Proverbes 8

1 La sagesse ne crie-t-elle pas, et l’intelligence ne fait-elle pas retentir sa voix?

آیا ندای حکمت را نمی‌شنوید و به آواز بصیرت گوش نمی‌دهید؟

2 Au sommet des hauteurs, sur le chemin, aux carrefours, elle se tient debout.

حکمت دم دروازه‌های شهر و سر چهارراه‌ها و جلوی در هر خانه‌ای ایستاده، می‌گوید:

3 À côté des portes, à l’entrée de la ville, là où l’on passe pour entrer, elle crie:

4 À vous, hommes, je crie, et ma voix [s’adresse] aux fils des hommes!

«ای مردم، شما را صدا می‌زنم.

5 Vous, simples, comprenez la prudence, et vous, sots, comprenez ce qu’est le sens.

ای انسانهای جاهل و نادان به ندای من گوش دهید و زیرکی و فهم کسب کنید.

6 Écoutez, car je dirai des choses excellentes, et l’ouverture de mes lèvres [prononcera] des choses droites;

به من گوش دهید، زیرا سخنان من گرانبهاست. من حقیقت و راستی را بیان می‌کنم و از ناراستی نفرت دارم.

7 car mon palais méditera la vérité, et la méchanceté sera une abomination pour mes lèvres.

8 Toutes les paroles de ma bouche sont selon la justice, il n’y a rien en elles de pervers ni de tortueux;

سخنان من بر حق است و کسی را گمراه نمی‌کند.

9 elles sont toutes claires pour celui qui a de l’intelligence, et droites pour ceux qui ont trouvé la connaissance.

سخنان من برای کسی که گوش شنوا داشته باشد واضح و روشن است.

10 Recevez mon instruction, et non pas de l’argent, et la connaissance plutôt que l’or fin choisi;

تعلیمی که من می‌دهم از طلا و نقره گرانبهاتر است.

11 car la sagesse est meilleure que les rubis, et rien de ce qui fait nos délices ne l’égale.

ارزش من از یاقوت بیشتر است و هیچ چیز را نمی‌توان با من مقایسه کرد.

12 Moi, la sagesse, je demeure avec la prudence, et je trouve la connaissance [qui vient] de la réflexion.

«من حکمتم و از زیرکی و دانایی و بصیرت برخوردار می‌باشم.

13 La crainte de l’Éternel, c’est de haïr le mal. Je hais l’orgueil et la hauteur, et la voie d’iniquité, et la bouche perverse.

اگر کسی خداترس باشد، از بدی نفرت خواهد داشت. من از غرور و تکبر، رفتار و گفتار نادرست متنفرم.

14 À moi le conseil et le savoir-faire; je suis l’intelligence; à moi la force.

«منم که هدایت می‌کنم و فهم و بصیرت می‌بخشم. به نیروی من پادشاهان سلطنت می‌کنند و قضات به عدل و انصاف قضاوت می‌نمایند.

15 Par moi les rois règnent, et les princes statuent la justice.

16 Par moi les chefs dominent, et les nobles, tous les juges de la terre.

تمام رهبران و بزرگان جهان به کمک من حکمرانی می‌کنند.

17 J’aime ceux qui m’aiment; et ceux qui me recherchent me trouveront.

«من کسانی را که مرا دوست دارند، دوست می‌دارم. آنانی که در جستجوی من باشند مرا خواهند یافت.

18 Avec moi sont les richesses et les honneurs, les biens éclatants et la justice.

ثروت و حرمت، اموال و موفقیت در اختیار من است.

19 Mon fruit est meilleur que l’or fin, même que l’or pur; et mon revenu [meilleur] que l’argent choisi.

بخشش‌های من از طلای ناب و نقرهٔ خالص بهتر است.

20 Je marche dans le chemin de la justice, au milieu des sentiers de juste jugement,

راههای من عدل و حق است.

21 pour faire hériter les biens réels à ceux qui m’aiment, et pour remplir leurs trésors.

ثروت حقیقی از آن کسانی است که مرا دوست دارند، زیرا من خزانه‌های ایشان را پر می‌سازم.

22 L’Éternel m’a possédée au commencement de sa voie, avant ses œuvres d’ancienneté.

«در ابتدا، قبل از آفرینش عالم هستی، خداوند مرا با خود داشت.

23 Dès l’éternité je fus établie, dès le commencement, dès avant les origines de la terre.

از ازل، پیش از به وجود آمدن جهان، من شکل گرفتم.

24 Quand il n’y avait pas d’abîmes, j’ai été enfantée, quand il n’y avait pas de sources pleines d’eaux.

قبل از پیدایش اقیانوسها و چشمه‌های پر آب،

25 Avant que les montagnes soient établies sur leurs bases, avant les collines, j’ai été enfantée,

قبل از آنکه کوهها و تپه‌ها به وجود آیند،

26 lorsqu’il n’avait pas encore fait la terre et les campagnes, et le commencement de la poussière du monde.

قبل از آنکه خدا زمین و صحراها و حتی خاک را بیافریند من به وجود آمدم.

27 Quand il disposait les cieux, j’étais là; quand il ordonnait le cercle qui circonscrit la face de l’abîme,

«هنگامی که خدا آسمان را استوار ساخت و افق را بر سطح آبها کشید من آنجا بودم.

28 quand il établissait les nuées en haut, quand il affermissait les sources des abîmes,

وقتی ابرها را در آسمان گسترانید و چشمه‌ها را از اعماق جاری نمود،

29 quand il imposait son décret à la mer, afin que les eaux n’outrepassent point son commandement, quand il décrétait les fondements de la terre:

وقتی حدود دریاها را تعیین کرد تا آبها از آن تجاوز نکنند و وقتی اساس زمین را بنیاد نهاد،

30 j’étais alors à côté de lui son nourrisson, j’étais ses délices tous les jours, toujours en joie devant lui,

من نزد او معمار بودم. موجب شادی همیشگی او بودم و در حضورش شادی می‌کردم.

31 me réjouissant en la partie habitable de sa terre, et mes délices étaient dans les fils des hommes.

دنیا و انسانهایی که او آفریده بود مایهٔ خوشی من بودند.

32 Maintenant donc, fils, écoutez-moi: bienheureux ceux qui gardent mes voies!

«پس ای جوانان به من گوش دهید، زیرا همهٔ کسانی که از دستورهای من پیروی می‌کنند سعادتمندند.

33 Écoutez l’instruction, et soyez sages, et ne la rejetez point.

به نصیحت من گوش کنید؛ عاقل باشید و نصیحت مرا رد نکنید.

34 Bienheureux l’homme qui m’écoute, veillant à mes portes tous les jours, gardant les poteaux de mes entrées!

خوشا به حال کسی که به من گوش دهد و هر روز جلوی در خانهٔ من انتظار مرا بکشد،

35 Car celui qui m’a trouvée a trouvé la vie, et acquiert faveur de la part de l’Éternel;

زیرا هر که مرا بیابد حیات را یافته و خداوند را خشنود ساخته است؛

36 mais celui qui pèche contre moi fait tort à son âme; tous ceux qui me haïssent aiment la mort.

اما کسی که مرا از دست بدهد به جانش لطمه می‌زند، آنانی که از من متنفر باشند مرگ را دوست دارند.»