Psaumes 104

1 Mon âme, bénis l’Éternel! Éternel, mon Dieu, tu es merveilleusement grand, tu es revêtu de majesté et de magnificence!

ای جان من، خداوند را ستایش کن! ای یهوه، ای خدای من، تو چه عظیمی!

2 Il s’enveloppe de lumière comme d’un manteau; il étend les cieux comme une tenture.

تو خود را با عزت و جلال آراسته و خویشتن را با نور پوشانیده‌ای. آسمان را مثل خیمه گسترانیده‌ای

3 Il joint les poutres de ses chambres hautes dans les eaux; il fait des nuées son char; il se promène sur les ailes du vent.

و خانهٔ خود را بر آبهای آن بنا کرده‌ای. ابرها را ارابه خود نموده‌ای و بر بالهای باد می‌رانی.

4 Il fait ses anges des esprits, et ses serviteurs des flammes de feu.

بادها فرستادگان تو هستند و شعله‌های آتش خدمتگزاران تو.

5 Il a fondé la terre sur ses bases; elle ne sera point ébranlée, à toujours et à perpétuité.

ای خداوند، تو زمین را بر اساسش استوار کردی تا هرگز از مسیرش منحرف نشود.

6 Tu l’avais couverte de l’abîme comme d’un vêtement, les eaux se tenaient au-dessus des montagnes:

دریاها همچون ردایی آن را در برگرفت و آب دریاها کوهها را پوشاند.

7 À ta menace, elles s’enfuirent; à la voix de ton tonnerre, elles se hâtèrent de fuir: –

اما آبها از هیبت صدای تو گریختند و پراکنده شدند.

8 Les montagnes s’élevèrent, les vallées s’abaissèrent, au lieu même que tu leur avais établi; –

به فراز کوهها برآمدند و به دشتها سرازیر شده، به مکانی که برای آنها ساخته بودی، جاری شدند.

9 Tu leur as mis une limite qu’elles ne dépasseront point; elles ne reviendront pas couvrir la terre.

برای دریاها حدی تعیین نموده‌ای تا از آنها نگذرند و زمین را دوباره نپوشانند.

10 Il a envoyé les sources dans les vallées: elles coulent entre les montagnes;

در دره‌ها، چشمه‌ها به وجود آورده‌ای تا آب آنها در کوهپایه‌ها جاری شود.

11 Elles abreuvent toutes les bêtes des champs; les ânes sauvages y étanchent leur soif.

تمام حیوانات صحرا از این چشمه‌ها آب می‌نوشند و گورخرها تشنگی خود را برطرف می‌سازند.

12 Les oiseaux des cieux demeurent auprès d’elles; ils font résonner leur voix d’entre les branches.

پرندگان بر شاخه‌های درختان لانه می‌سازند و آواز می‌خوانند.

13 De ses chambres hautes, il abreuve les montagnes; la terre est rassasiée du fruit de tes œuvres.

از آسمان بر کوهها باران می‌بارانی و زمین از نعمتهای گوناگون تو پر می‌شود.

14 Il fait germer l’herbe pour le bétail, et les plantes pour le service de l’homme, faisant sortir le pain de la terre,

تو علف را برای خوراک چارپایان، و گیاهان را برای استفاده انسان، از زمین می‌رویانی.

15 Et le vin qui réjouit le cœur de l’homme, faisant reluire son visage avec l’huile; et avec le pain il soutient le cœur de l’homme.

تا دل انسان از شراب شاد گردد، روغن روی او را شاداب سازد و نان به جان او نیرو بخشد.

16 Les arbres de l’Éternel sont rassasiés, les cèdres du Liban, qu’il a plantés,

درختان سرو لبنان که تو ای خداوند، آنها را کاشته‌ای سبز و خرمند.

17 Où les oiseaux font leurs nids. Les pins sont la demeure de la cigogne.

مرغان هوا در درختان سرو لانه می‌سازند و لک‌لک‌ها بر شاخه‌های درختان صنوبر.

18 Les hautes montagnes sont pour les bouquetins; les rochers sont le refuge des damans.

کوههای بلند، چراگاه بزهای کوهی است و صخره‌ها، پناهگاه خرگوشان.

