1 Chroniques 21
1 Satan, cherchant à nuire à Israël, incita David à en ordonner le dénombrement.
Сатана с-а скулат ымпотрива луй Исраел ши а ацыцат пе Давид сэ факэ нумэрэтоаря луй Исраел.
2 David dit donc à Joab et aux chefs du peuple: "Allez recenser Israël depuis Bersabée jusqu’à Dan, et apportez-moi le relevé, pour que je sache quel chiffre il atteint."
Ши Давид а зис луй Иоаб ши кэпетениилор попорулуй: „Дучеци-вэ де фачець нумэрэтоаря луй Исраел де ла Беер-Шеба пынэ ла Дан ши спунеци-мь, ка сэ штиу ла кыт се ридикэ нумэрул попорулуй.”
3 Joab répondit: "Ah! que l’Eternel multiplie son peuple au centuple de ce qu’il est! Tous, mon seigneur et roi, ne sont-ils pas tes serviteurs? Pourquoi mon maître demande-t-il pareille chose? Pourquoi charger Israël d’un tel péché?"
Иоаб а рэспунс: „Домнул сэ факэ пе попорул Луй ынкэ де о сутэ де орь пе атыта! Ымпэрате, домнул меу, ну сунт ей тоць служиторь ай домнулуй меу? Дар пентру че чере домнул меу лукрул ачеста? Пентру че сэ фачь пе Исраел сэ пэкэтуяскэ астфел?”
4 Mais le roi maintint l’ordre donné à Joab. Celui-ci se mit en route, parcourut tout Israël, puis revint à Jérusalem.
Ымпэратул а стэруит ын порунка пе каре о дэдя луй Иоаб. Ши Иоаб а плекат ши а стрэбэтут тот Исраелул, апой с-а ынторс ла Иерусалим.
5 Joab remit à David le résultat du dénombrement du peuple: tout Israël comptait onze cent mille hommes, pouvant tirer l’épée, et Juda comptait quatre cent soixante-dix mille hommes, pouvant tirer l’épée.
Иоаб а дат луй Давид картя нумэрэторий попорулуй: ын тот Исраелул ерау о мие де мий ши о сутэ де мий де бэрбаць ын старе сэ скоатэ сабия, яр ын Иуда ерау патру суте шаптезечь де мий де бэрбаць ын старе сэ скоатэ сабия.
6 Quant à Lévi et à Benjamin, il ne les avait pas compris dans le dénombrement, l’ordre du roi ayant été odieux à Joab.
Ынтре ей н-а нумэрат ши пе Леви ши Бениамин, кэч порунка ымпэратулуй и се пэря о урычуне.
7 Cette entreprise déplut aux yeux de Dieu, et il sévit contre Israël.
Порунка ачаста н-а плэкут луй Думнезеу, каре а ловит пе Исраел.
8 Alors David dit à Dieu: "J’Ai gravement péché par ma conduite. Et maintenant daigne pardonner le méfait de ton serviteur, car j’ai agi bien follement!"
Ши Давид а зис луй Думнезеу: „Ам сэвыршит ун маре пэкат фэкынд лукрул ачеста! Акум, яртэ фэрэделеӂя робулуй Тэу, кэч ам лукрат ын тотул ка ун небун!”
9 La parole de l’Eternel s’adressa en ces termes à Gad, le Voyant de David:
Домнул а ворбит астфел луй Гад, вэзэторул луй Давид:
10 "Va dire à David: Ainsi a parlé le Seigneur: Je te propose trois calamités; tu en choisiras une, que je t’infligerai."
„Ду-те ши спуне луй Давид: ‘Аша ворбеште Домнул: «Ыць пун ынаинте трей урӂий; алеӂе уна дин еле, ши те вой лови ку еа.»’”
11 Gad alla trouver David et lui dit: "Résigne-toi
Гад с-а дус ла Давид ши й-а зис: „Аша ворбеште Домнул: ‘Примеште:
12 soit à trois années de famine, soit à trois mois de revers, infligés par tes adversaires, et de ravages causés par l’épée de tes ennemis, soit à trois jours de glaive brandi par l’Eternel, de peste dans le pays et de ruines opérées par l’Ange du Seigneur dans tout le territoire d’Israël. Décide immédiatement la réponse que je dois rendre à qui m’envoie!"
