Romains 7
1 Ignorez-vous, frères, (car je parle à gens qui entendent ce que c’est que [la] loi, ) que la loi a autorité sur l’homme aussi longtemps qu’il vit?
ਹੇ ਭ੍ਰਾਤ੍ਰੁʼਗਣ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਵਿਦਃ ਪ੍ਰਤਿ ਮਮੇਦੰ ਨਿਵੇਦਨੰ| ਵਿਧਿਃ ਕੇਵਲੰ ਯਾਵੱਜੀਵੰ ਮਾਨਵੋਪਰ੍ੱਯਧਿਪਤਿਤ੍ਵੰ ਕਰੋਤੀਤਿ ਯੂਯੰ ਕਿੰ ਨ ਜਾਨੀਥ?
2 Car la femme qui est soumise à un mari, est liée à son mari par [la] loi, tant qu’il vit; mais si le mari meurt, elle est déliée de la loi du mari.
ਯਾਵਤ੍ਕਾਲੰ ਪਤਿ ਰ੍ਜੀਵਤਿ ਤਾਵਤ੍ਕਾਲਮ੍ ਊਢਾ ਭਾਰ੍ੱਯਾ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਯਾ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਬੱਧਾ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਦਿ ਪਤਿ ਰ੍ਮ੍ਰਿਯਤੇ ਤਰ੍ਹਿ ਸਾ ਨਾਰੀ ਪਤ੍ਯੁ ਰ੍ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਤੋ ਮੁਚ੍ਯਤੇ|
3 Ainsi donc, le mari étant vivant, elle sera appelée adultère si elle est à un autre homme; mais si le mari meurt, elle est libre de la loi, de sorte qu’elle n’est pas adultère en étant à un autre homme.
ਏਤਤ੍ਕਾਰਣਾਤ੍ ਪਤ੍ਯੁਰ੍ਜੀਵਨਕਾਲੇ ਨਾਰੀ ਯਦ੍ਯਨ੍ਯੰ ਪੁਰੁਸ਼਼ੰ ਵਿਵਹਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਸਾ ਵ੍ਯਭਿਚਾਰਿਣੀ ਭਵਤਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਦਿ ਸ ਪਤਿ ਰ੍ਮ੍ਰਿਯਤੇ ਤਰ੍ਹਿ ਸਾ ਤਸ੍ਯਾ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਯਾ ਮੁਕ੍ਤਾ ਸਤੀ ਪੁਰੁਸ਼਼ਾਨ੍ਤਰੇਣ ਵ੍ਯੂਢਾਪਿ ਵ੍ਯਭਿਚਾਰਿਣੀ ਨ ਭਵਤਿ|
4 C’est pourquoi, mes frères, vous aussi, vous avez été mis à mort à la loi par le corps du Christ, pour être à un autre, à celui qui est ressuscité d’entre les morts, afin que nous portions du fruit pour Dieu.
ਹੇ ਮਮ ਭ੍ਰਾਤ੍ਰੁʼਗਣ, ਈਸ਼੍ਵਰਨਿਮਿੱਤੰ ਯਦਸ੍ਮਾਕੰ ਫਲੰ ਜਾਯਤੇ ਤਦਰ੍ਥੰ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਾਦ੍ ਉੱਥਾਪਿਤੇਨ ਪੁਰੁਸ਼਼ੇਣ ਸਹ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਵਿਵਾਹੋ ਯਦ੍ ਭਵੇਤ੍ ਤਦਰ੍ਥੰ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਸ਼ਰੀਰੇਣ ਯੂਯੰ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਂ ਪ੍ਰਤਿ ਮ੍ਰੁʼਤਵਨ੍ਤਃ|
5 Car, quand nous étions dans la chair, les passions des péchés, lesquelles sont par la loi, agissaient dans nos membres pour porter du fruit pour la mort;
