< 2 Rois 5 >

1 Naaman, général d’armée du roi de Syrie, était un homme considérable et en grande faveur chez son maître, parce que le Seigneur avait donné par lui la victoire à la Syrie; mais cet homme, ce vaillant guerrier, était lépreux.
Hanki Nemani'a agra Siria sondia vahete kva ne' mani'ne. Ana hu'neno agri kva ne'amofo avurera knare ne' mani'negeno kva ne'amo'a muse hunentea ne' mani'ne. Na'ankure Ra Anumzamo'a agrira aza hige'za Siria vahe'mo'za ha' vahe'zmia hara huzmagatere'nagu anara hu'ne. Nemani'a hanave sondia netfa mani'neanagi, agrira fugo namumo azeri haviza hu'ne.
2 Or, les Syriens, ayant fait une incursion sur le territoire d’Israël, en ramenèrent captive une jeune fille, qui entra au service de l’épouse de Naaman.
Hanki mago kna Siria sondia vahe'mo'za Israeli vahera rohu ome renezmante'za, anampinti mago osi mofara avre'za vu'naze. Ana hazageno ana mofa'mo'a Nemani a'mofo eri'za mofa umani'ne.
3 Elle dit à sa maîtresse: "Ah! Si mon maître s’adressait au prophète qui est à Samarie, certes il le délivrerait de sa lèpre."
Henka ana mofa'mo'a Nemani nenarona amanage huno asmi'ne, Sameriama mani'nea kasnampa ne'ma negave'ma vuno ome kesiana, amne fugo kri'a azeri so'e hugahie.
4 Naaman vint l’annoncer à son maître, disant: "Voilà ce qu’a dit cette jeune fille, qui est du pays d’Israël."
Anankema Nemani'ma nentahino'a, kva ne'are vuno, ana Israeli mofa'mo'ma hiankea ome asmi'ne.
5 Le roi de Syrie répondit: "Va, pars; je veux envoyer une lettre au roi d’Israël." Et il partit, emportant dix kikkar d’argent, six mille pièces d’or et dix habillements de rechange.
Higeno kini ne'mo'a ame huno Nemanina asmino, Israeli kini netega nagra mago avo krenta'nena erinka vunka ome amigahane, nehuno kema hiaza higeno ana avona enerino kna'amo'a 340 kilo hu'nea silva zagone enerino, kna'amo'a 60 kilo hu'nea goli enerino, knare'nare kukena 10ni'a e'nerino vu'ne.
6 Il remit au roi d’Israël la lettre, ainsi conçue: "Au moment où cette lettre te parviendra, sache que j’ai envoyé vers toi Naaman, mon serviteur, pour que tu le délivres de sa lèpre."
Hanki ana Israeli kini netegama krente'nea avona amanahu avo krente'ne. Nagra eri'za vaheni'a Nemanina ama avona kre'na huntogeno kagritega vianki, fugo kri'a azeri so'e hunto.
7 A la lecture de cette lettre, le roi d’Israël déchira ses vêtements et dit: "Suis-je donc un dieu qui fasse mourir et ressuscite, pour que celui-ci me mande de délivrer quelqu’un de sa lèpre? Mais non, sachez-le bien et prenez-y garde, c’est qu’il me cherche querelle."
Hanki anante Israeli kini ne'mo'ma ana avoma hampriteno'a, zaza kukena'a tagato nehuno amanage hu'ne, Nagra Anumza mani'ne'na vahera ahe nefri'na, vahera fripintira azeri oti'naku hugeno hio. Ama ne'mo'a fugo krima eri'nea nera azeri so'e huogura huntegeno ome'neanki, nagrama antahuana ha' eme hurante'naku mago'a kankamunku hakeno anara hu'ne.
8 Cependant, Elisée, l’homme de Dieu, ayant appris que le roi d’Israël avait déchiré ses vêtements, fit dire au roi: "Pourquoi as-tu déchiré tes vêtements? Qu’il vienne me trouver, et il saura qu’il est des prophètes en Israël!"
Hianagi Ra Anumzamofo kasnampa ne' Elisa'ma antahiama Israeli kini ne'mo'ma za'za kukena'ama tagato'ma hiankema nentahino'a, kato ne'a huntegeno vuno amanage hu'ne, Na'ane hunka za'za kukenaka'a tagatora hu'nane? Hagi ana nera atregeno nagrite ena Israelia mago kasnampa nera mani'ne hu'na averira hanena keno antahino hugahie.
9 Naaman vint avec ses chevaux et son char, et s’arrêta à l’entrée de la demeure d’Elisée.
Higeno Nemani'a hosi afutamine, karisiramima'ane vuno, Elisa nomofo kafante umani'naze
10 Elisée lui fit dire par un envoyé: "Va te plonger sept fois dans le Jourdain, et ta chair redeviendra nette."
Anante Elisa'a mago kato vahe hunteno, Nemanina amanage hunka ome asamio, kagra vunka 7ni'a zupa Jodani timpi tina ome fregeno, kavufamo'a so'e hina agru hugahane huno hie hunka ome asamio.
