Psaumes 2
1 Pourquoi s’agitent les nations, et les peuples méditent-ils la vanité?
Διά τι εφρύαξαν τα έθνη και οι λαοί εμελέτησαν μάταια;
2 Les rois de la terre se lèvent, et les princes consultent ensemble contre l’Éternel et contre son Oint:
Παρεστάθησαν οι βασιλείς της γης, και οι άρχοντες συνήχθησαν ομού, κατά του Κυρίου, και κατά του χριστού αυτού, λέγοντες,
3 Rompons leurs liens, et jetons loin de nous leurs cordes!
Ας διασπάσωμεν τους δεσμούς αυτών, και ας απορρίψωμεν αφ' ημών τας αλύσεις αυτών.
4 Celui qui habite dans les cieux se rira [d’eux], le Seigneur s’en moquera.
Ο καθήμενος εν ουρανοίς θέλει γελάσει· ο Κύριος θέλει εκμυκτηρίσει αυτούς.
5 Alors il leur parlera dans sa colère, et, dans sa fureur, il les épouvantera:
Τότε θέλει λαλήσει προς αυτούς εν τη οργή αυτού, και εν τω θυμώ αυτού θέλει συνταράξει αυτούς.
6 Et moi, j’ai oint mon roi sur Sion, la montagne de ma sainteté.
Αλλ' εγώ, θέλει ειπεί, έχρισα τον Βασιλέα μου επί Σιών, το όρος το άγιόν μου.
7 Je raconterai le décret: l’Éternel m’a dit: Tu es mon Fils; aujourd’hui, je t’ai engendré.
Εγώ θέλω αναγγείλει το πρόσταγμα· ο Κύριος είπε προς εμέ, Υιός μου είσαι σύ· εγώ σήμερον σε εγέννησα·
8 Demande-moi, et je te donnerai les nations pour héritage, et, pour ta possession, les bouts de la terre;
Ζήτησον παρ' εμού, και θέλω σοι δώσει τα έθνη κληρονομίαν σου, και ιδιοκτησίαν σου τα πέρατα της γής·
9 Tu les briseras avec un sceptre de fer; comme un vase de potier tu les mettras en pièces.
θέλεις ποιμάνει αυτούς εν ράβδω σιδηρά· ως σκεύος κεραμέως θέλεις συντρίψει αυτούς.
10 Et maintenant, ô rois, soyez intelligents; vous, juges de la terre, recevez instruction:
Τώρα λοιπόν, βασιλείς, συνετίσθητε· διδάχθητε, κριταί της γης.
11 Servez l’Éternel avec crainte, et réjouissez-vous avec tremblement;
Δουλεύετε τον Κύριον εν φόβω και αγάλλεσθε εν τρόμω.
12 Embrassez le Fils, de peur qu’il ne s’irrite, et que vous ne périssiez dans le chemin, quand sa colère s’embrasera tant soit peu. Bienheureux tous ceux qui se confient en lui!
Φιλείτε τον Υιόν, μήποτε οργισθή, και απολεσθήτε εκ της οδού, όταν εξαφθή ταχέως ο θυμός αυτού. Μακάριοι πάντες οι πεποιθότες επ' αυτόν.
