Proverbes 8
1 La sagesse ne crie-t-elle pas, et l’intelligence ne fait-elle pas retentir sa voix?
Bilgelik çağırıyor, Akıl sesini yükseltiyor.
2 Au sommet des hauteurs, sur le chemin, aux carrefours, elle se tient debout.
Yol kenarındaki tepelerin başında, Yolların birleştiği yerde duruyor o.
3 À côté des portes, à l’entrée de la ville, là où l’on passe pour entrer, elle crie:
Kentin girişinde, kapıların yanında, Sesini yükseltiyor:
4 À vous, hommes, je crie, et ma voix [s’adresse] aux fils des hommes!
“Ey insanlar, size sesleniyorum, Çağrım insan soyunadır!
5 Vous, simples, comprenez la prudence, et vous, sots, comprenez ce qu’est le sens.
Ey bön kişiler, ihtiyatlı olmayı öğrenin; Sağduyulu olmayı öğrenin, ey akılsızlar!
6 Écoutez, car je dirai des choses excellentes, et l’ouverture de mes lèvres [prononcera] des choses droites;
Söylediğim yetkin sözleri dinleyin, Ağzımı doğruları söylemek için açarım.
7 car mon palais méditera la vérité, et la méchanceté sera une abomination pour mes lèvres.
Ağzım gerçeği duyurur, Çünkü dudaklarım kötülükten iğrenir.
8 Toutes les paroles de ma bouche sont selon la justice, il n’y a rien en elles de pervers ni de tortueux;
Ağzımdan çıkan her söz doğrudur, Yoktur eğri ya da sapık olanı.
9 elles sont toutes claires pour celui qui a de l’intelligence, et droites pour ceux qui ont trouvé la connaissance.
Apaçıktır hepsi anlayana, Bilgiye erişen, doğruluğunu bilir onların.
10 Recevez mon instruction, et non pas de l’argent, et la connaissance plutôt que l’or fin choisi;
Gümüş yerine terbiyeyi, Saf altın yerine bilgiyi edinin.
11 car la sagesse est meilleure que les rubis, et rien de ce qui fait nos délices ne l’égale.
Çünkü bilgelik mücevherden değerlidir, Dilediğin hiçbir şey onunla kıyaslanamaz.
12 Moi, la sagesse, je demeure avec la prudence, et je trouve la connaissance [qui vient] de la réflexion.
Ben bilgelik olarak ihtiyatı kendime konut edindim. Bilgi ve sağgörü bendedir.
13 La crainte de l’Éternel, c’est de haïr le mal. Je hais l’orgueil et la hauteur, et la voie d’iniquité, et la bouche perverse.
RAB'den korkmak kötülükten nefret etmek demektir. Kibirden, küstahlıktan, Kötü yoldan, sapık ağızdan nefret ederim.
14 À moi le conseil et le savoir-faire; je suis l’intelligence; à moi la force.
Öğüt ve sağlam karar bana özgüdür. Akıl ve güç kaynağı benim.
15 Par moi les rois règnent, et les princes statuent la justice.
Krallar sayemde egemenlik sürer, Hükümdarlar adil kurallar koyar.
16 Par moi les chefs dominent, et les nobles, tous les juges de la terre.
Önderler, adaletle yöneten soylular Sayemde yönetirler.
17 J’aime ceux qui m’aiment; et ceux qui me recherchent me trouveront.
Beni sevenleri ben de severim, Gayretle arayan beni bulur.
18 Avec moi sont les richesses et les honneurs, les biens éclatants et la justice.
Zenginlik ve onur, Kalıcı değerler ve bolluk bendedir.
19 Mon fruit est meilleur que l’or fin, même que l’or pur; et mon revenu [meilleur] que l’argent choisi.
Meyvem altından, saf altından, Ürünüm seçme gümüşten daha iyidir.
20 Je marche dans le chemin de la justice, au milieu des sentiers de juste jugement,
Doğruluk yolunda, Adaletin izinden yürürüm.
21 pour faire hériter les biens réels à ceux qui m’aiment, et pour remplir leurs trésors.
Böylelikle, beni sevenleri servet sahibi yapar, Hazinelerini doldururum.
22 L’Éternel m’a possédée au commencement de sa voie, avant ses œuvres d’ancienneté.
RAB yaratma işine başladığında İlk beni yarattı,
23 Dès l’éternité je fus établie, dès le commencement, dès avant les origines de la terre.
Dünya var olmadan önce, Ta başlangıçta, öncesizlikte yerimi aldım.
24 Quand il n’y avait pas d’abîmes, j’ai été enfantée, quand il n’y avait pas de sources pleines d’eaux.
Enginler yokken, Suları bol pınarlar yokken doğdum ben.
25 Avant que les montagnes soient établies sur leurs bases, avant les collines, j’ai été enfantée,
Dağlar daha oluşmadan, Tepeler belirmeden, RAB dünyayı, kırları Ve dünyadaki toprağın zerresini yaratmadan doğdum.
26 lorsqu’il n’avait pas encore fait la terre et les campagnes, et le commencement de la poussière du monde.
27 Quand il disposait les cieux, j’étais là; quand il ordonnait le cercle qui circonscrit la face de l’abîme,
RAB gökleri yerine koyduğunda oradaydım, Engin denizleri ufukla çevirdiğinde,
28 quand il établissait les nuées en haut, quand il affermissait les sources des abîmes,
Bulutları oluşturduğunda, Denizin kaynaklarını güçlendirdiğinde,
29 quand il imposait son décret à la mer, afin que les eaux n’outrepassent point son commandement, quand il décrétait les fondements de la terre:
Sular buyruğundan öte geçmesinler diye Denize sınır çizdiğinde, Dünyanın temellerini pekiştirdiğinde,
30 j’étais alors à côté de lui son nourrisson, j’étais ses délices tous les jours, toujours en joie devant lui,
Baş mimar olarak O'nun yanındaydım. Gün be gün sevinçle dolup taştım, Huzurunda hep coştum.
31 me réjouissant en la partie habitable de sa terre, et mes délices étaient dans les fils des hommes.
O'nun dünyası mutluluğum, İnsanları sevincimdi.
32 Maintenant donc, fils, écoutez-moi: bienheureux ceux qui gardent mes voies!
Çocuklarım, şimdi beni dinleyin: Yolumu izleyenlere ne mutlu!
33 Écoutez l’instruction, et soyez sages, et ne la rejetez point.
Uyarılarımı dinleyin ve bilge kişiler olun, Görmezlikten gelmeyin onları.
34 Bienheureux l’homme qui m’écoute, veillant à mes portes tous les jours, gardant les poteaux de mes entrées!
Beni dinleyen, Her gün kapımı gözleyen, Kapımın eşiğinden ayrılmayan kişiye ne mutlu!
35 Car celui qui m’a trouvée a trouvé la vie, et acquiert faveur de la part de l’Éternel;
Çünkü beni bulan yaşam bulur Ve RAB'bin beğenisini kazanır.
36 mais celui qui pèche contre moi fait tort à son âme; tous ceux qui me haïssent aiment la mort.
Beni gözardı edense kendine zarar verir, Benden nefret eden, ölümü seviyor demektir.”
