Job 20
1 Çophar de Naama prit la parole et dit:
Ekparolis Cofar, la Naamano, kaj diris:
2 Eh bien! Mes réflexions m’incitent à répliquer et aussi les impressions que je ressens.
Pro tio miaj pensoj devigas min respondi, Pro tio, kion mi sentas.
3 Quand j’entends des reproches qui sont un affront pour moi, ma raison me dicte une réponse.
Hontindan riproĉon mi aŭdis, Kaj la spirito de mia prudento respondos por mi.
4 Connais-tu ce fait qui a existé de tout temps, depuis que l’homme est placé sur la terre:
Ĉu vi scias, ke tiel estis de eterne, De post la apero de homo sur la tero,
5 que le triomphe des méchants est éphémère et que la joie du pervers ne dure qu’un instant?
Ke la triumfado de malvirtuloj estas mallongatempa, Kaj la ĝojo de hipokritulo estas nur momenta?
6 Dût sa stature monter jusqu’au ciel et sa tête atteindre les nuages,
Se lia grandeco eĉ atingus ĝis la ĉielo, Kaj lia kapo tuŝus la nubon,
7 aussi sûrement que ses excréments, il périra sans retour: ceux qui le voyaient diront: "Où est-il?"
Li tamen pereos por ĉiam, kiel lia sterko; Tiuj, kiuj lin vidis, diros: Kie li estas?
8 Comme un songe, il s’envole, et l’on perd ses traces; il s’évanouit comme une vision nocturne.
Kiel sonĝo li forflugos, kaj oni lin ne trovos; Li malaperos, kiel nokta vizio.
9 L’Œil qui l’a contemplé ne le découvre plus; sa demeure n’a plus de regard pour lui.
Okulo, kiu rigardis lin, ne plu vidos lin; Lia loko lin ne plu vidos.
10 Ses fils devront solliciter la pitié des pauvres, et ses propres mains restituer la fortune acquise.
Liaj filoj kurados almozpetante, Kaj liaj manoj redonos lian havaĵon.
11 Ses membres, tout pleins encore de vigueur juvénile, se verront couchés dans la poussière.
Liaj ostoj estos punitaj pro la pekoj de lia juneco, Kaj tio kuŝiĝos kune kun li en la polvo.
12 S’Il arrive que la perversité soit douce à sa bouche, qu’il la fasse glisser sous sa langue;
Se la malbono estas dolĉa en lia buŝo, Li kaŝas ĝin sub sia lango,
13 qu’il la ménage longtemps, ne cessant de la savourer, et la retienne encore au fond de son palais,
Li flegas ĝin kaj ne forlasas ĝin, Kaj retenas ĝin sur sia palato:
14 alors son aliment se transforme dans ses entrailles et devient dans son sein l’amer venin de l’aspic.
Tiam lia manĝaĵo renversiĝos en liaj internaĵoj, Fariĝos galo de aspidoj interne de li.
15 Il a dévoré une fortune et il faut qu’il la rejette: Dieu l’expulsera de ses intestins.
Li englutis havaĵon, sed li ĝin elvomos; El lia ventro Dio ĝin elpelos.
16 C’Est du poison d’aspic qu’il suçait: il périra par la langue de la vipère.
Venenon de aspidoj li suĉos; Lango de vipuro lin mortigos.
17 Qu’il n’espère point se délecter aux flots des ruisseaux de miel, des torrents de lait!
Li ne vidos fluojn nek riverojn, Torentojn de mielo kaj de butero.
18 Il faut qu’il rende le fruit de son labeur, avant de le consommer; il en sera de même des biens qu’il s’est acquis par ses échanges: il n’en tirera aucun plaisir.
Li redonos tion, kion li pene akiris, kaj li tion ne englutos; Kiel ajn granda estas lia havaĵo, li ĝin fordonos kaj ne ĝuos ĝin.
19 C’Est qu’il a écrasé les faibles et les a abandonnés à eux-mêmes; il a ruiné des maisons par la rapine et ne les a point rebâties.
Ĉar li premis kaj forlasis la senhavulojn, Li rabis al si domon, kiun li ne konstruis.
20 C’Est qu’il n’a pas connu la paix intérieure: il ne sauvera rien de ses plus chers trésors.
Ĉar lia interno ne estis trankvila, Tial li ne savos tion, kio estis por li kara.
21 Rien n’échappait à ses appétits; aussi son bien-être n’aura-t-il aucune durée.
Nenion restigis lia manĝemeco; Tial lia bonstato ne estos longedaŭra.
22 Alors qu’il regorge de biens, il est dans la gêne; la main de tout misérable s’abattra sur lui.
Malgraŭ lia abundeco, li estos premata; Ĉiaspecaj suferoj trafos lin.
23 Dieu se dispose à lui bourrer le ventre en lâchant contre lui son ardente colère, en la faisant pleuvoir sur lui en guise de nourriture.
Por plenigi lian ventron, Li sendos sur lin la flamon de Sia kolero, Kaj pluvigos sur lin Sian furiozon.
24 II voudra fuir les armes de fer: il sera transpercé par un arc d’airain.
Se li forkuros de batalilo fera, Trafos lin pafarko kupra.
25 La flèche qui l’atteint, il la retire de son corps; elle sort étincelante du foie qu’elle a percé; l’épouvante le saisit.
Nudigita glavo trairos lian korpon, Kaj la fulmo de lia turmentilo venos sur lin kun teruro.
26 Tous les noirs désastres menacent les trésors qu’il a amassés; un feu que personne n’a attisé le consume et dévore tout ce qui est resté dans sa demeure.
Nenia mallumo povos kaŝi liajn trezorojn; Lin konsumos fajro ne disblovata; Malbone estos al tiu, kiu restos en lia tendo.
27 Les cieux dénoncent son crime et la terre se soulève contre lui.
La ĉielo malkovros liajn malbonagojn, Kaj la tero leviĝos kontraŭ lin.
28 Les biens de sa maison s’en vont; tout s’écroule au jour de la colère divine.
Malaperos la greno el lia domo, Disŝutita ĝi estos en la tago de Lia kolero.
29 Telle est la part que Dieu réserve à l’homme pervers; tel est l’héritage qui lui est destiné par la parole du Tout-Puissant.
Tia estas de Dio la sorto de homo malpia, Kaj la heredaĵo destinita por li de Dio.
