Lamentations 5

1 Souviens-toi, ô Éternel! de ce qui nous est arrivé. Regarde, et vois notre opprobre.

१हे परमेश्वरा, आमची अवस्था काय झाली याकडे लक्ष लाव. आमच्या अप्रतिष्ठेकडे नजर टाक.

2 Notre héritage est dévolu à des étrangers, nos maisons, à des forains.

२आमचे वतन परक्यांच्या हातात गेले आहे. आमची घरे परदेशीयांना दिली गेली आहेत.

3 Nous sommes des orphelins, sans père; nos mères sont comme des veuves.

३आम्ही अनाथ झालो. आम्हास वडील नाहीत. आमच्या मातांची स्थिती विधवांसारखी झाली आहे.

4 Nous buvons notre eau à prix d’argent; notre bois nous vient par achat.

४आम्हास पिण्याच्या पाण्यासाठी रूपे द्यावे लागतात; आमचेच लाकूड आम्हास विकले जाते.

5 Ceux qui nous poursuivent sont sur notre cou; nous nous fatiguons, pas de repos pour nous!

५आमचा पाठलाग करणारे आमच्या मानगुटीस बसले आहेत. आम्ही दमलो आहोत. आम्हास विश्रांती नाही.

6 Nous avons tendu la main vers l’Égypte, vers l’Assyrie, pour être rassasiés de pain.

६पोटभर भाकरी मिळविण्यासाठी आम्ही मिसर व अश्शूर यांच्यासमोर आम्ही आपले हात पुढे केले.

7 Nos pères ont péché, ils ne sont plus, et nous portons la peine de leurs iniquités.

७आमच्या पूर्वजांनी तुझ्याविरुध्द पाप केले. आता ते नाहीत. पण त्यांच्या पापाची फळे आता आम्ही भोगत आहोत.

8 Des serviteurs dominent sur nous; personne ne nous délivre de leur main.

८गुलाम आमच्यावर राज्य करतात. त्यांच्या हातातून आम्हास कोणीही वाचवायला नाही.

9 Nous recueillons notre pain au [péril de] notre vie, à cause de l’épée du désert.

९राणात चालू असलेल्या तलवारीमुळे आम्ही आपला जीव मुठीत घेऊन आपले अन्न मिळवतो.

10 Notre peau brûle comme un four, à cause de l’ardeur de la faim.

१०आमची कातडी भट्टीप्रमाणे तापली आहेत. भुकेमुळे आम्हास ताप चढला आहे.

11 Ils ont humilié les femmes dans Sion, les vierges dans les villes de Juda.

११सियोनेतील स्त्रियांवर आणि यहूदा नगरातील कुमारीवर त्यांनी अत्याचार केला;

12 Des princes ont été pendus par leur main; la personne des vieillards n’a pas été honorée.

१२त्यांनी आमच्या राजपुत्रांना फासावर दिले; आमच्या वडीलधाऱ्यांचा त्यांनी सन्मान केला नाही.

13 Les jeunes gens ont porté les meules, et les jeunes garçons ont trébuché sous le bois.

१३आमच्या तरुणांना त्यांनी पिठाच्या जात्यावर दळावयास लावले. ते तरुण लाकडाच्या ढिगाऱ्याखाली अडखळले.

14 Les vieillards ne sont plus assis dans la porte, les jeunes gens n’[y] chantent plus.

१४वृध्द आता नगरीच्या द्वारात बसत नाहीत. तरुण गायनवादन करीत नाहीत.

15 Notre cœur a cessé de se réjouir; notre danse est changée en deuil.

१५आमच्या नृत्याचे रूपांतर आता मृतांच्या शोकात झाले आहे. आमच्या हृदयात आनंदाचा अंशही नाही.

16 La couronne de notre tête est tombée. Malheur à nous, car nous avons péché.

१६आम्ही पाप केल्यामुळे आमच्या डोक्यावरचा मुकुट खाली पडला आहे. म्हणून आम्हास हाय.

17 À cause de cela notre cœur est abattu; à cause de ces choses nos yeux sont obscurcis,

१७या सर्व गोष्टीमुळे आमचे मन खचले आहे. आम्हास डोळ्यांनी स्पष्टपणे दिसत नाही.

18 À cause de la montagne de Sion qui est désolée: les renards s’y promènent.

१८सियोनचे डोंगर ओसाड झाले आहेत. सियोनच्या डोंगरावर कोल्हे वावरतात.

19 Toi, ô Éternel! tu demeures à toujours, ton trône est de génération en génération.

१९पण परमेश्वरा, तुझी सत्ता निरंतन आहे. तुझे राजसिंहासन चिरकाल राहील.

20 Pourquoi nous oublies-tu à jamais, nous abandonnes-tu pour de longs jours?

२०परमेश्वर तू आम्हास कायमचा विसरला आहेस असे दिसते. तू आम्हास दीर्घकाल सोडून गेला आहेस.

21 Fais-nous revenir à toi, ô Éternel! et nous reviendrons; renouvelle nos jours comme [ils étaient] autrefois!

२१परमेश्वरा, आम्हास तुझ्याकडे परत वळव. आम्ही आमच्या पातकाकरिता पश्चाताप करितो. पूर्वीप्रमाणेच आमच्या जुन्या दिवसाची पुनर्स्थापना कर.

22 Ou bien, nous aurais-tu entièrement rejetés? Serais-tu extrêmement courroucé contre nous?

२२तोपर्यंत आमचा धिक्कार होऊन आमच्याप्रती तुझा क्रोध अतिभयंकर असेल.