Psaumes 109

1 Au chef de musique. De David. Psaume. Ô Dieu de ma louange! ne te tais point.

Al la ĥorestro. Psalmo de David. Ho Dio, mia gloro, ne silentu.

2 Car la bouche du méchant et la bouche de la fraude se sont ouvertes contre moi: ils parlent contre moi avec une langue menteuse,

Ĉar buŝon malvirtan kaj buŝon malican ili malfermis kontraŭ mi, Ili parolas kun mi per mensogema lango.

3 Et ils m’ont entouré de paroles de haine, et ils me font la guerre sans cause.

Per vortoj de malamo ili min ĉirkaŭis, Kaj ili militas kontraŭ mi sen mia kulpo.

4 Pour mon amour, ils ont été mes adversaires; mais moi [je me suis adonné à la] prière.

Por mia amo ili min malamas; Sed mi preĝas.

5 Et ils m’ont rendu le mal pour le bien, et la haine pour mon amour.

Ili pagas al mi malbonon por bono Kaj malamon por mia amo.

6 Prépose sur lui un méchant, et que l’adversaire se tienne à sa droite;

Metu malvirtulon super lin; Kaj kontraŭulo stariĝu ĉe lia dekstra mano.

7 Quand il sera jugé, qu’il soit déclaré méchant, et que sa prière lui soit [comptée] comme un péché;

Kiam li estos juĝata, li eliru kulpa; Kaj lia preĝo estu peko.

8 Que ses jours soient peu nombreux, qu’un autre prenne sa charge;

Liaj tagoj estu malmultaj; Lian oficon ricevu alia.

9 Que ses fils soient orphelins, et sa femme veuve;

Liaj infanoj estu orfoj, Kaj lia edzino estu vidvino.

10 Que ses fils soient vagabonds, et qu’ils mendient, et qu’ils aillent quêtant loin de leurs [demeures en] ruines.

Liaj infanoj vagadu, Kaj ili petu kaj serĉu apud siaj ruinoj.

11 Que l’usurier jette le filet sur tout ce qui est à lui, et que les étrangers pillent [le fruit de] son travail;

Kreditoro forprenu ĉion, kion li havas; Kaj fremduloj disrabu lian laboron.

12 Qu’il n’y ait personne qui étende sa bonté sur lui, et qu’il n’y ait personne qui use de grâce envers ses orphelins;

Neniu faru al li ion bonan; Kaj ne troviĝu kompatanto por liaj orfoj.

13 Que sa postérité soit retranchée; que, dans la génération qui suivra, leur nom soit effacé;

Lia idaro estu kondamnita al ekstermo; En la dua generacio elviŝiĝu ilia nomo.

14 Que l’iniquité de ses pères revienne en mémoire devant l’Éternel, et que le péché de sa mère ne soit point effacé;

La malbonago de liaj patroj rememoriĝu al la Eternulo, Kaj la peko de lia patrino ne elviŝiĝu.

15 Qu’ils soient continuellement devant l’Éternel, et qu’il retranche leur mémoire de la terre;

Ili estu ĉiam antaŭ la Eternulo, Kaj Li ekstermu la memoron pri ili de sur la tero.

16 Parce qu’il ne s’est point souvenu d’user de bonté, et qu’il a persécuté l’affligé et le pauvre, et celui qui a le cœur brisé, pour le faire mourir.

Pro tio, ke li ne memoris fari bonfarojn, Kaj ke li persekutis mizerulon kaj malriĉulon kaj korsuferanton, Por lin mortigi.

17 Et il a aimé la malédiction: – qu’elle vienne sur lui! Et il n’a pas pris plaisir à la bénédiction: – qu’elle soit loin de lui!

Li amis malbenon, kaj ĝi venis sur lin; Li ne volis benon, kaj ĝi malproksimiĝis de li.

18 Et qu’il soit revêtu de la malédiction comme de sa robe; et qu’elle entre au-dedans de lui comme de l’eau, et dans ses os comme de l’huile;

Li metis sur sin malbenon, kiel veston; Kaj ĝi penetris en lian internon, kiel akvo, Kaj en liajn ostojn, kiel oleo.

19 Qu’elle lui soit comme un vêtement dont il se couvre, et comme une ceinture qui le ceigne continuellement.

Ĝi estu por li kiel vesto, per kiu li sin kovras, Kaj kiel zono, kiun li ĉiam portas ĉirkaŭ si.

20 Telle soit, de par l’Éternel, la récompense de mes adversaires et de ceux qui parlent en mal contre mon âme.

Tia estas de la Eternulo la agado kontraŭ miaj kontraŭuloj, Kaj kontraŭ tiuj, kiuj parolas malbonon kontraŭ mia animo.

21 Mais toi, Éternel! Seigneur! agis pour moi à cause de ton nom; car ta gratuité est bonne; délivre-moi;

Kaj Vi, ho Eternulo, mia Sinjoro, agu kun mi pro Via nomo; Ĉar bona estas Via favorkoreco, savu min.

22 Car je suis affligé et pauvre, et mon cœur est blessé au-dedans de moi.

Ĉar mi estas malriĉulo kaj mizerulo, Kaj mia koro estas rompita en mia interno.

23 Je m’en vais comme l’ombre quand elle s’allonge; je suis jeté çà et là comme la sauterelle;

Kiel ombro longiĝanta mi malaperas; Oni forskuas min kiel akridon.

24 Mes genoux chancellent par le jeûne, et ma chair s’est amaigrie et n’a plus sa graisse.

Miaj genuoj senfortiĝis de fastado, Kaj mia karno perdis la grason.

25 Et moi, je leur suis en opprobre; quand ils me voient, ils hochent la tête.

Kaj mi fariĝis mokataĵo por ili; Kiam ili vidas min, ili balancas sian kapon.

26 Aide-moi, Éternel, mon Dieu! Sauve-moi selon ta bonté!

Helpu min, ho Eternulo, mia Dio; Savu min laŭ Via boneco.

27 Et qu’on sache que c’est ici ta main, – que toi, ô Éternel! tu l’as fait.

Kaj oni sciu, ke tio estas Via mano; Ke Vi, ho Eternulo, tion faris.

28 Qu’eux, ils maudissent; mais toi, bénis. S’ils s’élèvent, qu’ils soient honteux, et que ton serviteur se réjouisse.

Ili malbenas, sed Vi benu; Ili leviĝis, sed ili estos hontigitaj, kaj Via sklavo ĝojos.

29 Que mes adversaires soient revêtus de confusion, et qu’ils se couvrent de leur honte comme d’un manteau.

Miaj kontraŭuloj kovriĝu per malhonoro, Kaj ili envolviĝu en sian honton kiel en veston.

30 [Alors] de ma bouche je célébrerai hautement l’Éternel, et je le louerai au milieu de la multitude;

Mi forte gloros la Eternulon per mia buŝo, Kaj meze de multaj homoj mi Lin laŭdos.

31 Car il s’est tenu à la droite du pauvre, pour le sauver de ceux qui jugeaient son âme.

Ĉar Li staras ĉe la dekstra flanko de malriĉulo, Por savi lin de tiuj, kiuj juĝas lian animon.