Isaïe 63

1 Quel est celui qui vient d’Edom, qui arrive de Boçra, les vêtements teints de rouge? Qu’il est magnifique dans son costume et s’avance fièrement dans l’éclat de sa force! C’Est moi, qui parle le langage de la justice et suis puissant pour sauver.

«Бозраһ шәһиридин чиққан, үстибеши қениқ қизил рәңлик, Кийим-кечәклири қалтис-карамәт, Зор күч билән қол селип меңиватқан, Едомдин мошу йәргә келиватқучи ким?» «Һәққанийлиқ билән сөзлигүчи Мән, Қутқузушқа күч-қудрәткә Егә Болғучидурмән».

2 Pourquoi cette couleur rouge à ton vêtement? Pourquoi tes habits sont-ils comme ceux du vendangeur qui foule le pressoir?

«Үстибешиңдикиси немишкә қизил, Қандақсигә кийим-кечәклириң шарап көлчигини чәйлигүчиниңкигә охшап қалди?».

3 C’Est que j’ai foulé une cuvée à moi tout seul, et d’entre les nations personne n’a été avec moi. Et je les ai pressurés dans ma colère, écrasés dans mon courroux: leur sève a rejailli sur mes vêtements et mes habits en sont tout souillés.

«Мән ялғуз шарап көлчигини чәйлидим; Бар әл-жутлардин һеч ким Мән билән биллә болғини йоқ; Мән уларни ғәзивимдә чәйлидим, Қәһримдә уларни дәссивәттим; Уларниң қанлири кийим-кечәклирим үстигә чачриди; Мениң пүтүн үстибешим боялди;

4 Car c’était un jour de revanche dans ma pensée, l’année de mes représailles était venue.

Чүнки қәлбимгә қисас күни пүкүлгән еди, Шундақла Мән һәмҗәмәтлиримни қутқузидиған жил кәлди;

5 Et j’ai regardé: personne pour m’assister! J’Observai avec surprise: personne pour me prêter main forte! Alors mon bras fut mon secours, mon indignation fut mon auxiliaire.

Мән қарисам, ярдәм қилғидәк һеч ким йоқ еди; Һеч кимниң қоллимайдиғанлиғини көрүп азаплинип көңлүм паракәндә болди; Шуңа Өз билигим Өзүмгә ниҗат кәлтүрди; Өз қәһрим болса, Мени қоллап Маңа чидам бәрди;

6 Et je broyai des peuples dans ma colère, je les étourdis dans ma fureur, et fis couler leur sève à terre.

Шуниң билән әл-жутларни ғәзивимдә дәссивәткәнмән, Қәһримдә уларни мәс қиливәттим, Қанлирини йәргә төкүвәттим».

7 Je veux proclamer les bienfaits du Seigneur, les louanges de l’Eternel, en raison de toutes les bontés qu’il a eues pour nous, du bien immense qu’il a fait à la maison d’Israël, qu’il lui a fait selon sa miséricorde et l’abondance de ses grâces.

«Мән Пәрвәрдигарниң шәпқәтлири тоғрилиқ әслитип сөзләймән; Пәрвәрдигарниң мәдһийәгә лайиқ қилғанлири, Униң рәһимдиллиқлириға асасән, Униң нурғунлиған шәпқәтлиригә асасән, Пәрвәрдигарниң бизгә қилған илтипатлири, Исраил җәмәтигә илтипат қилған зор яхшилиқлири тоғрилиқ әслитип сөзләймән;

8 Il disait: "Ils sont mon peuple, après tout, des enfants qui ne sauraient trahir." Et il devint pour eux un sauveur.

У уларни: — «Улар Мениң хәлқим, Алдамчилиқ қилмайдиған балилар» дәп, Уларниң Қутқузғучиси болди.

9 Dans toutes leurs souffrances, il a souffert avec eux; sa présence tutélaire les a protégés. Dans son amour et sa clémence, il les a délivrés; il les a portés et soutenus pendant toute la durée des siècles.

Уларниң барлиқ дәрдлиригә Уму дәрддаш еди; «Униң йүзидики Пәриштиси» болса уларни қутқузған, У Өз муһәббити һәм рәһимдиллиғи билән уларни һәмҗәмәтлик қилип қутқузған; Әшу қедимки барлиқ күнләрдә уларни Өзигә артип көтәргән;

10 Mais eux, ils furent rebelles, ils attristèrent son esprit saint; aussi passa-t-il contre eux à l’état d’ennemi, et en personne il leur fit la guerre.

