Proverbes 29
1 L’homme qui, étant souvent repris, roidit son cou, sera brisé subitement, et il n’y a pas de remède.
Człowiek, który na częste karanie zatwardza kark swój, nagle zniszczeje, i nie wskóra.
2 Quand les justes se multiplient, le peuple se réjouit; mais quand le méchant gouverne, le peuple gémit.
Gdy się rozmnażają sprawiedliwi, weseli się lud; ale gdy panuje bezbożnik, wzdycha lud.
3 L’homme qui aime la sagesse est la joie de son père, mais le compagnon des prostituées dissipera son bien.
Mąż, który miłuje mądrość, uwesela ojca swego; ale kto chowa nierządnicę, traci majętność.
4 Un roi, par le juste jugement, affermit le pays, mais l’homme qui accepte des présents le ruine.
Król sądem ziemię utwierdza; ale mąż, który dary bierze, podwraca ją.
5 L’homme qui flatte son prochain étend un filet devant ses pas.
Człowiek, który pochlebia przyjacielowi swemu, rozciąga sieć przed nogami jego.
6 Dans la transgression de l’homme mauvais, il y a un piège; mais le juste chantera et se réjouira.
Występek złego jest mu sidłem; ale sprawiedliwy śpiewa i weseli się.
7 Le juste prend connaissance de la cause des pauvres; le méchant ne comprend aucune connaissance.
Sprawiedliwy wyrozumiewa sprawę nędznych; ale niezbożnik nie ma na to rozumu i umiejętności.
8 Les hommes moqueurs mettent en feu une ville, mais les sages détournent la colère.
Mężowie naśmiewcy zawodzą miasto; ale mądrzy odwracają gniew.
9 Un homme sage qui plaide avec un homme insensé, qu’il s’irrite ou qu’il rie, n’a point de repos.
Mąż mądry, wiedzieli spór z mężem głupim, choćby się gniewał, choćby się też śmiał, nie będzie miał pokoju.
10 Les hommes de sang haïssent l’homme intègre, mais les hommes droits tiennent à sa vie.
Mężowie krwawi nienawidzą uprzejmego; ale uprzejmi staranie wiodą o duszę jego.
11 Le sot met dehors tout son esprit, mais le sage le calme et le retient.
Wszystkiego ducha swego wywiera głupi, ale mądry na dalszy czas go zawściąga.
12 Qu’un gouverneur prête attention à la parole de mensonge, tous ses serviteurs seront méchants.
Pana, który rad słucha słów kłamliwych, wszyscy słudzy jego są niepobożni.
13 Le pauvre et l’oppresseur se rencontrent, l’Éternel éclaire les yeux de tous deux.
Ubogi i zdzierca spotkali się; a wszakże obydwóch oczy Pan oświeca.
14 Le roi qui juge les pauvres selon la vérité, … son trône sera affermi pour toujours.
Króla, który sądzi uciśnionych według prawdy, stolica jego na wieki utwierdzona będzie.
15 La verge et la répréhension donnent la sagesse, mais le jeune garçon abandonné à lui-même fait honte à sa mère.
Rózga i karność mądrość daje; ale dziecię swawolne zawstydza matkę swoję.
16 Quand les méchants se multiplient, la transgression se multiplie; mais les justes verront leur chute.
Gdy się rozmnażają niezbożni, rozmnaża się i przestępstwo; ale sprawiedliwi upadek ich oglądają.
17 Corrige ton fils, et il te donnera du repos et procurera des délices à ton âme.
Karz syna twego, a sprawić odpocznienie, i sposobi rozkosz duszy twojej.
18 Quand il n’y a point de vision, le peuple est sans frein; mais bienheureux celui qui garde la loi!
Gdy proroctwo ustaje, lud bywa rozproszony; ale kto strzeże zakonu, błogosławiony jest.
19 Un serviteur n’est pas corrigé par des paroles; car il comprend, mais il ne répond pas.
Sługa nie bywa słowami naprawiony; bo choć rozumie, jednak nie odpowiada.
20 As-tu vu un homme précipité dans ses paroles? Il y a plus d’espoir pour un sot que pour lui.
Ujrzysz człowieka skwapliwego w sprawach swoich; ale lepsza jest nadzieja o głupim, niż o nim.
21 Celui qui gâte son serviteur dès sa jeunesse, le verra fils à la fin.
Kto w rozkoszy chowa z dzieciństwa sługę swego, na ostatek będzie chciał być za syna.
22 L’homme colère excite les querelles, et l’homme qui se met en fureur abonde en transgressions.
Człowiek gniewliwy wszczyna zwadę, a pierzchliwy wiele grzeszy.
23 L’orgueil d’un homme l’abaisse, mais celui qui est humble d’esprit acquiert la gloire.
Pycha człowiecza poniża go; ale pokorny w duchu sławy dostępuje.
24 Qui partage avec un voleur hait son âme; il entend l’adjuration, et ne déclare pas [la chose].
Kto spółkuje ze złodziejem, ma w nienawiści duszę swoję; także też kto przeklęstwa słyszy, a nie objawia go.
25 La crainte des hommes tend un piège, mais qui se confie en l’Éternel est élevé dans une haute retraite.
Strach człowieczy stawia sobie sidło; ale kto ma nadzieję w Panu, wywyższony będzie.
26 Plusieurs cherchent la face du gouverneur, mais le juste jugement d’un homme vient de l’Éternel.
Wiele tych, co szukają twarzy panów; aleć od Pana jest sąd każdego.
27 L’homme inique est l’abomination des justes, et celui qui est droit dans sa voie, l’abomination du méchant.
Sprawiedliwym jest mąż niezbożny obrzydliwością; a zasię kto w uprzejmości chodzi, jest niezbożnym obrzydliwością.
