Job 19

1 Job reprit la parole et dit:

آنگاه ایوب پاسخ داد:

2 Jusqu’à quand contristerez-vous mon âme et m’accablerez-vous de vos discours?

تا به کی می‌خواهید عذابم بدهید و با سخنانتان مرا خرد کنید؟

3 Voilà dix fois que vous m’injuriez; vous ne rougissez pas de me torturer.

پی‌درپی به من اهانت می‌کنید و از این رفتارتان شرم نمی‌کنید.

4 Mais soit! Admettons que j’aie des torts: ces torts ne pèseraient que sur moi.

اگر من خطا کرده‌ام، خطای من چه صدمه‌ای به شما زده است؟

5 Quant à vous, si vraiment vous prétendez vous grandir à mes dépens et me reprocher la honte où je suis réduit,

شما خود را بهتر از من می‌پندارید و این مصیبت مرا نتیجهٔ گناه من می‌دانید،

6 sachez donc que c’est Dieu qui m’a fait un passe-droit, et qui m’a enveloppé de ses embûches.

در حالی که این خداست که مرا به چنین روزی انداخته و در دام خود گرفتار کرده است.

7 Quoi! Je crie à la violence et ne trouve point d’écho; j’appelle au secours, et de justice point!

فریاد برمی‌آورم و کمک می‌خواهم، اما هیچ‌کس صدایم را نمی‌شنود و کسی به فریادم نمی‌رسد.

8 Il m’a barré la route, impossible de passer; sur mes sentiers, il a répandu les ténèbres.

خدا راهم را سد کرده و روشنایی مرا به تاریکی مبدل نموده است.

9 Il m’a dépouillé de mon honneur; il a enlevé la couronne de ma tête.

او عزت و فخر را از من گرفته

10 Il m’a démoli de fond en comble, et je me suis écroulé; il a arraché comme un arbre mon espérance.

و از هر طرف مرا خرد کرده است. او مرا از پا درآورده و درخت امیدم را از ریشه برکنده است.

11 II a enflammé sa colère contre moi; il m’a traité comme ses ennemis.

خشم او علیه من شعله‌ور است و او مرا دشمن خود به حساب می‌آورد.

12 Ses hordes arrivent en masse, se fraient un chemin contre moi et mettent le siège autour de ma tente.

لشکریانش به پیش می‌تازد و بر ضد من سنگر می‌سازند، و گرداگردِ خیمه‌ام اردو می‌زنند.

13 Mes frères, il les a éloignés de moi, mes amis ne sont plus que des étrangers pour moi.

برادرانم را از من دور کرده است، و آشنایانم بر ضد من برخاسته‌اند.

14 Mes proches m’ont délaissé, mes intimes m’ont oublié.

بستگانم از من روگردانیده و همهٔ دوستانم مرا ترک گفته‌اند.

15 Les gens de ma maison, mes propres servantes me considèrent comme un intrus; je suis devenu un inconnu à leurs yeux.

اهل خانه و حتی خدمتکارانم با من مانند یک غریبه رفتار می‌کنند و من برای آنها بیگانه شده‌ام.

16 J’Appelle mon serviteur: il ne répond pas; je suis obligé de le supplier de ma bouche.

خدمتکارم را صدا می‌کنم، حتی به او التماس می‌نمایم، ولی او جوابم را نمی‌دهد.

17 Mon haleine est odieuse à ma femme et mes caresses aux fils de mes entrailles,

نَفَسم برای زنم مشمئزکننده است، و برادرانم طاقت تحمل مرا ندارند.

18 Même de jeunes enfants me montrent leur dédain; quand je veux me lever, ils manifestent contre moi.

بچه‌های کوچک هم مرا خوار می‌شمارند و وقتی مرا می‌بینند مسخره‌ام می‌کنند.

19 Tous mes fidèles confidents m’ont pris en horreur, et ceux que j’aimais se sont tournés contre moi.

حتی نزدیکترین دوستانم از من منزجرند و آنانی که دوستشان می‌داشتم از من روگردان شده‌اند.

20 Mes os sont collés à ma peau et à ma chair; je n’ai sauvé du désastre que la peau de mes dents.

از من پوست و استخوانی بیش نمانده است، به زحمت از چنگ مرگ گریخته‌ام.

21 Ah! Pitié, pitié, vous mes amis! Vous voyez que la main de Dieu m’a frappé.

آه ای دوستان، به من رحم کنید، زیرا دست خدا بر من سنگین شده است.

22 Pourquoi me persécutez-vous à l’exemple de Dieu? Pourquoi êtes-vous insatiables de ma chair?

چرا شما هم مثل خدا مرا عذاب می‌دهید؟ آیا از خوردن گوشت بدنم سیر نشده‌اید؟

23 Plût à Dieu que mes paroles fussent mises par écrit, qu’elles fussent burinées dans le livre!

ای کاش می‌توانستم درد دلم را با قلمی آهنین برای همیشه در دل سنگ بنویسم.

24 Qu’avec un stylet de fer et de plomb, elles fussent gravées pour toujours dans le roc!

25 Je sais bien, moi, que mon sauveur vit, et qu’à la fin il se manifestera sur la terre.

اما من می‌دانم که رهاننده‌ام زنده است و سرانجام بر زمین خواهد ایستاد؛

26 Après que ma peau, que voilà, sera complètement tombée, libéré de ma chair, je verrai Dieu!

و می‌دانم حتی بعد از اینکه بدن من هم بپوسد، خدا را خواهم دید!

27 Oui, je le contemplerai moi-même pour mon bien, mes yeux le verront, non ceux d’un autre. Mon cœur se consume d’attente dans mon sein.

من خود با این چشمانم او را خواهم دید! چه امید پرشکوهی!

28 Que si donc vous dites: "Comme nous allons nous acharner contre lui!" le fond du débat tenant à ma personne,

چطور جرات می‌کنید به آزار من ادامه دهید و بگویید: «مقصر خودش است»؟

29 eh bien, ayez peur du glaive, car l’emportement dont vous faites preuve est un crime passible du glaive! Ainsi vous apprendrez qu’il y a une justice.

از شمشیر مجازات خدا بترسید و بدانید که او شما را داوری خواهد کرد.