Job 17
1 Mon âme est meurtrie, mes jours s’éteignent, la tombe m’attend.
Mój oddech jest skażony, moje dni gasną, groby na mnie [czekają].
2 Ne suis-je pas en butte à des moqueries? Mes yeux ne sont-ils pas constamment témoins de leurs perfidies?
Czy nie szydercy są przy mnie? Czy moje oko nie czuwa przez ich zniewagi?
3 Ah! De grâce, accorde-moi ta caution! Sois toi-même mon garant vis-à-vis de toi qui voudrait s’engager pour moi?
Złóż więc zastaw za mnie u siebie. Któż jest ten, który za mnie poręczy?
4 Car tu as fermé leur cœur à la raison; aussi ne les laisseras-tu pas triompher.
Ich serce bowiem ukryłeś przed zrozumieniem, dlatego [ich] nie wywyższysz.
5 Pour une part de butin on trahit des amis, de sorte que les yeux de leurs enfants se consument de misère.
Kto pochlebia przyjaciołom, tego dzieciom zgasną oczy.
6 On a fait de moi la fable des nations; je suis l’homme à qui on crache au visage.
Uczynił mnie tematem przysłowia wśród ludzi i pośmiewiskiem przed nimi.
7 Mes yeux sont éteints par le chagrin, et tous mes organes sont comme une ombre.
Moje oko zaćmiło się od smutku, a wszystkie moje członki są jak cień.
8 Les gens de bien en sont stupéfaits, et l’innocent en est révolté contre l’impie.
Prawi zdumieją się nad tym, a niewinny powstanie przeciwko obłudnikowi.
9 Cependant le juste persiste dans sa conduite, et celui qui a les mains pures redouble d’énergie.
Sprawiedliwy będzie trwał przy swojej drodze, a kto ma czyste ręce, nabierze siły.
10 Quant à vous, retournez-vous donc tous contre moi, venez! Je ne trouverai pas un sage parmi vous.
Lecz wy wszyscy zawróćcie i przyjdźcie; bo mądrego wśród was nie znajduję.
11 Mes jours ont fui, mes projets sont ruinés, ces trésors de mon cœur.
Moje dni przeminęły, rozwiały się moje zamiary, myśli mego serca.
12 De la nuit ils veulent faire le jour, ils disent la lumière plus proche que les ténèbres.
Noc zamieniają w dzień, światłość skraca się z powodu ciemności.
13 Si je n’attends plus d’autre demeure que le Cheol, si j’ai étendu ma couche dans la région des ombres; (Sheol h7585)
Gdybym czegoś oczekiwał, grób [będzie] moim domem, w ciemności rozłożyłem swoje posłanie. (Sheol h7585)
14 si je dis au tombeau: "Tu es mon père!" et à la vermine: "Tu es ma mère et ma sœur"
Powiedziałem do zniszczenia: Jesteś moim ojcem, a robactwu: Moja matko i moja siostro.
15 où donc est mon espérance? Mon espérance, qui peut la voir?
Gdzie jest więc teraz moja nadzieja? Kto zobaczy moją nadzieję?