ਯਤੋ(ਅ)ਸ੍ਮਾਕੰ ਸ਼ਾਰੀਰਿਕਾਚਰਣਸਮਯੇ ਮਰਣਨਿਮਿੱਤੰ ਫਲਮ੍ ਉਤ੍ਪਾਦਯਿਤੁੰ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਯਾ ਦੂਸ਼਼ਿਤਃ ਪਾਪਾਭਿਲਾਸ਼਼ੋ(ਅ)ਸ੍ਮਾਕਮ੍ ਅਙ੍ਗੇਸ਼਼ੁ ਜੀਵਨ੍ ਆਸੀਤ੍|
6 mais maintenant nous avons été déliés de la loi, étant morts dans ce en quoi nous étions tenus, en sorte que nous servions en nouveauté d’esprit, et non pas en vieillesse de lettre.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਦਾ ਯਸ੍ਯਾ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਯਾ ਵਸ਼ੇ ਆਸ੍ਮਹਿ ਸਾਮ੍ਪ੍ਰਤੰ ਤਾਂ ਪ੍ਰਤਿ ਮ੍ਰੁʼਤਤ੍ਵਾਦ੍ ਵਯੰ ਤਸ੍ਯਾ ਅਧੀਨਤ੍ਵਾਤ੍ ਮੁਕ੍ਤਾ ਇਤਿ ਹੇਤੋਰੀਸ਼੍ਵਰੋ(ਅ)ਸ੍ਮਾਭਿਃ ਪੁਰਾਤਨਲਿਖਿਤਾਨੁਸਾਰਾਤ੍ ਨ ਸੇਵਿਤਵ੍ਯਃ ਕਿਨ੍ਤੁ ਨਵੀਨਸ੍ਵਭਾਵੇਨੈਵ ਸੇਵਿਤਵ੍ਯਃ
7 Que dirons-nous donc? La loi est-elle péché? – Qu’ainsi n’advienne! Mais je n’aurais pas connu le péché, si ce n’avait été par [la] loi; car je n’aurais pas eu conscience de la convoitise, si la loi n’avait dit: « Tu ne convoiteras point ».
ਤਰ੍ਹਿ ਵਯੰ ਕਿੰ ਬ੍ਰੂਮਃ? ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾ ਕਿੰ ਪਾਪਜਨਿਕਾ ਭਵਤਿ? ਨੇੱਥੰ ਭਵਤੁ| ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਮ੍ ਅਵਿਦ੍ਯਮਾਨਾਯਾਂ ਪਾਪੰ ਕਿਮ੍ ਇਤ੍ਯਹੰ ਨਾਵੇਦੰ; ਕਿਞ੍ਚ ਲੋਭੰ ਮਾ ਕਾਰ੍ਸ਼਼ੀਰਿਤਿ ਚੇਦ੍ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਗ੍ਰਨ੍ਥੇ ਲਿਖਿਤੰ ਨਾਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤ੍ ਤਰ੍ਹਿ ਲੋਭਃ ਕਿਮ੍ਭੂਤਸ੍ਤਦਹੰ ਨਾਜ੍ਞਾਸ੍ਯੰ|
8 Mais le péché, ayant trouvé une occasion par le commandement, a produit en moi toutes les convoitises, car sans [la] loi [le] péché est mort.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਯਾ ਪਾਪੰ ਛਿਦ੍ਰੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯਾਸ੍ਮਾਕਮ੍ ਅਨ੍ਤਃ ਸਰ੍ੱਵਵਿਧੰ ਕੁਤ੍ਸਿਤਾਭਿਲਾਸ਼਼ਮ੍ ਅਜਨਯਤ੍; ਯਤੋ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਯਾਮ੍ ਅਵਿਦ੍ਯਮਾਨਾਯਾਂ ਪਾਪੰ ਮ੍ਰੁʼਤੰ|
9 Or moi, étant autrefois sans loi, je vivais; mais le commandement étant venu, le péché a repris vie, et moi je mourus;
ਅਪਰੰ ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਯਾਮ੍ ਅਵਿਦ੍ਯਮਾਨਾਯਾਮ੍ ਅਹਮ੍ ਅਜੀਵੰ ਤਤਃ ਪਰਮ੍ ਆਜ੍ਞਾਯਾਮ੍ ਉਪਸ੍ਥਿਤਾਯਾਮ੍ ਪਾਪਮ੍ ਅਜੀਵਤ੍ ਤਦਾਹਮ੍ ਅਮ੍ਰਿਯੇ|
10 et le commandement qui était pour la vie, a été trouvé lui-même pour moi pour la mort.
