Lamentations 5
1 Souviens-toi, ô Éternel! de ce qui nous est arrivé. Regarde, et vois notre opprobre.
Iyong alalahanin, Yahweh, kung ano ang nangyari sa amin. Masdan at tingnan ang aming kahihiyan.
2 Notre héritage est dévolu à des étrangers, nos maisons, à des forains.
Ibinigay sa mga dayuhan ang aming mana; ang aming mga tahanan sa mga dayuhan.
3 Nous sommes des orphelins, sans père; nos mères sont comme des veuves.
Naging mga ulila kami, sapagkat wala na kaming mga ama, at katulad ng mga balo ang aming mga ina.
4 Nous buvons notre eau à prix d’argent; notre bois nous vient par achat.
Nagkakahalaga ng pilak ang tubig na aming iinumin, at ipinagbibili sa amin ang aming sariling kahoy.
5 Ceux qui nous poursuivent sont sur notre cou; nous nous fatiguons, pas de repos pour nous!
Hinahabol kami ng aming mga kaaway; sila ay napakalapit na humihinga na sa aming mga leeg. Pagod na kami; wala ng kapahingahan para sa amin.
6 Nous avons tendu la main vers l’Égypte, vers l’Assyrie, pour être rassasiés de pain.
Iniaabot namin ang aming mga kamay sa mga taga-Egipto at mga taga-Asiria upang mabusog sa pagkain.
7 Nos pères ont péché, ils ne sont plus, et nous portons la peine de leurs iniquités.
Nagkasala ang aming mga ama; wala na sila, at pinasan namin ang kanilang mga kasalanan.
8 Des serviteurs dominent sur nous; personne ne nous délivre de leur main.
Pinamunuan kami ng mga alipin, at wala ni isang makapagligtas sa amin sa kanilang mga kamay.
9 Nous recueillons notre pain au [péril de] notre vie, à cause de l’épée du désert.
Inilagay namin sa panganib ang aming mga buhay upang kunin ang aming mga tinapay sa pagharap sa mga espada sa ilang.
10 Notre peau brûle comme un four, à cause de l’ardeur de la faim.
Tulad ng isang hurno ang aming mga balat, nasunog mula sa init ng pagkagutom.
11 Ils ont humilié les femmes dans Sion, les vierges dans les villes de Juda.
Pinagsamantalahan nila ang mga kababaihan sa Zion, ang mga birhen sa mga lungsod ng Juda.
12 Des princes ont été pendus par leur main; la personne des vieillards n’a pas été honorée.
Ibinitin nila ang mga prinsipe sa pamamagitan ng sarili nilang mga kamay, at hindi nila iginagalang ang mga nakatatanda.
13 Les jeunes gens ont porté les meules, et les jeunes garçons ont trébuché sous le bois.
Dinala nila ang mga masisiglang na kalalakihan sa gilingan, at ang mga susuray-suray na binata sa ilalim ng mga puno ng kahoy.
14 Les vieillards ne sont plus assis dans la porte, les jeunes gens n’[y] chantent plus.
Tinanggal nila ang mga nakatatanda sa tarangkahan sa lungsod at ang masisiglang kalalakihan mula sa kanilang tugtugin.
15 Notre cœur a cessé de se réjouir; notre danse est changée en deuil.
Tumigil ang kagalakan ng aming mga puso; napalitan ng pagluluksa ang aming pagsasayaw.
16 La couronne de notre tête est tombée. Malheur à nous, car nous avons péché.
Nahulog ang korona mula sa aming mga ulo! sa aba namin! Sapagkat nangagkasala kami.
17 À cause de cela notre cœur est abattu; à cause de ces choses nos yeux sont obscurcis,
Nagkasakit ang aming mga puso, at lumabo ang aming mga mata,
18 À cause de la montagne de Sion qui est désolée: les renards s’y promènent.
dahil gumagala ang mga asong gubat sa Bundok ng Zion na iniwanan.
19 Toi, ô Éternel! tu demeures à toujours, ton trône est de génération en génération.
Ngunit ikaw si Yahweh, maghari ka magpakailanman, at ang iyong luklukan ay mula sa sali't salinlahi.
20 Pourquoi nous oublies-tu à jamais, nous abandonnes-tu pour de longs jours?
Bakit mo kami kakalimutan ng magpakailanman? Pababayaan mo ba kami ng napakatagal?
21 Fais-nous revenir à toi, ô Éternel! et nous reviendrons; renouvelle nos jours comme [ils étaient] autrefois!
Panumbalikin mo kami sa iyo, Yahweh at magsisisi kami. Papanumbalikin mo ang aming mga araw gaya nang unang panahon,
22 Ou bien, nous aurais-tu entièrement rejetés? Serais-tu extrêmement courroucé contre nous?
maliban na lamang kung kami ay tunay na tinanggihan at labis ang iyong galit sa amin.