11 Naaman se mit en colère et s’en alla en disant: "Certes, m’étais-je dit, il va sortir, s’arrêter, invoquer le nom de l’Eternel, son Dieu; puis il aurait passé sa main sur la partie malade et guéri le lépreux.
Hianagi Nemanina tusi arimpahegeno nevuno amanage hu'ne, Nagrama antahuana atiramino eme otine'no, Ra Anumzana agri Anumzamofo agi neheno, azana rusuteno veraveverave nehuno fugonkrini'a nazeri so'e hugahie hu'na huanagi anara osie.
12 Est-ce que l’Amana et le Parpar, ces rivières de Damas, ne valent pas mieux que toutes les eaux d’Israël? Pourquoi, en m’y baignant, ne deviendrais-je pas net?" Et il s’en retournait et partait furieux,
Hanki Damaskasia tare tintrena Abana tine Farpari timokea ana maka Israelima me'nea tintamina zamagaterena'e. Ana hu'neanki'na anampi tina fre'na so'ea hugare, nehuno tusi arimpa nehegeno rukrahe huno atreno vu'ne.
13 quand ses serviteurs s’approchèrent pour l’exhorter et dirent: "Mon père, si le prophète t’avait imposé une chose difficile, ne l’aurais-tu pas faite? Combien plutôt, lorsqu’il te dit: "Baigne-toi, tu seras net!"
Hianagi Nemanina eri'za vahe'amo'za eza amanage hu'za asmi'naze, kva ne'moka kasnampa ne'mo'ma mago'ma amuhoma hu'nea zama tro huo huno'ma hiresina, amne ana zana tro hasine. Hu'negu agrama hiaza hunka vunka tina ome fregeno fugo namumo'a atregantena agru huo.
14 Il descendit, se plongea dans le Jourdain sept fois, selon la parole de l’homme de Dieu, et sa chair redevint comme la chair d’un jeune enfant: il était rétabli.
Higeno Nemani'a ana vaheke antahiteno vuno, Jodani timpi 7ni'a zupa tina ome fre'ne. Ra Anumzamofo kasnampa ne' Elisa'ma hu'nea kante anteno tina fregeno fugo kri'amo'a atrentegeno, avufgamo'a osi mofavremofo avufgamo'ma hiaza huno agrunentake hu'ne.
15 Il s’en retourna chez l’homme de Dieu avec toute sa suite; arrivé, il se présenta devant lui et dit: "Ah! Certes, je reconnais qu’il n’y a point de dieu sur toute la terre, si ce n’est en Israël! Et maintenant, de grâce, accepte un présent de ton serviteur."
Ana hutege'za Nemani'ene eri'za vahe'amo'za ete Ra Anumzamofo kasnampa nete e'naze. Anama hute'za Nemani'a Elisa avuga ome otino amanage hu'ne, Menima nagrama antahuana maka ama mopafina mago anumzana omani'neanki, Israeli vahe'motma tamagri Anumzamo agrake maka vahe Ra Anumzana mani'ne. E'ina hu'negu muse hugantoanki kvanimoka ama kamua musezana erio.
16 Elisée répondit: "Par l’Eternel, que j’ai toujours servi, je n’accepterai point." Naaman le pressa d’accepter, mais il refusa.
Anagema higeno'a, Elisa'a kenona'a amanage hu'ne, Ra Anumzama kasefa huno mani'nege'nama Agri eri'zama enerua Anumzamofo agifi tamage hu'na huankina, mago musezana e'origahue. Anage higeno Nemani'a tutu huno erio hu'neanagi, Elisa'a e'oritfa hu'ne.
17 Naaman reprit: "Eh bien, non! Qu’on donne du moins à ton serviteur autant de terre qu’en peuvent porter une paire de mulets; car ton serviteur ne fera plus d’holocauste ni de sacrifice à d’autres dieux qu’à l’Eternel.
Anagema higeno'a, anante Nemani'a Elisana asmino, Kagra musezama e'oriku'ma hanunka, kvanimoka natrege'na mago'a Israelitira mopa kate'na tare miuli donki afu tre'mokema eriga avamente eri'na kumanirega va'neno. Hanki kvanimoka meninteti'ma vanige'na mago'a anumzantera Kresramana vuontege, ofanena huontegahue. Hianagi Ra Anumzamofonteke kresramna vunente'na, ofanena huntegahue.
18 Toutefois, que l’Eternel pardonne une chose à ton serviteur: quand mon maître vient se prosterner dans le temple de Rimmôn, il s’appuie sur mon bras; je devrai donc me prosterner dans le temple de Rimmôn. Or, lorsque je me prosternerai dans ce temple, que l’Eternel pardonne cette action à ton serviteur."
Hianagi eri'za vahe'kamo'na Ra Anumzamo'a magoke zantfante kumi'ni'a atrentegahie. Kva ne'nimo'ma Rimoni havi anumzamofo mono nompima nevuno'a, nazante azerineno mono'ma hunte'naku'ma kepri'ma hige'na, nagrane prira nehue. E'ina hu'negu eri'za vaheka'mo'na Ra Anumzamo'a kumini'a atrenantesie.
