Psaumes 65

1 Au chef de musique. Psaume de David. Cantique. Ô Dieu! la louange t’attend dans le silence en Sion, et le vœu te sera payé.

Een psalm van David, een lied, voor den opperzangmeester. De lofzang is in stilheid tot U, o God! in Sion; en U zal de gelofte betaald worden.

2 Ô toi qui écoutes la prière! toute chair viendra à toi.

Gij hoort het gebed; tot U zal alle vlees komen.

3 Les iniquités ont prévalu sur moi; nos transgressions, toi tu les pardonneras.

Ongerechtige dingen hadden de overhand over mij; maar onze overtredingen, die verzoent Gij.

4 Bienheureux celui que tu as choisi et que tu fais approcher: il habitera tes parvis. Nous serons rassasiés du bien de ta maison, de ton saint temple.

Welgelukzalig is hij, dien Gij verkiest, en doet naderen, dat hij wone in Uw voorhoven; wij zullen verzadigd worden met het goed van Uw huis, met het heilige van Uw paleis.

5 Tu nous répondras par des choses terribles de justice, ô Dieu de notre salut, toi qui es la confiance de tous les bouts de la terre, et des régions lointaines de la mer!

Vreselijke dingen zult Gij ons in gerechtigheid antwoorden, o God onzes heils! o Vertrouwen aller einden der aarde, en der verre gelegenen aan de zee!

6 Toi qui as établi les montagnes par ta force, qui es ceint de puissance,

Die de bergen vastzet door Zijn kracht, omgord zijnde met macht.

7 Qui apaises le tumulte des mers, le tumulte de leurs flots, et l’agitation des peuplades.

Die het bruisen der zeeen stilt, het bruisen harer golven, en het rumoer der volken.

8 Et ceux qui habitent aux bouts [de la terre] craindront à la vue de tes prodiges; tu fais chanter de joie les sorties du matin et du soir.

En die op de einden wonen, vrezen voor Uw tekenen; Gij doet de uitgangen des morgens en des avonds juichen.

9 Tu as visité la terre, tu l’as abreuvée, tu l’enrichis abondamment: le ruisseau de Dieu est plein d’eau. Tu prépares les blés, quand tu l’as ainsi préparée.

Gij bezoekt het land, en hebbende het begerig gemaakt, verrijkt Gij het grotelijks; de rivier Gods is vol waters; wanneer Gij het alzo bereid hebt, maakt Gij hunlieder koren gereed.

10 Tu arroses ses sillons, tu aplanis ses mottes, tu l’amollis par des ondées, tu bénis son germe.

Gij maakt zijn opgeploegde aarde dronken; Gij doet ze dalen in zijn voren; Gij maakt het week door de druppelen; Gij zegent zijn uitspruitsel.

11 Tu couronnes l’année de ta bonté, et tes sentiers distillent la graisse.

Gij kroont het jaar Uwer goedheid; en Uw voetstappen druipen van vettigheid.

12 Ils distillent sur les pâturages du désert, et les collines se ceignent d’allégresse.

Zij bedruipen de weiden der woestijn; en de heuvelen zijn aangegord met verheuging.

13 Les prairies se revêtent de menu bétail, et les plaines sont couvertes de froment: elles poussent des cris de triomphe; oui, elles chantent.

De velden zijn bekleed met kudden, en de dalen zijn bedekt met koren; zij juichen, ook zingen zij.