Psaumes 102

1 Prière de l’affligé, quand il est accablé et répand sa plainte devant l’Éternel. Éternel, entends ma prière, et que mon cri vienne jusqu’à toi!

نوێژی هەژارێکی ورەڕووخاو، کە هاواری دەباتە بەردەم یەزدان. ئەی یەزدان، گوێ لە نوێژم بگرە، با هاوارم بگاتە لات.

2 Ne me cache pas ta face; au jour de ma détresse, incline vers moi ton oreille; au jour où je crie, hâte-toi, réponds-moi.

لە ڕۆژی تەنگانەدا ڕووی خۆتم لێ مەشارەوە، لەو ڕۆژەی کە هاوارت بۆ دەکەم گوێم بۆ شل بکە، زوو وەڵامم بدەوە.

3 Car mes jours s’évanouissent comme la fumée, et mes os sont brûlés comme un foyer.

ڕۆژگارم وەک دووکەڵ ڕەوییەوە، ئێسکم وەک پشکۆ گڕی گرتووە.

4 Mon cœur est frappé, et est desséché comme l’herbe; car j’ai oublié de manger mon pain.

هەڵپڕووکاوە، دڵم وشک بووەتەوە، نانخواردنم لەبیر نەماوە.

5 À cause de la voix de mon gémissement, mes os s’attachent à ma chair.

لە دەنگی ناڵەم ئێسکم بە پێستمەوە نووساوە.

6 Je suis devenu semblable au pélican du désert; je suis comme le hibou des lieux désolés.

وەک کوندەپەپووی بیابانی چۆڵەوانیم لێهاتووە، وەک کوندەپەپووی کەلاوەم لێهاتووە.

7 Je veille, et je suis comme un passereau solitaire sur un toit.

ڕادەکشێم و وەک چۆلەکەیەکی تەنهای سەربانم لێهاتووە.

8 Tout le jour mes ennemis m’outragent; ceux qui sont furieux contre moi jurent par moi.

بە درێژایی ڕۆژ دوژمنەکانم سووکایەتیم پێ دەکەن، ئەوانەی لە دژی منن وەک شێتیان لێ هاتووە، نەفرەتم لێدەکەن.

9 Car j’ai mangé la cendre comme du pain, et j’ai mêlé de pleurs mon breuvage,

بۆیە خۆڵەمێش دەخۆم وەک نان، فرمێسکم تێکەڵ بە خواردنەوەم بووە،

10 À cause de ton indignation et de ta colère; car tu m’as élevé haut, et tu m’as jeté en bas.

لەبەر تووڕەیی زۆری تۆ، چونکە هەڵتگرتم و فڕێتدام.

11 Mes jours sont comme l’ombre qui s’allonge, et je deviens sec comme l’herbe.

ڕۆژگارم وەک سێبەری خوارە، خۆشم وەک گیا وشک دەبمەوە.

12 Mais toi, Éternel! tu demeures à toujours, et ta mémoire est de génération en génération.

تۆش ئەی یەزدان، هەتاهەتایە لەسەر تەختی، نەوە دوای نەوە یادت دەکەنەوە.

13 Tu te lèveras, tu auras compassion de Sion; car c’est le temps d’user de grâce envers elle, car le temps assigné est venu.

تۆ هەڵدەستیت و بەزەییت بە سییۆن دێتەوە، چونکە ماوەی میهرەبانییە، کاتی هاتووە.

14 Car tes serviteurs prennent plaisir à ses pierres, et ont compassion de sa poussière.

خزمەتکارەکانت بە تاسەوەن بۆ بەردەکانی، دڵیان دەسووتێ بۆ خۆڵەکەی.

15 Alors les nations craindront le nom de l’Éternel, et tous les rois de la terre, ta gloire.

هەموو نەتەوەکان لە ناوی یەزدان دەترسن، هەموو پاشاکانی زەویش لە شکۆمەندیت،

16 Quand l’Éternel bâtira Sion, il paraîtra dans sa gloire.

چونکە کە یەزدان سییۆن بنیاد دەنێتەوە، بە شکۆمەندی خۆی دەبینرێت.

17 Il aura égard à la prière du désolé, et il ne méprisera pas leur prière.

ئاوڕ لە نوێژی ڕووتوڕەجاڵەکان دەداتەوە، نوێژەکانیان بە کەم نازانێت.

18 Cela sera écrit pour la génération à venir; et le peuple qui sera créé louera Jah;

ئەمە بۆ نەوەی داهاتوو دەنووسرێت، تاکو ئەو نەوەیە ستایشی یەزدان بکەن، کە هێشتا لەدایک نەبوونە:

19 Car il a regardé des lieux hauts de sa sainteté; des cieux l’Éternel a considéré la terre,

«یەزدان لە بەرزایی پیرۆزگای خۆیەوە دەڕوانێتە خوارێ، لە ئاسمانەوە سەیری زەوی دەکات،

20 Pour entendre le gémissement du prisonnier, et pour délier ceux qui étaient voués à la mort;

بۆ ئەوەی گوێی لە ناڵەی دیلەکان بێت، ئەوانە ئازاد بکات کە دراونەتە دەست مردن.»

21 Afin qu’on annonce dans Sion le nom de l’Éternel, et sa louange dans Jérusalem,

جا لە سییۆن ناوی یەزدان ڕادەگەیەنرێت، لە ئۆرشەلیم ستایشی،

22 Quand les peuples seront rassemblés, et les royaumes, pour servir l’Éternel.

کاتێک گەلان و پاشایەتییەکان پێکەوە بۆ پەرستنی یەزدان کۆدەبنەوە.

23 Il a abattu ma force dans le chemin, il a abrégé mes jours.

لە ناوەڕاستی تەمەنم هێزی کزکردم، ڕۆژگاری کورتکردم.

24 J’ai dit: Mon Dieu, ne m’enlève pas à la moitié de mes jours!… Tes années sont de génération en génération!

گوتی: «ئەی خودای من، لە ناوەڕاستی ڕۆژگارم لام مەدە، ساڵانی تۆ بۆ نەوە دوای نەوەیە.

25 Tu as jadis fondé la terre, et les cieux sont l’ouvrage de tes mains;

لە سەرەتاوە بناغەی زەویت دانا، ئاسمانیش دەستکردی تۆیە.

26 Eux, ils périront, mais toi, tu subsisteras; et ils vieilliront tous comme un vêtement; tu les changeras comme un habit, et ils seront changés;

ئەوان لەناودەچن، بەڵام تۆ دەمێنیت، هەموو وەک کراس کۆن دەبن، وەک جلوبەرگ دەیانگۆڕیت و فڕێدەدرێن.

27 Mais toi, tu es le Même, et tes années ne finiront pas.

بەڵام تۆ هەروەک خۆتی، ساڵانی تۆ کۆتایی نایەت.

28 Les fils de tes serviteurs demeureront, et leur semence sera établie devant toi.

کوڕی خزمەتکارەکانت نیشتەجێ دەبن و نەوەکانیان لەبەردەمت دەچەسپێن.»