Psaumes 17

1 Prière de David. Écoute, ô Éternel, la justice; sois attentif à mon cri; prête l’oreille à ma prière, qui ne s’élève pas de lèvres trompeuses.

Preĝo de David. Aŭskultu, ho Eternulo, la justulon, atentu mian krion, Donu orelon al mia preĝo el ne malsincera buŝo.

2 Que mon droit sorte de ta présence, que tes yeux regardent à la droiture.

De Vi venos mia juĝo; Viaj okuloj rigardos la veremecon.

3 Tu as sondé mon cœur, tu [m’]as visité de nuit; tu m’as éprouvé au creuset, tu n’as rien trouvé; ma pensée ne va pas au-delà de ma parole.

Vi esploras mian koron, ekzamenas ĝin en la nokto; Vi elprovas min, Kaj Vi trovas nenion, kion mi intencus, Sed kio ne volus eliri el mia buŝo.

4 Quant aux actions de l’homme, par la parole de tes lèvres je me suis gardé des voies de l’homme violent.

Pri homaj faroj, konforme al la vortoj el Via buŝo, Mi gardis min de vojoj kontraŭleĝaj.

5 Quand tu soutiens mes pas dans tes sentiers, mes pieds ne chancellent point.

Miaj paŝoj tuj sekvas en Viaj postesignoj, miaj piedoj ne ŝanceliĝas.

6 Je t’ai invoqué, car tu m’exauceras, ô Dieu! Incline ton oreille vers moi, écoute mes paroles.

Mi vokas al Vi, ĉar Vi respondos al mi, ho Dio; Klinu al mi Vian orelon kaj aŭdu mian parolon.

7 Rends admirable ta bonté, toi qui, par ta droite, sauves de [leurs] adversaires ceux qui se confient [en toi].

Montru Vian mirindan favorkorecon, Vi, kiu per Via dekstra mano helpas la fidantojn kontraŭ la atakantoj.

8 Garde-moi comme la prunelle de l’œil; cache-moi sous l’ombre de tes ailes,

Gardu min kiel la pupilon de la okulo, Per la ombro de Viaj flugiloj kaŝu min

9 De devant ces méchants qui me dévastent, mes ardents ennemis qui m’entourent.

De la malbonuloj, kiuj atakas min, De miaj malamikoj, kiuj ĉirkaŭe insidas kontraŭ mia animo.

10 Ils sont enfermés dans leur propre graisse; de leur bouche, ils parlent avec hauteur.

Sian koron ili fermis, Per sia buŝo ili parolas fiere.

11 À [chacun de] nos pas, maintenant ils nous environnent; ils fixent leurs yeux, se baissant jusqu’à terre:

Kien ni iras, ili nin ĉirkaŭas; Siajn okulojn ili direktas, por ĵeti nin sur la teron.

12 Il est semblable au lion avide de déchirer, et comme le lionceau qui se tient dans les lieux cachés.

Li similas leonon, kiu avidas akiron, Kaj leonidon, kiu sidas en kaŝita loko.

13 Lève-toi, Éternel! devance-le, renverse-le; délivre mon âme du méchant [par] ton épée,

Leviĝu, ho Eternulo, antaŭvenu kaj renversu lin; Savu mian animon kontraŭ la malbonulo per Via glavo,

14 [Délivre-moi] des hommes [par] ta main, ô Éternel! des hommes de ce monde, [qui ont] leur portion dans cette vie, et dont tu remplis le ventre de tes biens cachés; ils sont rassasiés de fils, et ils laissent le reste de leurs [biens] à leurs enfants.

Kontraŭ la homoj, ho Eternulo, per Via mano, Kontraŭ la homoj de ĉi tiu mondo, kiuj havas sian parton en la nuna vivo, Kaj kies ventron Vi plenigis per Viaj trezoroj, Ke iliaj filoj estos sataj kaj ili lasos restaĵon por siaj infanoj.

15 Moi, je verrai ta face en justice; quand je serai réveillé, je serai rassasié de ton image.

Kaj mi en pieco rigardos Vian vizaĝon; Vekiĝante, mi satiĝos per Via bildo.