Psaumes 95

1 Venez, chantons à haute voix à l’Éternel; poussons des cris de joie vers le rocher de notre salut!

بیایید خداوند را ستایش کنیم و در وصف صخرهٔ نجات خود، با شادی سرود بخوانیم!

2 Allons au-devant de lui avec la louange, poussons vers lui des cris de joie en [chantant] des psaumes.

با شکرگزاری به حضور او بیاییم و با سرودهای شاد او را بپرستیم!

3 Car l’Éternel est un grand Dieu, et un grand roi par-dessus tous les dieux.

زیرا خداوند، خدای عظیمی است؛ او پادشاهی است که بر همهٔ خدایان فرمان می‌راند.

4 Les lieux profonds de la terre sont en sa main, et les sommets des montagnes sont à lui.

اعماق زمین در دست خداوند است و بلندی و عظمت کوهها از آن او می‌باشد.

5 À lui est la mer, et lui-même l’a faite; et le sec, ses mains l’ont formé.

آبها و خشکی‌ها را خدا به وجود آورده و آنها به او تعلق دارند.

6 Venez, adorons et inclinons-nous, agenouillons-nous devant l’Éternel qui nous a faits!

بیایید در برابر خدا، سر فرود آوریم و او را عبادت کنیم. بیایید در حضور آفرینندهٔ خود زانو بزنیم.

7 Car c’est lui qui est notre Dieu; et nous, nous sommes le peuple de sa pâture et les brebis de sa main. Aujourd’hui, si vous entendez sa voix,

ما قوم او هستیم و او خدای ما، ما گلهٔ او هستیم و او شبان ما. امروز، اگر صدای او را می‌شنوید که می‌فرماید:

8 N’endurcissez pas votre cœur comme à Meriba, comme au jour de Massa, dans le désert,

«دل خود را سخت نکنید، همان کاری که نیاکان شما در صحرای مریبا و مَسّا کردند.

9 Où vos pères m’ont tenté, éprouvé, et ont vu mes œuvres.

زیرا در آنجا، نیاکان شما، صبر مرا آزمایش و امتحان کردند، با اینکه کارهای مرا دیده بودند.

10 Quarante ans j’ai eu cette génération en dégoût, et j’ai dit: C’est un peuple dont le cœur s’égare, et ils n’ont point connu mes voies,

مدت چهل سال، از آنها بیزار بودم، و گفتم:”اینها قومی هستند که دلشان از من برگشته. آنها دیگر مرا اطاعت نمی‌کنند.

11 De sorte que j’ai juré dans ma colère: S’ils entrent dans mon repos!

پس در خشم خود سوگند خوردم که به آسایش من هرگز راه نخواهند یافت.“»