сау трей ань де фоамете, сау трей лунь ын тимпул кэрора сэ фий нимичит де потривничий тэй ши атинс де сабия врэжмашилор тэй, сау трей зиле ын тимпул кэрора сабия Домнулуй ши чума сэ фие ын царэ ши ынӂерул Домнулуй сэ дукэ нимичиря ын тот цинутул луй Исраел. Везь акум че требуе сэ рэспунд Челуй че мэ тримите.’”
13 David répondit à Gad: "Mon anxiété est grande… mais j’aime mieux me livrer à la main de l’Eternel, car il est plein de miséricorde, plutôt que de tomber dans la main de l’homme."
Давид а рэспунс луй Гад: „Сунт ынтр-о маре стрымтораре! Сэ кад ын мыниле Домнулуй, кэч ындурэриле Луй сунт немэрӂините, дар сэ ну кад ын мыниле оаменилор!”
14 Le Seigneur fit alors sévir la peste en Israël, et il tomba en Israël soixante-dix mille hommes.
Домнул а тримис чума ын Исраел ши ау кэзут шаптезечь де мий де оамень дин Исраел.
15 Puis Dieu envoya un messager divin à Jérusalem pour la ravager, et, comme il se livrait à l’œuvre de destruction, le Seigneur vit et fut ému de cette calamité, et il dit à l’ange destructeur: "Assez! Retire maintenant ta main!" L’Ange du Seigneur se trouvait alors près de l’aire d’Ornan, le Jébuséen.
Думнезеу а тримис ун ынӂер ла Иерусалим ка сэ-л нимичяскэ ши, пе кынд ыл нимичя, Домнул С-а уйтат ши Й-а пэрут рэу де рэул ачеста, ши а зис ынӂерулуй каре нимичя: „Дестул! Акум, траӂе-ць мына ынапой!” Ынӂерул Домнулуй стэтя лынгэ ария луй Орнан, Иебуситул.
16 David leva les yeux et vit l’ange du Seigneur placé entre ciel et terre, tenant en main son épée dirigée contre Jérusalem. Aussitôt David et les anciens se jetèrent la face contre terre, revêtus de cilices.
Давид а ридикат окий ши а вэзут пе ынӂерул Домнулуй стынд ынтре пэмынт ши чер ши цинынд ын мынэ сабия скоасэ ши ынтоарсэ ымпотрива Иерусалимулуй. Атунч, Давид ши бэтрыний, ынвелиць ку сачь, ау кэзут ку фаца ла пэмынт.
17 Et David dit à Dieu: "N’Est-ce pas moi qui ai donné l’ordre de dénombrer le peuple? C’Est moi qui ai péché, c’est moi qui suis grandement coupable, mais qu’ont fait ces brebis? Eternel, mon Dieu, de grâce, que ta main ne frappe que moi et ma famille, mais ne laisse pas le fléau s’abattre sur le peuple!"
Ши Давид а зис луй Думнезеу: „Оаре н-ам порунчит еу нумэрэтоаря попорулуй? Еу ам пэкэтуит ши ам фэкут рэул ачеста, дар оиле ачестя че ау фэкут оаре? Доамне, Думнезеул меу, мына Та сэ фие дар песте мине ши песте каса татэлуй меу ши сэ ну пярдэ пе попорул Тэу!”
18 Un messager du Seigneur dit à Gad d’engager David à aller élever un autel de l’Eternel sur l’aire d’Ornan, le Jébuséen.
Ынӂерул Домнулуй а спус луй Гад сэ ворбяскэ луй Давид, сэ се суе сэ ридиче ун алтар Домнулуй ын ария луй Орнан, Иебуситул.
19 David s’y rendit sur le conseil de Gad, qui avait parlé au nom de l’Eternel.
Давид с-а суит, дупэ кувынтул пе каре-л спусесе Гад ын Нумеле Домнулуй.
