Proverbes 5
1 Mon fils, sois attentif à ma sagesse, incline ton oreille à mon intelligence,
Synu mój! bądź pilen mądrości mojej, a ku mojej roztropności nakłoń ucha twego,
2 pour garder les pensées réfléchies et pour que tes lèvres conservent la connaissance.
Abyś strzegł ostrożności, a umiejętność aby wargi twoje zachowała.
3 Car les lèvres de l’étrangère distillent du miel, et son palais est plus doux que l’huile;
Bo choć niewiasty obcej wargi miodem opływają, a gładsze niż oliwa usta jej:
4 mais à la fin elle est amère comme l’absinthe, aiguë comme une épée à deux tranchants.
Ale ostatnie rzeczy jej gorzkie jak piołun, a ostre jako miecz na obie strony ostry.
Nogi jej zstępują do śmierci, a do piekła chód jej prowadzi. (Sheol h7585)
6 de sorte qu’elle ne pèse pas le sentier de la vie; ses voies sont errantes: elle n’a pas de connaissance.
Jeźlibyś zważyć chciał ścieszkę żywota jej, nie pewne są drogi jej, nie poznasz ich.
7 Et maintenant, [mes] fils, écoutez-moi, et ne vous détournez pas des paroles de ma bouche.
Przetoż teraz, synowie! słuchajcie mię, a nie odstępujcie od powieści ust moich.
8 Éloigne ta voie d’auprès d’elle, et ne t’approche point de l’entrée de sa maison;
Oddal od niej drogę twoję, a nie przybliżaj się ku drzwiom domu jej.
9 de peur que tu ne donnes ton honneur à d’autres, et tes années à l’homme cruel;
Byś snać nie podał obcym sławy twojej, a lat twoich okrutnikowi;
10 de peur que des étrangers ne se rassasient de ton bien, et que ton travail ne soit dans la maison d’un étranger;
By się snać nie nasycili obcy siłą twoją, a prace twoje nie zostały w domu cudzym;
11 et que tu ne gémisses à ta fin, quand ta chair et ton corps se consumeront;
I narzekałbyś w ostateczne czasy twoje, gdybyś zniszczył czerstwość twoję i ciało twoje;
12 et que tu ne dises: Comment ai-je haï l’instruction, et mon cœur a-t-il méprisé la répréhension?
I rzekłbyś: O jakożem miał ćwiczenie w nienawiści, a strofowaniem gardziło serce moje!
13 Comment n’ai-je pas écouté la voix de ceux qui m’instruisaient, ni incliné mon oreille vers ceux qui m’enseignaient?
Nie słuchałem głosu ćwiczących mię, a tym, którzy mię uczyli, nie nakłaniałem ucha mego!
14 Peu s’en est fallu que je n’aie été dans toute sorte de mal, au milieu de la congrégation et de l’assemblée.
Maluczkom nie przyszedł we wszystko nieszczęście, w pośród zebrania i zgromadzenia.
15 Bois des eaux de ta citerne, et de ce qui coule du milieu de ton puits.
Pij wodę ze zdroju twego, a wody płynące ze źródła twego!
16 Tes fontaines se répandront au-dehors, des ruisseaux d’eau dans les places.
Niech się precz rozchodzą źródła twoje, a po ulicach strumienie wód.
17 Qu’elles soient à toi seul, et non à des étrangers avec toi.
Miej je sam dla siebie, a nie obcy z tobą.
18 Que ta source soit bénie, et réjouis-toi de la femme de ta jeunesse,
Niech nie będzie zdrój twój błogosławiony, a wesel się z żony młodości twojej.
19 biche des amours, et chevrette pleine de grâce; que ses seins t’enivrent en tout temps; sois continuellement épris de son amour.
Niechżeć będzie jako łani wdzięczna, i sarna rozkodzna; niech cię nasycają piersi jej na każdy czas, w miłości jej kochaj się ustawicznie.
20 Et pourquoi, mon fils, serais-tu épris d’une étrangère, et embrasserais-tu le sein de l’étrangère?
Bo przeczże się masz kochać w obcej, synu mój! i odpoczywać na łonie cudzej?
21 Car les voies de l’homme sont devant les yeux de l’Éternel, et il pèse tous ses chemins.
Gdyż przed oczyma Pańskiemi są drogi człowiecze, a on wszystkie ścieszki jego waży.
22 Le méchant, ses iniquités le saisiront, et il sera tenu par les cordes de son péché;
Nieprawości własne pojmają niezbożnika, a w powrozach grzechu swego uwikle się.
23 il mourra faute de discipline, et il s’égarera dans la grandeur de sa folie.
Onci umrze, przeto, że nie przyjmował ćwiczenia, a dla wielkości głupstwa swego będzie błądził.
