Lamentations 5
1 Souviens-toi, ô Éternel! de ce qui nous est arrivé. Regarde, et vois notre opprobre.
Бешимизға чүшкәнләрни есиңгә кәлтүргәйсән, и Пәрвәрдигар; Қара, бизниң рәсвачилиқта қалғинимизни нәзириңгә алғайсән!
2 Notre héritage est dévolu à des étrangers, nos maisons, à des forains.
Мирасимиз ятларға, Өйлиримиз яқа жутлуқларға тапшурулди.
3 Nous sommes des orphelins, sans père; nos mères sont comme des veuves.
Биз житим-йесирләр, атисизлар болуп қалдуқ; Анилиримизму тул қалди.
4 Nous buvons notre eau à prix d’argent; notre bois nous vient par achat.
Ичидиған суни сетивелишимиз керәк; Отунни пәқәт пулға алғили болиду.
5 Ceux qui nous poursuivent sont sur notre cou; nous nous fatiguons, pas de repos pour nous!
Бизни қоғлиғучилар тап бастуруп келиватиду; Һалсирап, һеч арам тапалмаймиз.
6 Nous avons tendu la main vers l’Égypte, vers l’Assyrie, pour être rassasiés de pain.
Җан сақлиғидәк бир чишләм нанни дәп, Мисир һәм Асурийәгә қол берип бойсунғанмиз.
7 Nos pères ont péché, ils ne sont plus, et nous portons la peine de leurs iniquités.
Ата-бовилиримиз гуна садир қилип дуниядин кәтти; Биз болсақ, уларниң қәбиһлигиниң җазасини көтиришкә қалдуқ.
8 Des serviteurs dominent sur nous; personne ne nous délivre de leur main.
Үстимиздин һөкүм сүргүчиләр қуллардур; Бизни уларниң қолидин азат қилғучи йоқтур.
9 Nous recueillons notre pain au [péril de] notre vie, à cause de l’épée du désert.
Далада қилич түпәйлидин, Ненимизни тепишқа җенимизни тәвәккул қилмақтимиз.
10 Notre peau brûle comme un four, à cause de l’ardeur de la faim.
Теримиз тонурдәк қизиқ, Ачлиқ түпәйлидин қизитма бизни басмақта.
11 Ils ont humilié les femmes dans Sion, les vierges dans les villes de Juda.
Зионда аяллар, Йәһуда шәһәрлиридә пак қизлар аяқ асти қилинди.
12 Des princes ont été pendus par leur main; la personne des vieillards n’a pas été honorée.
Әмирләр қолидин дарға есип қоюлди; Ақсақалларниң һөрмити һеч қилинмиди.
13 Les jeunes gens ont porté les meules, et les jeunes garçons ont trébuché sous le bois.
Яш жигитләр ярғунчақта җапа тартмақта, Оғул балилиримиз отун жүкләрни йүдүп дәлдәңшип маңмақта.
14 Les vieillards ne sont plus assis dans la porte, les jeunes gens n’[y] chantent plus.
Ақсақаллар шәһәр дәрвазисида олтармас болди; Жигитләр нәғмә-навадин қалди.
15 Notre cœur a cessé de se réjouir; notre danse est changée en deuil.
Шат-хурамлиқ көңлимиздин кәтти, Уссул ойнишимиз матәмгә айланди.
16 La couronne de notre tête est tombée. Malheur à nous, car nous avons péché.
Бешимиздин таҗ жиқилди; Һалимизға вай! Чүнки биз гуна садир қилдуқ!
17 À cause de cela notre cœur est abattu; à cause de ces choses nos yeux sont obscurcis,
Буниң түпәйлидин жүрәклиримиз муҗулди; Булар түпәйлидин көзлиримиз қараңғулашти —
18 À cause de la montagne de Sion qui est désolée: les renards s’y promènent.
— Зион теғиға қарап көзлиримиз қараңғулашти, Чүнки у чөлдәрәп кәтти, Чилбөрә униңда пайлап жүрмәктә.
19 Toi, ô Éternel! tu demeures à toujours, ton trône est de génération en génération.
Сән, и Пәрвәрдигар, мәңгүгә һөкүм сүрисән; Тәхтиң дәвирдин-дәвиргә давамлишиду.
20 Pourquoi nous oublies-tu à jamais, nous abandonnes-tu pour de longs jours?
Сән немишкә бизни дайим унтуйсән? Немишкә шунчә узунғичә биздин ваз кечисән?
21 Fais-nous revenir à toi, ô Éternel! et nous reviendrons; renouvelle nos jours comme [ils étaient] autrefois!
Бизни йениңға қайтурғайсән, и Пәрвәрдигар! Шундақ болғанда биз қайталаймиз! Күнлиримизни қедимкидәк әслигә кәлтүргәйсән,
22 Ou bien, nous aurais-tu entièrement rejetés? Serais-tu extrêmement courroucé contre nous?
— Әгәр сән бизни мутләқ чәткә қақмиған болсаң, Әгәр биздин чәксиз ғәзәпләнмигән болсаң!