19 Il a fait la lune pour les saisons; le soleil connaît son coucher.

ماه را برای تعیین ماههای سال آفریدی و آفتاب را برای تعیین روزها.

20 Tu amènes les ténèbres, et la nuit arrive: alors toutes les bêtes de la forêt sont en mouvement;

به فرمان تو شب می‌شود. در تاریکی شب همهٔ حیوانات وحشی از لانه‌های خود بیرون می‌آیند.

21 Les lionceaux rugissent après la proie, et pour demander à Dieu leur nourriture…

شیربچگان برای شکار غرش می‌کنند و روزی خود را از خدا می‌خواهند.

22 Le soleil se lève: ils se retirent, et se couchent dans leurs tanières.

هنگامی که آفتاب طلوع می‌کند، آنها به لانه‌های خود برمی‌گردند و می‌خوابند.

23 [Alors] l’homme sort à son ouvrage et à son travail, jusqu’au soir.

آنگاه انسانها برای کسب معاش، از خانه بیرون می‌روند و تا شامگاه کار می‌کنند.

24 Que tes œuvres sont nombreuses, ô Éternel! tu les as toutes faites avec sagesse. La terre est pleine de tes richesses.

خداوندا، کارهای دست تو چه بسیارند. همه آنها را از روی حکمت انجام داده‌ای. زمین از مخلوقات تو پر است.

25 Cette mer, grande et vaste en tous sens! Là se meuvent sans nombre des animaux, les petits avec les grands;

در دریاهای بزرگی که آفریده‌ای جانوران بزرگ و کوچک به فراوانی یافت می‌شوند.

26 Là se promènent les navires, [là] ce léviathan que tu as formé pour s’y ébattre.

کشتیها بر روی آب می‌روند، و لِویاتان، که تو برای بازی در دریا ساختی، در آن بازی می‌کند.

27 Tous s’attendent à toi, afin que tu leur donnes leur nourriture en son temps.

تمام مخلوقات تو منتظرند تا تو روزی‌شان را به آنها بدهی.

28 Tu leur donnes, ils recueillent; tu ouvres ta main, ils sont rassasiés de biens.

تو دست خود را باز می‌کنی، به آنها روزی می‌دهی و آنها را با چیزهای نیکو سیر می‌کنی.

29 Tu caches ta face, ils sont troublés; tu retires leur souffle, ils expirent et retournent à leur poussière.

هنگامی که روی خود را از آنها برمی‌گردانی مضطرب می‌شوند؛ و وقتی جان آنها را می‌گیری، می‌میرند و به خاکی که از آن ساخته شده‌اند، برمی‌گردند.

30 Tu envoies ton esprit: ils sont créés, et tu renouvelles la face de la terre.

اما زمانی که به مخلوقات جان می‌بخشی، زنده می‌شوند و به زمین طراوت می‌بخشند.

31 La gloire de l’Éternel sera à toujours; l’Éternel se réjouira en ses œuvres.

شکوه و عظمت خداوند جاودانی است و او از آنچه آفریده است خشنود می‌باشد.

32 Il regarde vers la terre, et elle tremble; il touche les montagnes, et elles fument.

خداوند به زمین نگاه می‌کند و زمین می‌لرزد؛ کوهها را لمس می‌نماید و دود از آنها بلند می‌شود.

33 Je chanterai à l’Éternel durant ma vie, je chanterai des cantiques à mon Dieu tant que j’existerai.

تا زنده‌ام، خداوند را با سرود، پرستش خواهم کرد و تا وجود دارم او را ستایش خواهم نمود.

34 Que ma méditation lui soit agréable; moi, je me réjouirai en l’Éternel.

باشد که او از تفکرات من خشنود شود، زیرا او سرچشمه همهٔ خوشیهای من است.

35 Les pécheurs prendront fin de dessus la terre, et les méchants ne seront plus. Mon âme, bénis l’Éternel! Louez Jah!

باشد که همهٔ گناهکاران نابود شوند و بدکاران دیگر وجود نداشته باشند. ای جان من، خداوند را ستایش کن! سپاس بر خداوند!