Job 15
1 Eliphaz de Têmân prit la parole et dit:
Ekparolis Elifaz, la Temanano, kaj diris:
2 Est-il digne du sage de mettre en avant des raisons futiles, de gonfler son sein de vent?
Ĉu saĝulo povas respondi per ventaj opinioj, Kaj plenigi sian ventron per sensencaĵoj?
3 d’employer des arguments sans valeur et des paroles qui ne servent de rien?
Vi disputas per vortoj senutilaj, Kaj per paroloj, kiuj nenion helpas.
4 Tu en viens à saper la piété, à supprimer les prières au Tout-Puissant!
Vi forigas la timon, Kaj senvalorigas preĝon antaŭ Dio.
5 C’Est ton iniquité qui inspire ta bouche, et ainsi tu adoptes le langage de la mauvaise foi.
Ĉar via malbonago instigas vian buŝon, Kaj vi elektis stilon de maliculoj.
6 C’Est ta bouche qui te condamne, et non moi; tes propres lèvres témoignent contre toi.
Vin kondamnas via buŝo, ne mi; Kaj viaj lipoj atestas kontraŭ vi.
7 Es-tu donc, par ta naissance, le premier des hommes? As-tu vu le jour avant les collines?
Ĉu vi naskiĝis la unua homo? Ĉu vi estas kreita pli frue ol la altaĵoj?
8 As-tu entendu ce qui se dit dans le conseil de Dieu? As-tu confisqué à ton profit la sagesse?
Ĉu vi aŭdis la sekretan decidon de Dio, Kaj alkaptis al vi la saĝon?
9 Que sais-tu que nous ne sachions? Que comprends-tu qui nous échappe?
Kion vi scias tian, kion ni ne scias? Kion vi komprenas tian, kio al ni mankas?
10 Parmi nous aussi il est des gens vénérables par l’âge, des vieillards plus riches de jours que ton père.
Inter ni estas grizuloj kaj maljunuloj, Kiuj vivis pli longe ol via patro.
11 Comptes-tu pour rien les consolations de Dieu et la parole qui t’a été dite en douceur?
Ĉu tiel malmulte valoras por vi la konsoloj de Dio Kaj vorto kvieta?
12 Pourquoi te laisser emporter par ton cœur? Pourquoi rouler ainsi tes yeux?
Kial vin tiel levas via koro, Kaj kial tiel palpebrumas viaj okuloj,
13 Pourquoi tourner ta mauvaise humeur contre Dieu et laisser échapper de tels discours de ta bouche?
Ke vi direktas kontraŭ Dion vian koleron, Kaj elirigis el via buŝo tiajn vortojn?
14 Qu’est-ce donc que l’homme pour se prétendre pur et l’enfant de la femme pour se dire juste?
Kio estas homo, ke li povus esti pura Kaj ke naskito de virino povus esti prava?
15 Quoi! Même en ses saints il n’a pas confiance, et les cieux ne sont pas sans tache à ses yeux!
Vidu, inter Liaj sanktuloj ne ĉiuj estas fidindaj, Kaj la ĉielo ne estas pura en Liaj okuloj:
16 Que sera-ce de cet être méprisable et corrompu, de l’homme qui boit l’iniquité comme l’eau?
Des pli homo, abomeninda kaj malbona, Kiu trinkas malbonagojn kiel akvon.
17 Je veux t’instruire, écoute-moi; je veux t’exposer ce que j’ai vu;
Mi montros al vi, aŭskultu min; Kaj kion mi vidis, tion mi rakontos,
18 ce que racontent les sages, sans rien dissimuler, comme une tradition de leurs pères,
Kion saĝuloj diris kaj ne kaŝis antaŭ siaj patroj,
19 qui furent, seuls, maîtres de ce pays et auxquels nul étranger ne s’est mêlé:
Al kiuj, al ili solaj, estis donita la tero, Kaj fremdulo ne trairis meze de ili:
20 "Les tourments remplissent toute la vie du méchant, tout le cours des années mesurées au tyran.
Dum sia tuta vivo malpiulo estas maltrankvila, Kaj la nombro de la jaroj de tirano estas kaŝita antaŭ li;
21 Ses oreilles ne cessent d’entendre un bruit terrifiant; en pleine paix, il se voit assaillir par le dévastateur.
Teruroj sonas en liaj oreloj; Meze de paco venas sur lin rabisto.
22 Il renonce à l’espoir d’échapper aux ténèbres, il se sait prédestiné au glaive.
Li ne esperas, ke li saviĝos el mallumo; Kaj li serĉas ĉirkaŭe glavon.
23 Il erre ça et là pour chercher du pain: il a conscience que des jours sombres se préparent pour lui.
Li vagadas, serĉante panon; Li scias, ke preta estas en lia mano la tago de mallumo.
24 La détresse et l’angoisse le jettent dans l’épouvante; elles l’étreignent comme un roi qui monte à l’assaut.
Teruras lin mizero kaj premateco, Venkobatas lin kiel reĝo, pretiĝinta por batalo;
25 C’Est qu’il a dirigé sa main contre Dieu, il s’est élevé contre le Tout-Puissant.
Pro tio, ke li etendis sian manon kontraŭ Dion Kaj kontraŭstaris al la Plejpotenculo,
26 C’Est qu’il lui a couru sus, le cou tendu, couvert de toute l’épaisseur de ses boucliers bombés.
Kuris kontraŭ Lin kun fiera kolo, Kun dikaj dorsoj de siaj ŝildoj.
27 C’Est qu’il a le visage épaissi par la graisse et le dos arrondi par l’embonpoint.
Li kovris sian vizaĝon per graso Kaj metis sebon sur siajn lumbojn.
28 Aussi se fixe-t-il dans des villes en ruines, dans des maisons qui ne sont pas habitables, étant destinées à se changer en décombres.
Li loĝas en urboj ruinigitaj, En domoj ne loĝataj, Destinitaj esti ŝtonamasoj.
29 Il ne s’enrichira pas, sa fortune ne subsistera point; tel un arbre sans fruits il n’inclinera pas à terre le sommet de ses branches.
Li ne restos riĉa, lia bonstato ne teniĝos, Kaj lia havaĵo ne disvastiĝos sur la tero.
30 Il ne sortira plus des ténèbres; ses rejetons seront consumés par le feu; il disparaîtra comme par un souffle de Dieu.
Li ne forkliniĝos de mallumo; Flamo velksekigos liajn branĉojn, Kaj Li forigos lin per la blovo de Sia buŝo.
31 Qu’il n’espère rien de la fraude! II a fait fausse route. La déception sera son salaire.
La erarinto ne fidu vantaĵon, Ĉar vanta estos lia rekompenco.
32 Sa carrière sera achevée avant le temps, et son toit de feuillage ne reverdira plus.
Antaŭtempe li finiĝos, Kaj lia branĉo ne estos verda.
33 Tel qu’une vigne, il sera dépouillé de ses jeunes grappes; tel qu’un olivier, il jettera ses fleurs.
Lia nematura bero estos deŝirita, kiel ĉe vinbertrunko; Kaj lia floro defalos, kiel ĉe olivarbo.
34 Car la bande des pervers est condamnée à la stérilité; le feu dévore les tentes où s’entassent les dons de la corruption.
Ĉar la anaro de la hipokrituloj senhomiĝos; Kaj fajro ekstermos la tendojn de tiuj, kiuj prenas subaĉeton.
35 Ils conçoivent le mal, ils enfantent le malheur. Leur sein couve la perfidie.
Ili gravediĝis per malpiaĵo kaj naskis pekon, Kaj ilia ventro pretigas malicaĵon.
