Job 19

1 Job reprit la parole et dit:

Ijob respondis kaj diris:

2 Jusqu’à quand contristerez-vous mon âme et m’accablerez-vous de vos discours?

Ĝis kiam vi afliktados mian animon Kaj turmentados min per paroloj?

3 Voilà dix fois que vous m’injuriez; vous ne rougissez pas de me torturer.

Jen jam dek fojojn vi malhonoras min; Vi ne hontas premi min.

4 Mais soit! Admettons que j’aie des torts: ces torts ne pèseraient que sur moi.

Se mi efektive eraris, Mia eraro restos ĉe mi.

5 Quant à vous, si vraiment vous prétendez vous grandir à mes dépens et me reprocher la honte où je suis réduit,

Se efektive vi volas montri vin pli grandaj ol mi, Kaj vi riproĉas al mi hontindaĵon,

6 sachez donc que c’est Dieu qui m’a fait un passe-droit, et qui m’a enveloppé de ses embûches.

Tiam sciu, ke Dio faris al mi maljustaĵon, Kaj ĉirkaŭis min per Sia reto.

7 Quoi! Je crie à la violence et ne trouve point d’écho; j’appelle au secours, et de justice point!

Jen mi krias pri maljusteco, sed mi ne ricevas respondon; Mi vokas, sed mi ne ricevas juĝon.

8 Il m’a barré la route, impossible de passer; sur mes sentiers, il a répandu les ténèbres.

Mian vojon Li baris, ke mi ne povas transiri, Kaj sur mian irejon Li metis mallumon.

9 Il m’a dépouillé de mon honneur; il a enlevé la couronne de ma tête.

Mian honoron Li detiris de mi, Kaj deprenis la kronon de mia kapo.

10 Il m’a démoli de fond en comble, et je me suis écroulé; il a arraché comme un arbre mon espérance.

Li disbatis min ĉirkaŭe tiel, ke mi pereas; Mian esperon Li elŝiris kiel arbon.

11 II a enflammé sa colère contre moi; il m’a traité comme ses ennemis.

Ekflamis kontraŭ mi Lia kolero, Kaj Li rigardas min kiel Lian malamikon.

12 Ses hordes arrivent en masse, se fraient un chemin contre moi et mettent le siège autour de ma tente.

Kune venis Liaj taĉmentoj, kaj ebenigis kontraŭ mi sian vojon Kaj stariĝis sieĝe ĉirkaŭ mia tendo.

13 Mes frères, il les a éloignés de moi, mes amis ne sont plus que des étrangers pour moi.

Miajn fratojn Li malproksimigis de mi, Kaj miaj konatoj forfremdiĝis de mi.

14 Mes proches m’ont délaissé, mes intimes m’ont oublié.

Miaj parencoj fortiriĝis, Kaj miaj konantoj forgesis min.

15 Les gens de ma maison, mes propres servantes me considèrent comme un intrus; je suis devenu un inconnu à leurs yeux.

La loĝantoj de mia domo kaj miaj servistinoj rigardas min kiel fremdulon; En iliaj okuloj mi fariĝis aligentulo.

16 J’Appelle mon serviteur: il ne répond pas; je suis obligé de le supplier de ma bouche.

Mian sklavon mi vokas, kaj li ne respondas; Per mia buŝo mi devas petegi lin.

17 Mon haleine est odieuse à ma femme et mes caresses aux fils de mes entrailles,

Mia spiro fariĝis abomenata por mia edzino, Kaj mia petado por la filoj de mia ventro.

18 Même de jeunes enfants me montrent leur dédain; quand je veux me lever, ils manifestent contre moi.

Eĉ la malgrandaj infanoj malestimas min; Kiam mi leviĝas, ili parolas kontraŭ mi.

19 Tous mes fidèles confidents m’ont pris en horreur, et ceux que j’aimais se sont tournés contre moi.

Abomenas min ĉiuj miaj intimuloj; Kaj tiuj, kiujn mi amis, turnis sin kontraŭ mi.

20 Mes os sont collés à ma peau et à ma chair; je n’ai sauvé du désastre que la peau de mes dents.

Kun mia haŭto kaj kun mia karno kunkreskis miaj ostoj, Mi restis nur kun haŭto sur miaj dentoj.

21 Ah! Pitié, pitié, vous mes amis! Vous voyez que la main de Dieu m’a frappé.

Kompatu min, kompatu min, miaj amikoj; Ĉar la mano de Dio frapis min.

22 Pourquoi me persécutez-vous à l’exemple de Dieu? Pourquoi êtes-vous insatiables de ma chair?

Kial vi persekutas min, kiel Dio, Kaj ne povas satiĝi de mia karno?

23 Plût à Dieu que mes paroles fussent mises par écrit, qu’elles fussent burinées dans le livre!

Ho, se miaj vortoj estus enskribitaj, Ho, se ili estus gravuritaj en libro,

24 Qu’avec un stylet de fer et de plomb, elles fussent gravées pour toujours dans le roc!

Per fera skribilo kun plumbo, Gravuritaj por eterne sur roko!

25 Je sais bien, moi, que mon sauveur vit, et qu’à la fin il se manifestera sur la terre.

Sed mi scias, ke mia Liberigonto vivas, Kaj fine Li leviĝos super la polvo.

26 Après que ma peau, que voilà, sera complètement tombée, libéré de ma chair, je verrai Dieu!

Kaj post kiam mia haŭto estos tiel detruita Kaj mi estos senkorpa, mi vidos Dion;

27 Oui, je le contemplerai moi-même pour mon bien, mes yeux le verront, non ceux d’un autre. Mon cœur se consume d’attente dans mon sein.

Lin vidos mi, kaj miaj okuloj vidos, ne fremdaj; Pri tio sopiregas mia interno en mia brusto.

28 Que si donc vous dites: "Comme nous allons nous acharner contre lui!" le fond du débat tenant à ma personne,

Se vi diros: Kiel ni lin persekutu, Kaj ni trovu kontraŭ li la radikon de la afero,

29 eh bien, ayez peur du glaive, car l’emportement dont vous faites preuve est un crime passible du glaive! Ainsi vous apprendrez qu’il y a une justice.

Tiam timu glavon; Ĉar furioza estas la glavo kontraŭ malbonagoj, Por ke vi sciu, ke ekzistas juĝo.