ਇੱਥੰ ਸਤਿ ਜੀਵਨਨਿਮਿੱਤਾ ਯਾਜ੍ਞਾ ਸਾ ਮਮ ਮ੍ਰੁʼਤ੍ਯੁਜਨਿਕਾਭਵਤ੍|
11 Car le péché, ayant trouvé une occasion par le commandement, me séduisit, et par lui me tua.
ਯਤਃ ਪਾਪੰ ਛਿਦ੍ਰੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਿਤਾਦੇਸ਼ੇਨ ਮਾਂ ਵਞ੍ਚਯਿਤ੍ਵਾ ਤੇਨ ਮਾਮ੍ ਅਹਨ੍|
12 La loi donc est sainte, et le commandement est saint, et juste, et bon.
ਅਤਏਵ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾ ਪਵਿਤ੍ਰਾ, ਆਦੇਸ਼ਸ਼੍ਚ ਪਵਿਤ੍ਰੋ ਨ੍ਯਾੱਯੋ ਹਿਤਕਾਰੀ ਚ ਭਵਤਿ|
13 Ce qui est bon est-il donc devenu pour moi [la] mort? – Qu’ainsi n’advienne! Mais le péché, afin qu’il paraisse péché, m’a causé la mort par ce qui est bon, afin que le péché devienne par le commandement excessivement pécheur.
ਤਰ੍ਹਿ ਯਤ੍ ਸ੍ਵਯੰ ਹਿਤਕ੍ਰੁʼਤ੍ ਤਤ੍ ਕਿੰ ਮਮ ਮ੍ਰੁʼਤ੍ਯੁਜਨਕਮ੍ ਅਭਵਤ੍? ਨੇੱਥੰ ਭਵਤੁ; ਕਿਨ੍ਤੁ ਪਾਪੰ ਯਤ੍ ਪਾਤਕਮਿਵ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤੇ ਤਥਾ ਨਿਦੇਸ਼ੇਨ ਪਾਪੰ ਯਦਤੀਵ ਪਾਤਕਮਿਵ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤੇ ਤਦਰ੍ਥੰ ਹਿਤੋਪਾਯੇਨ ਮਮ ਮਰਣਮ੍ ਅਜਨਯਤ੍|
14 Car nous savons que la loi est spirituelle: mais moi je suis charnel, vendu au péché;
ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਤ੍ਮਬੋਧਿਕੇਤਿ ਵਯੰ ਜਾਨੀਮਃ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਹੰ ਸ਼ਾਰੀਰਤਾਚਾਰੀ ਪਾਪਸ੍ਯ ਕ੍ਰੀਤਕਿਙ੍ਕਰੋ ਵਿਦ੍ਯੇ|
15 car ce que je fais, je ne le reconnais pas, car ce n’est pas ce que je veux, que je fais, mais ce que je hais, je le pratique.
ਯਤੋ ਯਤ੍ ਕਰ੍ੰਮ ਕਰੋਮਿ ਤਤ੍ ਮਮ ਮਨੋ(ਅ)ਭਿਮਤੰ ਨਹਿ; ਅਪਰੰ ਯਨ੍ ਮਮ ਮਨੋ(ਅ)ਭਿਮਤੰ ਤੰਨ ਕਰੋਮਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਦ੍ ਰੁʼਤੀਯੇ ਤਤ੍ ਕਰੋਮਿ|
16 Or si c’est ce que je ne veux pas que je pratique, j’approuve la loi, [reconnaissant] qu’elle est bonne.
ਤਥਾਤ੍ਵੇ ਯਨ੍ ਮਮਾਨਭਿਮਤੰ ਤਦ੍ ਯਦਿ ਕਰੋਮਿ ਤਰ੍ਹਿ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾ ਸੂੱਤਮੇਤਿ ਸ੍ਵੀਕਰੋਮਿ|
17 Or maintenant, ce n’est plus moi qui fais cela, mais c’est le péché qui habite en moi.
ਅਤਏਵ ਸਮ੍ਪ੍ਰਤਿ ਤਤ੍ ਕਰ੍ੰਮ ਮਯਾ ਕ੍ਰਿਯਤ ਇਤਿ ਨਹਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਮਮ ਸ਼ਰੀਰਸ੍ਥੇਨ ਪਾਪੇਨੈਵ ਕ੍ਰਿਯਤੇ|
18 Car je sais qu’en moi, c’est-à-dire en ma chair, il n’habite point de bien; car le vouloir est avec moi, mais accomplir le bien, [cela] je ne le trouve pas.
