! Que Dieu ne daigne s’y intéresser du haut de sa demeure, et qu’aucune lueur ne l’éclaire!
O gün qara gələydi, Allah göydən o günün qayğısına qalmayaydı, O gün üçün sabah açılmayaydı.
5 Que l’obscurité et l’ombre de la mort le revendiquent comme leur, qu’une épaisse nuée pèse sur lui, et que des éclipses de soleil en fassent un objet d’épouvante!
O günü zülmət, qatı qaranlıq bürüyəydi, Üzünü bulud tutaydı, Nurunu qaranlıq batıraydı.
6 Cette nuit-là, que de profondes ténèbres s’en saisissent, qu’elle ne prenne pas rang parmi les jours de l’année et n’entre pas dans le compte des mois!
O gecəni zil qaranlıq udub yeyəydi, İlin günləri arasında fərəh tapmayaydı, Ayın günləri sırasına girməyəydi.
7 Oui, que cette nuit-là soit condamnée à la solitude, et que nul chant ne s’y élève!
Kaş o gecə qısır olaydı, Sevincsiz, səssiz qalaydı!
8 Puisse-t-elle être exécrée par ceux qui maudissent le jour et possèdent le secret d’éveiller le Léviathan!
Günlərə lənət oxuyanlar, Livyatanı oyatmağa mahir olanlar Qoy o günə lənət yağdırsın.
9 Que les étoiles de son aube matinale demeurent obscures, qu’elle attende vainement la lumière et ne voie point s’ouvrir les paupières de l’aurore,
Dan ulduzları sönəydi, İşığa olan ümidləri boşa çıxaydı, Sübhün nuru görünməyəydi.
10 pour n’avoir pas tenu closes les portes du sein qui m’avait conçu et caché la misère à mes regards!
Əfsus ki O, anamın bətninin qapılarını bağlamadı, Gözlərimi əzabsız saxlamadı.
11 Que ne suis-je mort dès le sein de ma mère? Que n’ai-je rendu le dernier soupir en me détachant de ses flancs?
Niyə doğulanda mən ölmədim, Bətndən çıxarkən nəfəsim kəsilmədi?
12 Pourquoi deux genoux m’ont-ils recueilli? A quoi bon des mamelles pour m’allaiter?
Niyə məni dizlərin arasından aldılar, Əmizdirmək üçün ağzıma döş saldılar?
13 A présent je serais couché dans une paix profonde, je dormirais et jouirais du repos,
Belə olmasaydı, indi rahat uzanardım, Yatıb dincələrdim
14 en compagnie des rois et des arbitres de la terre, qui se bâtissent des monuments destinés à la ruine,
Özləri üçün viranə şəhərləri tikən Dünya padşahları və müşavirlərlə,
15 ou bien des grands qui ont possédé de l’or et rempli d’argent leurs maisons.
Evlərini gümüşə qərq edən Qızıl xəzinəsi olan rəhbərlərlə.
16 Ou encore, que n’ai-je été comme l’avorton qu’on, enfouit, comme ces petits enfants qui n’ont pas aperçu la lumière?
Niyə bətndən yarımçıq uşaq tək düşmədim? Niyə işıq üzü görməyən körpə kimi basdırılmadım?
17 Là, les méchants mettent un terme à leur violence, là; se reposent ceux dont les forces sont à bout.
Orada pis adamlar belə, kini atır, Yorğunlar rahatlıq tapır,
18 Là aussi, les captifs sont en paix, sans plus entendre la voix d’un maître despotique.
Məhbuslar dinc yaşayır, Nəzarətçinin səsi çıxmır.
19 Petits et grands y sont confondus, et l’esclave est libéré de son maître.
Orada kiçik də, böyük də vardır, Qul ağasından da azaddır.
20 Pourquoi octroie-t-on la lumière au misérable, et la vie à ceux dont l’âme est pleine d’amertume,
Niyə əzab çəkənlər işıq üzü görür, Əziyyət içində olanlar həyata gəlir?
21 qui appellent de leurs vœux la mort, qui les fuit, et la cherchent plus avidement que des trésors,
Ölüm arzulayırlar amma tapmırlar, Dəfinə axtarmaqdan da çox onu axtarırlar,
22 qui ressentent des transports de joie et sont dans l’allégresse, dès qu’ils obtiennent une tombe;
Onlar məzar tapanda fərəhlənər, Şadlanaraq sevinər.
23 à l’homme enfin dont la destinée est voilée et que Dieu a confiné comme dans un enclos?
Hara getdiyi bilinməyən insana, Ətrafına Allah sədd çəkdiyi adama niyə ömür verilir?
24 Aussi bien, je ne mange pas un morceau de pain que mes sanglots n’éclatent, et que mes plaintes ne se répandent comme l’eau.
Çörəkdən əvvəl ah-zar gəlir, Nalələrim sular kimi tökülür.
25 C’Est que tout malheur dont j’avais peur fond sur moi; ce que je redoutais vient m’assaillir.
Çəkindiyim şeylər üzərimə tökülür, Qorxduğum şeylər başıma gəlir.
26 Je ne connais plus ni paix, ni sécurité, ni repos: les tourments m’ont envahi.
Rahatlığım, sakitliyim, dincliyim yoxdur, Ancaq sıxıntım vardır».
