Psaumes 102

1 Prière de l’affligé, quand il est accablé et répand sa plainte devant l’Éternel. Éternel, entends ma prière, et que mon cri vienne jusqu’à toi!

دعای شخص مصیبت دیده، که نالۀ خود را به حضور خداوند می‌ریزد. ای خداوند، دعای مرا بشنو و به فریادم گوش فرا ده!

2 Ne me cache pas ta face; au jour de ma détresse, incline vers moi ton oreille; au jour où je crie, hâte-toi, réponds-moi.

وقتی که در زحمت هستم، روی خود را از من برنگردان! به من توجه فرما، و هرگاه دعا کنم بی‌درنگ مرا اجابت فرما!

3 Car mes jours s’évanouissent comme la fumée, et mes os sont brûlés comme un foyer.

عمرم چون دود به سرعت ناپدید می‌شود و استخوانهایم همچون چوب خشک می‌سوزد.

4 Mon cœur est frappé, et est desséché comme l’herbe; car j’ai oublié de manger mon pain.

دل من مانند گیاهی است که کوبیده و خشک شده باشد. غذا خوردن را از یاد برده‌ام.

5 À cause de la voix de mon gémissement, mes os s’attachent à ma chair.

با صدای بلند می‌نالم؛ جز پوست و استخوان چیزی در بدنم نمانده است.

6 Je suis devenu semblable au pélican du désert; je suis comme le hibou des lieux désolés.

همچون پرنده‌ای وحشی، آوارهٔ صحرا شده‌ام و چون جغد خرابه‌نشین، بی‌خانمان گشته‌ام.

7 Je veille, et je suis comme un passereau solitaire sur un toit.

مانند گنجشکی بر پشت بام، تنها مانده‌ام؛ خواب به چشمانم نمی‌رود.

8 Tout le jour mes ennemis m’outragent; ceux qui sont furieux contre moi jurent par moi.

هر روز دشمنانم مرا تحقیر می‌کنند و مخالفانم مرا لعنت می‌نمایند.

9 Car j’ai mangé la cendre comme du pain, et j’ai mêlé de pleurs mon breuvage,

به سبب خشم و غضب تو ای خداوند، غذای من خاکستر است و نوشیدنی‌ام با اشکهایم آمیخته است. زیرا تو مرا برداشتی و به کنار انداختی.

10 À cause de ton indignation et de ta colère; car tu m’as élevé haut, et tu m’as jeté en bas.

11 Mes jours sont comme l’ombre qui s’allonge, et je deviens sec comme l’herbe.

عمرم چون سایه‌های عصر، زودگذر است؛ همچون علف خشک پژمرده شده‌ام.

12 Mais toi, Éternel! tu demeures à toujours, et ta mémoire est de génération en génération.

اما تو ای خداوند، تا ابد پادشاه هستی؛ ذکر تو در تمام نسلها باقی خواهد ماند.

13 Tu te lèveras, tu auras compassion de Sion; car c’est le temps d’user de grâce envers elle, car le temps assigné est venu.

تو برخاسته، بر اورشلیم ترحم خواهی فرمود؛ اکنون زمان آن رسیده است که بر اورشلیم رحمت فرمایی.

14 Car tes serviteurs prennent plaisir à ses pierres, et ont compassion de sa poussière.

بندگان تو سنگها و خاک اورشلیم را دوست دارند!

15 Alors les nations craindront le nom de l’Éternel, et tous les rois de la terre, ta gloire.

قومها از نام خداوند خواهند ترسید و همه پادشاهان جهان از قدرت و عظمت او هراسان خواهند شد.

16 Quand l’Éternel bâtira Sion, il paraîtra dans sa gloire.

او شهر اورشلیم را دوباره بنا خواهد کرد و با جلال و شکوه فراوان ظاهر خواهد شد.

17 Il aura égard à la prière du désolé, et il ne méprisera pas leur prière.

به دعای قوم درمانده خود توجه نموده، ایشان را اجابت خواهد نمود.

18 Cela sera écrit pour la génération à venir; et le peuple qui sera créé louera Jah;

آنچه که خداوند انجام می‌دهد برای نسل آینده نوشته خواهد شد تا ایشان نیز او را ستایش کنند:

19 Car il a regardé des lieux hauts de sa sainteté; des cieux l’Éternel a considéré la terre,

«خداوند از مکان مقدّس خود در آسمان، به زمین نظر انداخت تا ناله اسیران را بشنود و آنها را که به مرگ محکوم شده بودند، آزاد سازد.»

20 Pour entendre le gémissement du prisonnier, et pour délier ceux qui étaient voués à la mort;

21 Afin qu’on annonce dans Sion le nom de l’Éternel, et sa louange dans Jérusalem,

بنابراین وقتی قومها در اورشلیم گرد هم بیایند تا خدا را در خانهٔ او پرستش کنند، نام خداوند در اورشلیم ستوده و سراییده خواهد شد.

22 Quand les peuples seront rassemblés, et les royaumes, pour servir l’Éternel.

23 Il a abattu ma force dans le chemin, il a abrégé mes jours.

خداوند در جوانی‌ام توان مرا از من گرفته و عمرم را کوتاه ساخته است.

24 J’ai dit: Mon Dieu, ne m’enlève pas à la moitié de mes jours!… Tes années sont de génération en génération!

ای خدای من، نگذار در جوانی بمیرم! تو تا ابد زنده هستی!

25 Tu as jadis fondé la terre, et les cieux sont l’ouvrage de tes mains;

تو از قدیم بنیاد زمین را نهادی و آسمانها را به دست خود ساختی.

26 Eux, ils périront, mais toi, tu subsisteras; et ils vieilliront tous comme un vêtement; tu les changeras comme un habit, et ils seront changés;

آنها فانی می‌شوند، اما تو باقی هستی. همهٔ آنها همچون جامۀ کهنه، پوسیده خواهند شد. تو آنها را مانند لباس عوض خواهی کرد و به دور خواهی افکند.

27 Mais toi, tu es le Même, et tes années ne finiront pas.

اما تو جاودانی هستی و برای تو هرگز پایانی وجود ندارد.

28 Les fils de tes serviteurs demeureront, et leur semence sera établie devant toi.

فرزندان بندگانت، همیشه در امان خواهند بود و نسل آنها از حمایت تو برخوردار خواهند شد.