19 Elisée lui répondit: "Va en paix." Or, il s’était déjà éloigné d’une kibra de pays…
Anage higeno Elisa'a asmino, antahintahi hakarea osunka krimpa frune vuo. Hianagi Nemani'a zazatera ovu'negeno,
20 Ghéhazi, serviteur d’Elisée, l’homme de Dieu, s’était dit: "Mon maître a refusé d’accepter de la main de ce Syrien Naaman ce qu’il avait apporté. Vive Dieu! Je vais courir après lui, et j’en aurai quelque chose."
Ra Anumzamofo eri'za ne' Elisa kato ne'mo Gehasi'a amanage huno agesa antahi'ne, Kvani'mo'a Nemanina amne atregeno vu'ne. Na'ahigeno Nemani'ma musezama amiku'ma hiazana e'ori'ne. Kasefa huno mani'nea Ra Anumzamofo avufi tamage huanki'na, nagra Nemani amage taragi'na vu'na ana zantamia mago'a ome erigahue.
21 Il suivit donc rapidement Naaman, qui, en le voyant courir après lui, se jeta à bas de son char, alla à sa rencontre et dit: "Tout est-il en paix?"
Anage nehuno Gehasi'a agareno Nemanina avaririno vu'ne. Hanki Gehasi'ma avaririno eazama Nemani'ma negeno'a, Gehasina agenaku karisi'afinti takaureno Gehasina anage huno antahige'ne, Mago'a hazenke me'negenka neano?
22 Il répondit: "Oui, en paix! C’Est mon maître qui m’envoie pour te dire: A l’instant arrivent chez moi deux jeunes prophètes de la montagne d’Ephraïm; donne pour eux, je te prie, un kikkar d’argent et deux vêtements de rechange."
Higeno Gehasi'a kenona huno, Mago'a kea omne'neanki, kva ne'nimo'a amanage huo huno hunante'ne. Efraemi naga agona mopafima mani'naza kasnampa vahepinti menina tare netrena e'na'e. Ana hu'naku kagra mago silva zagone kukena tare zanamiogu hunantege'na e'noe.
23 Naman répondit: "Veuille accepter deux kikkar." Il insista, puis serra deux kikkar d’argent dans deux sacoches avec deux vêtements de rechange, et les remit à deux de ses serviteurs pour les transporter.
Higeno Nemani'a kenona'a huno, I'o silva zagoa mago kura e'origahananki, tare ku erigahane huno nehuno, Gehasina tutu huno erio higeno, Gehasi'a antahi fru huno eri'ne. Ana nehuno Nemani'a kna'amo'a 68 kilo hu'nea silva zago refko huno tare kupi eraritere nehuno, kukena tare erinteno eri zanamigeke tare eri'za vahe'amokea Gehasina azahuke erike vu'na'e.
24 Arrivé à la colline, Ghéhazi prit le tout de leurs mains, le mit en sûreté dans la maison, et renvoya les hommes, qui s’en allèrent.
Hanki agonare'ma ete'za, Gehasia ana zantamina tare eri'za netremokizni zanazampintira erino noma'afi erinenteno, ana netrena huznantegeke ete vu'na'e.
25 Aussitôt de retour, il se présenta devant son maître. Elisée lui dit: "D’Où viens-tu, Ghéhazi?" Il répondit: "Ton serviteur n’est allé nulle part.
Ana huteno Gehasia ufreno Elisa avure uotigeno, Elisa'a huno, Iga vu'nanane, huno antahigegeno Gehasi'a kenona huno, Kva vahe'nimoka mago'arega vu'na e'na osu'noe.
26 Mon esprit non plus n’a pas été absent, reprit Elisée, quand ce personnage a tourné bride pour aller à ta rencontre. Etait-ce le moment de prendre argent ou vêtements, oliviers ou vignobles, brebis ou bœufs, esclaves ou servantes?
Hianagi Elisa'a amanage huno asmi'ne, Mago vahemo'ma kagrane keaga huku'ma karisiafinti'ma erami'neana, nagra avamupina kagrane mani'nena kagenoana ontahi'nampi? Menina zago erige, kukena erige, olivi hoza erige, waini hoza erige, sipisipi afutami erige, bulimakao afu tami erige, eri'za veneneramine, eri'za a'neneramina zamavare kna omane'ne.
27 La lèpre de Naaman s’attachera à toi et à ta postérité à jamais." Ghéhazi se retira de devant lui, lépreux comme neige.
E'ina hu'negu Nemani fugo krimo'a takaureno kagrite'ene kagripinti'ma fore'ma hanaza vahete'ene maka kna mevava huno vugahie. Anage hutegeno Elisa avugati'ma Gehasi'a atreno nevigeno, fugo krimo'a azeri haviza higeno maka avufgamo'a efenentake huno hamponkna hu'ne.

< 2 Rois 5 >