ਯਤੋ ਮਯਿ, ਅਰ੍ਥਤੋ ਮਮ ਸ਼ਰੀਰੇ, ਕਿਮਪ੍ਯੁੱਤਮੰ ਨ ਵਸਤਿ, ਏਤਦ੍ ਅਹੰ ਜਾਨਾਮਿ; ਮਮੇੱਛੁਕਤਾਯਾਂ ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ਤ੍ਯਾਮਪ੍ਯਹਮ੍ ਉੱਤਮਕਰ੍ੰਮਸਾਧਨੇ ਸਮਰ੍ਥੋ ਨ ਭਵਾਮਿ|
19 Car le bien que je veux, je ne le pratique pas; mais le mal que je ne veux pas, je le fais.
ਯਤੋ ਯਾਮੁੱਤਮਾਂ ਕ੍ਰਿਯਾਂ ਕਰ੍ੱਤੁਮਹੰ ਵਾਞ੍ਛਾਮਿ ਤਾਂ ਨ ਕਰੋਮਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਤ੍ ਕੁਤ੍ਸਿਤੰ ਕਰ੍ੰਮ ਕਰ੍ੱਤੁਮ੍ ਅਨਿੱਛੁਕੋ(ਅ)ਸ੍ਮਿ ਤਦੇਵ ਕਰੋਮਿ|
20 Or si ce que je ne veux pas, moi, – je le pratique, ce n’est plus moi qui l’accomplis, mais c’est le péché qui habite en moi.
ਅਤਏਵ ਯਦ੍ਯਤ੍ ਕਰ੍ੰਮ ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਮਮੇੱਛਾ ਨ ਭਵਤਿ ਤਦ੍ ਯਦਿ ਕਰੋਮਿ ਤਰ੍ਹਿ ਤਤ੍ ਮਯਾ ਨ ਕ੍ਰਿਯਤੇ, ਮਮਾਨ੍ਤਰ੍ਵਰ੍ੱਤਿਨਾ ਪਾਪੇਨੈਵ ਕ੍ਰਿਯਤੇ|
21 Je trouve donc cette loi pour moi qui veux pratiquer le bien, que le mal est avec moi.
ਭਦ੍ਰੰ ਕਰ੍ੱਤੁਮ੍ ਇੱਛੁਕੰ ਮਾਂ ਯੋ (ਅ)ਭਦ੍ਰੰ ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਪ੍ਰਵਰ੍ੱਤਯਤਿ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਸ੍ਵਭਾਵਮੇਕੰ ਮਯਿ ਪਸ਼੍ਯਾਮਿ|
22 Car je prends plaisir à la loi de Dieu selon l’homme intérieur;
ਅਹਮ੍ ਆਨ੍ਤਰਿਕਪੁਰੁਸ਼਼ੇਣੇਸ਼੍ਵਰਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਯਾਂ ਸਨ੍ਤੁਸ਼਼੍ਟ ਆਸੇ;
23 mais je vois dans mes membres une autre loi qui combat contre la loi de mon entendement et qui me rend captif de la loi du péché qui existe dans mes membres.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਦ੍ਵਿਪਰੀਤੰ ਯੁਧ੍ਯਨ੍ਤੰ ਤਦਨ੍ਯਮੇਕੰ ਸ੍ਵਭਾਵੰ ਮਦੀਯਾਙ੍ਗਸ੍ਥਿਤੰ ਪ੍ਰਪਸ਼੍ਯਾਮਿ, ਸ ਮਦੀਯਾਙ੍ਗਸ੍ਥਿਤਪਾਪਸ੍ਵਭਾਵਸ੍ਯਾਯੱਤੰ ਮਾਂ ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਚੇਸ਼਼੍ਟਤੇ|
24 Misérable homme que je suis, qui me délivrera de ce corps de mort?
ਹਾ ਹਾ ਯੋ(ਅ)ਹੰ ਦੁਰ੍ਭਾਗ੍ਯੋ ਮਨੁਜਸ੍ਤੰ ਮਾਮ੍ ਏਤਸ੍ਮਾਨ੍ ਮ੍ਰੁʼਤਾੱਛਰੀਰਾਤ੍ ਕੋ ਨਿਸ੍ਤਾਰਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ?
25 Je rends grâces à Dieu par Jésus Christ notre Seigneur. Ainsi donc moi-même, de l’entendement je sers la loi de Dieu; mais de la chair, la loi du péché.
ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਪ੍ਰਭੁਣਾ ਯੀਸ਼ੁਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੇਨ ਨਿਸ੍ਤਾਰਯਿਤਾਰਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੰ ਧਨ੍ਯੰ ਵਦਾਮਿ| ਅਤਏਵ ਸ਼ਰੀਰੇਣ ਪਾਪਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਯਾ ਮਨਸਾ ਤੁ ਈਸ਼੍ਵਰਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਯਾਃ ਸੇਵਨੰ ਕਰੋਮਿ|
