Job 19
1 Job reprit la parole et dit:
Eyüp şöyle yanıtladı:
2 Jusqu’à quand contristerez-vous mon âme et m’accablerez-vous de vos discours?
“Ne zamana dek beni üzecek, Sözlerinizle ezeceksiniz?
3 Voilà dix fois que vous m’injuriez; vous ne rougissez pas de me torturer.
On kez oldu beni aşağılıyor, Hiç utanmadan saldırıyorsunuz.
4 Mais soit! Admettons que j’aie des torts: ces torts ne pèseraient que sur moi.
Yanlış yola sapmışsam, Bu benim suçum.
5 Quant à vous, si vraiment vous prétendez vous grandir à mes dépens et me reprocher la honte où je suis réduit,
Kendinizi gerçekten benden üstün görüyor, Utancımı bana karşı kullanıyorsanız,
6 sachez donc que c’est Dieu qui m’a fait un passe-droit, et qui m’a enveloppé de ses embûches.
Bilin ki, Tanrı bana haksızlık yaptı, Beni ağıyla kuşattı.
7 Quoi! Je crie à la violence et ne trouve point d’écho; j’appelle au secours, et de justice point!
“İşte, ‘Zorbalık bu!’ diye haykırıyorum, ama yanıt yok, Yardım için bağırıyorum, ama adalet yok.
8 Il m’a barré la route, impossible de passer; sur mes sentiers, il a répandu les ténèbres.
Yoluma set çekti, geçemiyorum, Yollarımı karanlığa boğdu.
9 Il m’a dépouillé de mon honneur; il a enlevé la couronne de ma tête.
Üzerimden onurumu soydu, Başımdaki tacı kaldırdı.
10 Il m’a démoli de fond en comble, et je me suis écroulé; il a arraché comme un arbre mon espérance.
Her yandan yıktı beni, tükendim, Umudumu bir ağaç gibi kökünden söktü.
11 II a enflammé sa colère contre moi; il m’a traité comme ses ennemis.
Öfkesi bana karşı alev alev yanıyor, Beni hasım sayıyor.
12 Ses hordes arrivent en masse, se fraient un chemin contre moi et mettent le siège autour de ma tente.
Orduları üstüme üstüme geliyor, Bana karşı rampalar yapıyor, Çadırımın çevresinde ordugah kuruyorlar.
13 Mes frères, il les a éloignés de moi, mes amis ne sont plus que des étrangers pour moi.
“Kardeşlerimi benden uzaklaştırdı, Tanıdıklarım bana büsbütün yabancılaştı.
14 Mes proches m’ont délaissé, mes intimes m’ont oublié.
Akrabalarım uğramaz oldu, Yakın dostlarım beni unuttu.
15 Les gens de ma maison, mes propres servantes me considèrent comme un intrus; je suis devenu un inconnu à leurs yeux.
Evimdeki konuklarla hizmetçiler Beni yabancı sayıyor, Garip oldum gözlerinde.
16 J’Appelle mon serviteur: il ne répond pas; je suis obligé de le supplier de ma bouche.
Kölemi çağırıyorum, yanıtlamıyor, Dil döksem bile.
17 Mon haleine est odieuse à ma femme et mes caresses aux fils de mes entrailles,
Soluğum karımı tiksindiriyor, Kardeşlerim benden iğreniyor.
18 Même de jeunes enfants me montrent leur dédain; quand je veux me lever, ils manifestent contre moi.
Çocuklar bile beni küçümsüyor, Ayağa kalksam benimle eğleniyorlar.
19 Tous mes fidèles confidents m’ont pris en horreur, et ceux que j’aimais se sont tournés contre moi.
Bütün yakın dostlarım benden iğreniyor, Sevdiklerim yüz çeviriyor.
20 Mes os sont collés à ma peau et à ma chair; je n’ai sauvé du désastre que la peau de mes dents.
Bir deri bir kemiğe döndüm, Ölümün eşiğine geldim.
21 Ah! Pitié, pitié, vous mes amis! Vous voyez que la main de Dieu m’a frappé.
“Ey dostlarım, acıyın bana, siz acıyın, Çünkü Tanrı'nın eli vurdu bana.
22 Pourquoi me persécutez-vous à l’exemple de Dieu? Pourquoi êtes-vous insatiables de ma chair?
Neden Tanrı gibi siz de beni kovalıyor, Etime doymuyorsunuz?
23 Plût à Dieu que mes paroles fussent mises par écrit, qu’elles fussent burinées dans le livre!
“Keşke şimdi sözlerim yazılsa, Kitaba geçseydi,
24 Qu’avec un stylet de fer et de plomb, elles fussent gravées pour toujours dans le roc!
Demir kalemle, kurşunla Sonsuza dek kalsın diye kayaya kazılsaydı!
25 Je sais bien, moi, que mon sauveur vit, et qu’à la fin il se manifestera sur la terre.
Oysa ben kurtarıcımın yaşadığını, Sonunda yeryüzüne geleceğini biliyorum.
26 Après que ma peau, que voilà, sera complètement tombée, libéré de ma chair, je verrai Dieu!
Derim yok olduktan sonra, Yeni bedenimle Tanrı'yı göreceğim.
27 Oui, je le contemplerai moi-même pour mon bien, mes yeux le verront, non ceux d’un autre. Mon cœur se consume d’attente dans mon sein.
O'nu kendim göreceğim, Kendi gözlerimle, başkası değil. Yüreğim bayılıyor bağrımda!
28 Que si donc vous dites: "Comme nous allons nous acharner contre lui!" le fond du débat tenant à ma personne,
Eğer, ‘Sıkıntının kökü onda olduğu için Onu kovalım’ diyorsanız,
29 eh bien, ayez peur du glaive, car l’emportement dont vous faites preuve est un crime passible du glaive! Ainsi vous apprendrez qu’il y a une justice.
Kılıçtan korkmalısınız, Çünkü kılıç cezası öfkeli olur, O zaman adaletin var olduğunu göreceksiniz.”