Бирақ улар асийлиқ қилип Униң Муқәддәс Роһиға азар бәрди; Шуңа улардин йүз өрүп У уларниң дүшминигә айлинип, Уларға қарши җәң қилди.

11 Alors son peuple se souvint des temps antiques, de Moïse: Où donc disait-il est Celui qui les fit remonter de la mer avec le pasteur de son troupeau? Où est Celui qui déposa dans son sein son esprit de sainteté?

Бирақ У: — «Муса пәйғәмбирим! Мениң хәлқим!» дәп әйни күнләрни әсләп тохтиди. Әнди Өз [падиси болғанларни] падичилири билән деңиздин чиқиривалғучи қени? Өзиниң Муқәддәс Роһини уларниң арисиға турғузуп қойғучи қени?

12 Celui qui, pendant la marche, accompagna la droite de Moïse de son bras glorieux, fendit les eaux à leur approche, se faisant ainsi un renom pour l’éternité?

Униң гөзәл шәрәплик билиги Мусаниң оң қоли арқилиқ уларни йетәклигүчи болди, Өзи үчүн мәңгүлүк бир намни тикләп, Улар алдида суларни бөлүвәткүчи,

13 Celui qui les conduisit à travers les flots, comme un coursier dans le désert, sans qu’ils trébuchassent?

Уларни далада әркин кезип жүридиған аттәк, Һеч путлаштурмай уларни деңизниң чоңқур йәрлиридин өткүзгүчи қени?

14 Tel qu’un troupeau qui descend dans la vallée, l’esprit de Dieu facilita leur marche vers un lieu de repos; oui, tu dirigeas ton peuple, de façon à t’assurer un nom glorieux.

Маллар җилғиға отлашқа чүшкәндәк, Пәрвәрдигарниң Роһи уларға арам бәрди; Сән Өзүң гөзәл-шәрәплик бир намға еришиш үчүн, Сән мошу йоллар билән хәлқиңни йетәклидиң.

15 Du haut du Ciel regarde et vois, du séjour de ta sainteté et de ta gloire: où est ta tendresse ardente et ta puissance? L’Émotion de tes entrailles et ta compassion se refusent à moi.

Аһ, асманлардин нәзириңни чүшүргин, Сениң пак-муқәддәслигиң, гөзәллик-шәривиң турған маканиңдин [һалимизға] қарап бақ! Қени отлуқ муһәббитиң вә күч-қудритиң!? Ичиңни ағритишлириң, рәһимдиллиқлириң қени? Улар маңа кәлгәндә бесилип қалдиму?

16 C’Est pourtant toi qui es notre père, car Abraham ne sait rien de nous, Israël ne nous connaît point. Toi, ô Eternel, tu es notre père, notre sauveur de tout temps: tel est ton nom.

Чүнки гәрчә Ибраһим бизни тонумисиму, Яки Исраил гәрчә бизни етирап қилмисиму, Сән һаман бизниң Атимиз; Сән Пәрвәрдигар бизниң Атимиздурсән; Әзәлдин тартип «Һәмҗәмәт-Қутқузғучимиз» Сениң намиңдур.

17 Pourquoi, Seigneur, nous laisses-tu errer loin de tes voies, pourquoi laisses-tu notre cœur se fermer obstinément à ta crainte? Reviens pour l’amour de tes serviteurs, des tribus qui t’appartiennent en propre.

И Пәрвәрдигар, немишкә бизни йоллириңдин аздурғансән? Немишкә Өзүңдин қорқуштин яндуруп көңлимизни таш қилғансән?! Қуллириң үчүн, Өз мирасиң болған қәбилиләр үчүн, Йенимизға йенип кәлгәйсән!

18 Pour si peu de temps, ton peuple saint a joui de son héritage! Nos ennemis ont foulé ton sanctuaire.

Муқәддәс хәлқиң пәқәт азғинә вақитла [тәвәлигигә] егә болалиған; Дүшмәнлиримиз муқәддәс җайиңни аяқ асти қилди;

19 On dirait que jamais tu n’as régné sur nous que jamais nous n’avons été désignés de ton nom.

Шуниң билән биз узундин буян Сән идарә қилип бақмиған, Сениң намиң билән атилип бақмиған бир хәлиқтәк болуп қалдуқ!