Psaumes 60

1 Au chef de musique. Sur Shushan. Témoignage. Mictam. De David; pour enseigner; quand il fit la guerre contre les Syriens de Naharaïm, et contre les Syriens de Tsoba, et que Joab revint et frappa les Édomites dans la vallée du Sel, au nombre de 12 000. Ô Dieu! tu nous as rejetés, tu nous as dispersés, tu t’es irrité; ramène-nous.

Þennan sálm orti Davíð þegar hann átti í ófriði við Sýrlendinga og óvíst var um úrslit. Þetta gerðist á sama tíma og Jóab, hershöfðingi Ísraels, vann sigur á 12.000 Edomítum í Saltdalnum. Þú Guð, hefur útskúfað okkur og brotið niður varnirnar. Þú hefur reiðst okkur og tvístrað. Drottinn sýndu aftur miskunn þína.

2 Tu as fait trembler la terre, tu l’as fendue: répare ses brèches, car elle chancelle.

Þú lést landið skjálfa, sprungur opnuðust. Drottinn læknaðu það og græddu sárin.

3 Tu as fait voir à ton peuple des choses dures; tu nous as donné à boire un vin d’étourdissement.

Þú lést lýð þinn kenna á hörðu, við reikuðum eins og drukknir menn.

4 Tu as donné une bannière à ceux qui te craignent, pour la déployer à cause de la vérité, (Sélah)

En nú hefur þú reist okkur herfána! Þangað stefnum við allir sem elskum þig.

5 Afin que tes bien-aimés soient délivrés. Sauve par ta droite, et réponds-moi!

Réttu út þína sterku hönd og frelsaðu okkur! Bjargaðu ástvinum þínum.

6 Dieu a parlé dans sa sainteté: je me réjouirai; je partagerai Sichem et je mesurerai la vallée de Succoth.

Guð hefur heitið hjálp. Hann hefur svarið það við heilagleika sinn! Er að undra þótt ég sé glaður?!

7 Galaad est à moi, et Manassé est à moi, et Éphraïm est la force de ma tête; Juda est mon législateur;

„Síkem, Súkkót, Gíleað, Manasse – allt er þetta mitt, “segir hann. „Júda gefur konung og Efraím varðmenn.

8 Moab est le bassin où je me lave; sur Édom j’ai jeté ma sandale. Philistie, pousse des cris de triomphe à mon sujet!

Móab er þjónn minn og Edóm þræll. Og yfir Filisteu æpi ég siguróp!“

9 Qui me conduira dans la ville forte? Qui me mènera jusqu’en Édom?

Hver fer með til Edóms, inn í víggirtar borgir hans?

10 Ne sera-ce pas toi, ô Dieu, qui nous as rejetés, et qui n’es pas sorti, ô Dieu, avec nos armées?

Guð! Hann sem áður útskúfaði og yfirgaf hersveitir okkar!

11 Donne-nous du secours pour sortir de détresse; car la délivrance qui vient de l’homme est vaine.

Drottinn, styð okkur gegn óvinunum, því að ekki hjálpa menn.

12 Par Dieu nous ferons des actes de valeur, et c’est lui qui foulera nos adversaires.

Með Guðs hjálp vinnum við stórvirki, hann mun fótum troða óvinina.