Job 16
1 Job reprit la parole et dit:
Eyüp şöyle yanıtladı:
2 De tels discours, j’en ai entendu beaucoup: vous êtes tous de pauvres consolateurs.
“Buna benzer çok şey duydum, Oysa siz avutmuyor, sıkıntı veriyorsunuz.
3 Y aura-t-il une fin à ces paroles qui sonnent creux? Qu’est-ce donc qui te contraint de répliquer?
Boş sözleriniz hiç sona ermeyecek mi? Nedir derdiniz, boyuna karşılık veriyorsunuz?
4 Moi aussi, je pourrais parler comme vous, si seulement vous étiez à ma place; je pourrais aligner des paroles contre vous et hocher la tête à votre sujet.
Yerimde siz olsaydınız, Ben de sizin gibi konuşabilirdim; Size karşı güzel sözler dizer, Başımı sallayabilirdim.
5 Je vous donnerais du réconfort avec ma bouche, et le mouvement de mes lèvres serait votre soulagement.
Ağzımdan çıkan sözlerle yüreklendirir, Dudaklarımdan dökülen avutucu sözlerle yatıştırırdım sizi.
6 Maintenant; si je parle, ma douleur n’en sera pas adoucie; si je m’abstiens, me lâchera-t-elle pour cela?
“Konuşsam bile acım dinmez, Sussam ne değişir?
7 Oui, à l’heure présente Dieu m’a exténué; tu as jeté le trouble dans tout mon entourage.
Ey Tanrı, beni tükettin, Bütün ev halkımı dağıttın.
8 Tu m’as couvert de rides qui sont autant de témoins à charge; ma maigreur elle-même me trahit et dépose contre moi.
Beni sıkıp buruşturdun, bana karşı tanık oldu bu; Zayıflığım kalkmış tanıklık ediyor bana karşı.
9 Sa fureur me déchire, me traite en ennemi; il grince des dents contre moi: mon adversaire darde sur moi ses regards.
Tanrı öfkeyle saldırıp parçalıyor beni, Dişlerini gıcırdatıyor bana, Düşmanım gözlerini üzerime dikiyor.
10 Ils ouvrent contre moi une bouche béante, ils me frappent ignominieusement sur les joues: en bande ils s’attroupent autour de moi.
İnsanlar bana dudak büküyor, Aşağılayarak tokat atıyor, Birleşiyorlar bana karşı.
11 Le Tout-Puissant me livre à des écervelés; il me jette en proie aux mains des méchants.
Tanrı haksızlara teslim ediyor beni, Kötülerin kucağına atıyor.
12 Je vivais paisible, et il m’a broyé; il m’a saisi par la nuque et mis en pièces; il m’a dressé comme une cible à ses coups.
Ben rahat yaşıyordum, ama Tanrı paraladı beni, Boynumdan tutup yere çaldı. Beni hedef yaptı kendine.
13 Ses archers me cernent de toutes parts; sans pitié il me perce les reins, répand à terre mon fiel.
Okçuları beni kuşatıyor, Acımadan böbreklerimi deşiyor, Ödümü yerlere döküyor.
14 Il ouvre en moi brèche sur brèche, il court sur moi comme un guerrier puissant.
Bedenimde gedik üstüne gedik açıyor, Dev gibi üzerime saldırıyor.
15 J’Ai cousu un cilice sur ma peau desséchée et traîné mon front dans la poussière.
“Giymek için çul diktim, Gururumu ayak altına aldım.
16 J’Ai le visage tout bouffi par les pleurs; une nuit noire s’étend sur mes paupières.
Ağlamaktan yüzüm kızardı, Gözlerimin altı morardı.
17 Et aucune injustice ne souille mes mains! Et ma prière a toujours été pure!
Yine de ellerim şiddetten uzak, Duam içtendir.
18 O terre, ne recouvre pas mon sang! Qu’aucun obstacle n’arrête mes cris!
“Ey toprak, kanımı örtme, Feryadım asla dinmesin.
19 Dès maintenant j’ai un témoin pour moi dans les cieux, un répondant dans les régions supérieures.
Daha şimdiden tanığım göklerde, Beni savunan yücelerdedir.
20 Mes amis se raillent de moi: c’est vers Dieu que s’élèvent mes yeux baignés de larmes,
Dostlarım benimle eğleniyor, Gözlerim Tanrı'ya yaş döküyor;
21 pour qu’il soit lui-même arbitre entre l’homme et Dieu, entre le fils de l’homme et son semblable.
Tanrı kendisiyle insan arasında İnsanoğluyla komşusu arasında hak arasın diye.
22 Car ce peu d’années vont s’écouler, et je prendrai un chemin par où je ne repasserai point.
“Çünkü birkaç yıl sonra, Dönüşü olmayan yolculuğa çıkacağım.