20 Comme Ornan se retournait, il aperçut l’ange; ses quatre fils qui étaient auprès de lui se cachèrent, tandis qu’Ornan était occupé à battre le blé.
Орнан с-а ынторс ши а вэзут ынӂерул, ши чей патру фий ай луй с-ау аскунс ымпреунэ ку ел: треера грыул атунч.
21 David s’avança vers Ornan; celui-ci, levant les yeux, le vit; il sortit aussitôt de l’aire et se prosterna devant David, la face contre terre.
Кынд а ажунс Давид ла Орнан, Орнан с-а уйтат ши а зэрит пе Давид, апой а ешит дин арие ши с-а ынкинат ынаинтя луй Давид, ку фаца ла пэмынт.
22 David dit à Ornan: "Cède-moi l’emplacement de ton aire pour que j’y bâtisse un autel au Seigneur; cède-le moi pour argent comptant, et puisse la mortalité qui décime le peuple s’arrêter!"
Давид а зис луй Орнан: „Дэ-мь локул арией сэ зидеск ын ел ун алтар Домнулуй; дэ-ми-л пе прецул луй ын арӂинт, ка сэ се депэртезе урӂия де дясупра попорулуй.”
23 Ornan répondit à David: "Accepte-le plutôt, et que le roi mon maître fasse ce qui peut lui être agréable! Vois, je mets à ta disposition les bœufs pour en faire des holocaustes, les traîneaux pour servir de bois et le froment pour l’oblation: j’offre tout."
Орнан а рэспунс луй Давид: „Я-л ши сэ факэ домнул меу ымпэратул че ва креде; ятэ еу дау боий пентру ардеря-де-тот, кареле ын лок де лемне ши грыул пентру дарул де мынкаре, тоате ле дау.”
24 "Non, répondit le roi David à Ornan, je prétends tout acheter pour argent comptant, car je ne veux rien accepter de ce qui est à toi pour honorer l’Eternel ni lui offrir un holocauste sans bourse délier."
Дар ымпэратул Давид а зис луй Орнан: „Ну! Вряу сэ-л кумпэр пе прецул луй ын арӂинт, кэч ну вой да Домнулуй че есте ал тэу ши ну вой адуче о ардере-де-тот каре сэ ну мэ косте нимик.”
25 David donna donc à Ornan pour l’emplacement des sicles d’or, au nombre de six cents.
Ши Давид а дат луй Орнан шасе суте де сикли де аур пентру локул арией.
26 Il érigea là un autel au Seigneur, y offrit des holocaustes et des rémunératoires; il invoqua l’Eternel, qui l’exauça, en faisant descendre le feu du ciel sur l’autel de l’holocauste.
Давид а зидит аколо ун алтар Домнулуй ши а адус ардерь-де-тот ши жертфе де мулцумире. А кемат пе Домнул ши Домнул й-а рэспунс прин фок, каре с-а коборыт дин чер пе алтарул ардерий-де-тот.
27 Le Seigneur ordonna à l’ange de remettre son épée au fourreau.
Атунч, Домнул а ворбит ынӂерулуй, каре шь-а вырыт ярэшь сабия ын тякэ.
28 Alors David, voyant que l’Eternel l’avait exaucé dans l’aire d’Ornan, le Jébuséen, se mit à y faire des sacrifices.
Пе время ачаста, Давид, вэзынд кэ Домнул ыл аскултасе ын ария луй Орнан, Иебуситул, адучя жертфе аколо.
29 Or, le tabernacle que Moïse avait construit dans le désert et l’autel des holocaustes se trouvaient à cette époque sur la hauteur de Gabaon.
Дар локашул Домнулуй, фэкут де Мойсе ын пустиу, ши алтарул ардерилор-де-тот ерау атунч пе ынэлцимя Габаонулуй.
30 Et David n’osait s’y présenter pour aller consulter Dieu, car il était effrayé par le glaive de l’ange du Seigneur.
Давид ну путя сэ мяргэ ынаинтя ачестуй алтар сэ кауте пе Думнезеу, пентру кэ ыл ынспэймынтасе сабия ынӂерулуй Домнулуй.
