Proverbes 5
1 Mon fils, sois attentif à ma sagesse, incline ton oreille à mon intelligence,
Mia filo! atentu mian saĝon; Al mia prudento klinu vian orelon,
2 pour garder les pensées réfléchies et pour que tes lèvres conservent la connaissance.
Por ke vi konservu prudenton Kaj via buŝo tenu scion.
3 Car les lèvres de l’étrangère distillent du miel, et son palais est plus doux que l’huile;
Ĉar la buŝo de malĉastulino elverŝas mielon, Kaj ŝia gorĝo estas pli glata ol oleo.
4 mais à la fin elle est amère comme l’absinthe, aiguë comme une épée à deux tranchants.
Sed ŝia sekvaĵo estas maldolĉa kiel absinto, Akra kiel ambaŭtranĉa glavo.
Ŝiaj piedoj iras malsupren al la morto; Ŝiaj paŝoj atingas Ŝeolon. (Sheol h7585)
6 de sorte qu’elle ne pèse pas le sentier de la vie; ses voies sont errantes: elle n’a pas de connaissance.
Ŝi ne iras rekte laŭ la vojo de vivo; Ŝiaj paŝoj ŝanceliĝas, sed tion ŝi ne scias.
7 Et maintenant, [mes] fils, écoutez-moi, et ne vous détournez pas des paroles de ma bouche.
Kaj nun, infanoj, aŭskultu min, Kaj ne forkliniĝu de la vortoj de mia buŝo.
8 Éloigne ta voie d’auprès d’elle, et ne t’approche point de l’entrée de sa maison;
Malproksimigu de ŝi vian vojon, Kaj ne proksimiĝu al la pordo de ŝia domo,
9 de peur que tu ne donnes ton honneur à d’autres, et tes années à l’homme cruel;
Por ke vi ne fordonu al aliaj vian honoron Kaj viajn jarojn al la kruelulo,
10 de peur que des étrangers ne se rassasient de ton bien, et que ton travail ne soit dans la maison d’un étranger;
Por ke fremduloj ne satiĝu de via havo, Kaj viaj laboroj ne estu en fremda domo,
11 et que tu ne gémisses à ta fin, quand ta chair et ton corps se consumeront;
Ĝis vi ĝemos en la fino, Kiam konsumiĝos via karno kaj via korpo,
12 et que tu ne dises: Comment ai-je haï l’instruction, et mon cœur a-t-il méprisé la répréhension?
Kaj vi diros: Ho, kiel mi malamis instruon, Kaj mia koro malŝatis moraligon!
13 Comment n’ai-je pas écouté la voix de ceux qui m’instruisaient, ni incliné mon oreille vers ceux qui m’enseignaient?
Kaj mi ne aŭskultis la voĉon de miaj instruantoj, Kaj mi ne klinis mian orelon al miaj lernigantoj.
14 Peu s’en est fallu que je n’aie été dans toute sorte de mal, au milieu de la congrégation et de l’assemblée.
Mi estis preskaŭ en ĉia malbono Meze de kunveno kaj societo.
15 Bois des eaux de ta citerne, et de ce qui coule du milieu de ton puits.
Trinku akvon el via cisterno, Kaj fluantan el via puto.
16 Tes fontaines se répandront au-dehors, des ruisseaux d’eau dans les places.
Viaj fontoj disfluu eksteren, Akvaj torentoj en la stratojn.
17 Qu’elles soient à toi seul, et non à des étrangers avec toi.
Ili apartenu al vi sola, Sed ne al aliaj kun vi.
18 Que ta source soit bénie, et réjouis-toi de la femme de ta jeunesse,
Via fonto estu benata; Kaj havu ĝojon de la edzino de via juneco.
19 biche des amours, et chevrette pleine de grâce; que ses seins t’enivrent en tout temps; sois continuellement épris de son amour.
Ŝi estas ĉarma kiel cervino, Kaj aminda kiel ibeksino; Ŝiaj karesoj ĝuigu vin en ĉiu tempo, Ŝia amo ĉiam donu al vi plezuron.
20 Et pourquoi, mon fils, serais-tu épris d’une étrangère, et embrasserais-tu le sein de l’étrangère?
Kaj kial, mia filo, vi volas serĉi al vi plezuron ĉe fremda virino Kaj enbrakigi ne apartenantan al vi?
21 Car les voies de l’homme sont devant les yeux de l’Éternel, et il pèse tous ses chemins.
Ĉar antaŭ la okuloj de la Eternulo estas la vojoj de homo, Kaj ĉiujn liajn irojn Li pripensas.
22 Le méchant, ses iniquités le saisiront, et il sera tenu par les cordes de son péché;
Liaj propraj malbonfaroj enkaptos la malpiulon, Kaj la ŝnuroj de lia peko lin tenos.
23 il mourra faute de discipline, et il s’égarera dans la grandeur de sa folie.
Li mortos pro manko de eduko; Kaj la multo de lia senprudenteco lin devojigos.
