Psaumes 147
1 Louez Jah! car c’est une chose bonne. Chantez les louanges de notre Dieu! car c’est une chose agréable. La louange est bienséante.
Chwalcie Pana; albowiem dobra rzecz jest, śpiewać Bogu naszemu; albowiem to wdzięczna i przystojna jest chwała.
2 L’Éternel bâtit Jérusalem; il rassemble les exilés d’Israël.
Pan Jeruzalem buduje, a rozproszonego Izraela zgromadza.
3 C’est lui qui guérit ceux qui ont le cœur brisé, et qui bande leurs plaies;
Który uzdrawia skruszonych na sercu, a zawiązuje boleści ich.
4 Qui compte le nombre des étoiles: à elles toutes il donne des noms.
Który rachuje liczbę gwiazd, a każdą z nich imieniem jej nazywa.
5 Notre Seigneur est grand et d’une grande puissance; son intelligence est sans bornes.
Wielki jest Pan nasz, i wielki w mocy; rozumienia jego niemasz liczby.
6 L’Éternel affermit les débonnaires; il renverse les méchants jusqu’en terre.
Pan pokornych podnosi; ale niepobożnych aż ku ziemi uniża.
7 Chantez à l’Éternel avec actions de grâces, psalmodiez sur la harpe à notre Dieu,
Śpiewajcież Panu z chwałą; śpiewajcie Bogu naszemu na harfie;
8 Qui couvre de nuages les cieux, qui prépare la pluie pour la terre, qui fait germer l’herbe sur les montagnes;
Który okrywa niebiosa obłokami, a deszcz ziemi gotuje: który czyni, że rośnie trawa po górach;
9 Qui donne la nourriture au bétail, [et] aux petits du corbeau qui crient.
Który daje bydłu pokarm ich, i kruczętom młodym, które wołają do niego.
10 Il ne trouve pas son plaisir en la force du cheval, il ne se complaît pas aux jambes de l’homme.
Nie kocha się w mocy końskiej, ani się kocha w goleniach męskich.
11 Le plaisir de l’Éternel est en ceux qui le craignent, en ceux qui s’attendent à sa bonté.
Kocha się Pan w tych, którzy się go boją, a którzy ufają w miłosierdziu jego.
12 Jérusalem, célèbre l’Éternel! Sion, loue ton Dieu!
Chwalże, Jeruzalemie! Pana; chwalże, Syonie! Boga twego.
13 Car il rend fortes les barres de tes portes; il bénit tes fils au milieu de toi;
Albowiem on umacnia zawory bram twoich, a błogosławi synów twoich w pośrodku ciebie.
14 Il met la paix dans tes confins; il te rassasie de la moelle du froment;
On czyni pokój w granicach twoich, a najwyborniejszą pszenicą nasyca cię.
15 Il envoie ses oracles sur la terre: sa parole court avec vitesse.
On wysyła słowo swe na ziemię; bardzo prędko bieży wyrok jego.
16 C’est lui qui donne la neige comme de la laine, qui répand la gelée blanche comme de la cendre;
On daje śnieg jako wełnę, szron jako popiół rozsypuje.
17 Il jette sa glace comme par morceaux: qui peut subsister devant son froid?
Rzuca lód swój jako bryły; przed zimnem jego któż się ostoi?
18 Il envoie sa parole et les fait fondre; il fait souffler son vent: les eaux coulent.
Posyła słowo swoje, i roztapia je; powienie wiatrem swym, a rozlewają wody.
19 Il annonce ses paroles à Jacob, ses statuts et ses ordonnances à Israël.
Oznajmuje słowo swe Jakóbowi, ustawy swe i sądy swe Izraelowi.
20 Il n’a fait ainsi à aucune nation; et ses ordonnances, elles ne les ont pas connues. Louez Jah!
Nie uczynił tak żadnemu narodowi; przetoż nie poznali sądów jego. Halleluja.
