Lamentations 3
1 Je suis l’homme qui ai vu l’affliction par la verge de sa fureur.
Jam jest ten mąż, którym widział utrapienie od rózgi rozgniewania Bożego.
2 Il m’a conduit et amené dans les ténèbres, et non dans la lumière.
Zaprowadził mię, i zawiódł do ciemności, a nie do światłości;
3 Certes c’est contre moi qu’il a tout le jour tourné et retourné sa main.
Tylko się na mię obórzył, a obrócił rękę swoję przez cały dzień.
4 Il a fait vieillir ma chair et ma peau; il a brisé mes os.
Do starości przywiódł ciało moje i skórę moję, a połamał kości moje.
5 Il a bâti contre moi, et m’a environné de fiel et de peine.
Obudował mię a ogarnął żółcią i pracą;
6 Il m’a fait habiter dans des lieux ténébreux, comme ceux qui sont morts depuis longtemps.
W ciemnych miejscach posadził mię, jako tych, którzy dawno pomarli.
7 Il a fait une clôture autour de moi, afin que je ne sorte point; il a appesanti mes chaînes.
Ogrodził mię, abym nie wyszedł, obciążył okowy moje;
8 Même quand je crie et que j’élève ma voix, il ferme l’accès à ma prière.
A choć wołam i krzyczę, zatula uszy na modlitwę moję.
9 Il a barré mes chemins avec des pierres de taille; il a bouleversé mes sentiers.
Ogrodził drogę moję ciosanym kamieniem, ścieszki moje wywrócił.
10 Il a été pour moi un ours aux embûches, un lion dans les lieux cachés.
Jest jako niedźwiedziem czyhającym na mię, jako lwem w skrytościach.
11 Il a fait dévier mes chemins et m’a déchiré; il m’a rendu désolé.
Drogi moje odwrócił, owszem, rozszarpał mię, i uczynił mię spustoszoną.
12 Il a bandé son arc, et m’a placé comme un but pour la flèche.
Naciągnął łuk swój, a postawił mię jako cel strzałom swym.
13 Il a fait entrer dans mes reins les flèches de son carquois.
Przestrzelił nerki moje strzałami z sajdaka swego.
14 Je suis la risée de tout mon peuple, leur chanson tout le jour.
Jestem pośmiewiskiem ze wszystkim ludem moim, pieśnią ich przez cały dzień.
15 Il m’a rassasié d’amertumes, il m’a abreuvé d’absinthe.
Nasyca mię gorzkościami; upija mię piołunem.
16 Il m’a brisé les dents avec du gravier; il m’a couvert de cendre.
Nadto pokruszył o kamyczki zęby moje, i pogrążył mię w popiele.
17 Et tu as rejeté mon âme loin de la paix, j’ai oublié le bonheur;
Takeś oddalił, o Boże! od pokoju duszę moję, aż na wczasy zapominam.
18 et j’ai dit: Ma confiance est périe, et mon espérance en l’Éternel.
I mówię: Zginęła siła moja, i nadzieja moja, którąm miał w Panu.
19 Souviens-toi de mon affliction, et de mon bannissement, de l’absinthe et du fiel.
Wszakże wspominając na utrapienie moje, i na płacz mój, na piołun, i na żółć.
20 Mon âme s’en souvient sans cesse, et elle est abattue au-dedans de moi. –
Wspominając ustawicznie, uniża się we mnie dusza moja.
21 Je rappelle ceci à mon cœur, c’est pourquoi j’ai espérance:
Przywodząc to sobie do serca swego, mam nadzieję.
22 Ce sont les bontés de l’Éternel que nous ne sommes pas consumés, car ses compassions ne cessent pas;
Wielkie jest miłosierdzie Pańskie, żeśmy do szczętu nie zginęli; nie ustawają zaiste litości jego.
23 elles sont nouvelles chaque matin; grande est ta fidélité!
Ale się na każdy poranek odnawiają; wielka jest prawda twoja.
24 L’Éternel est ma portion, dit mon âme; c’est pourquoi j’espérerai en lui.
Pan jest działem moim, mówi dusza moja, dlatego mam w nim nadzieję.
25 L’Éternel est bon pour ceux qui s’attendent à lui, pour l’âme qui le cherche.
Dobry jest Pan tym, którzy nań oczekują, duszy takowej, która go szuka.
26 C’est une chose bonne qu’on attende, et dans le silence, le salut de l’Éternel.
Dobrze jest, cierpliwie oczekiwać na zbawienie Pańskie.
27 Il est bon à l’homme de porter le joug dans sa jeunesse:
Dobrze jest mężowi nosić jarzmo od dzieciństwa swego;
28 Il est assis solitaire, et se tait, parce qu’il l’a pris sur lui;
Który będąc opuszczony, cierpliwym jest w tem, co nań włożono;
29 il met sa bouche dans la poussière: peut-être y aura-t-il quelque espoir.
Kładzie w prochu usta swe, ażby się okazała nadzieja;
30 Il présente la joue à celui qui le frappe, il est rassasié d’opprobres.
Nadstawia bijącemu policzka, a nasycony bywa obelżeniem.
31 Car le Seigneur ne rejette pas pour toujours;
Bo Pan na wieki nie odrzuca;
32 mais, s’il afflige, il a aussi compassion, selon la grandeur de ses bontés;
Owszem, jeźli zasmuca, zasię się zmiłuje według mnóstwa miłosierdzia swego.
33 car ce n’est pas volontiers qu’il afflige et contriste les fils des hommes.
Zaiste nie z serca trapi i zasmuca synów ludzkich.
34 Qu’on écrase sous les pieds tous les prisonniers de la terre,
Aby kto starł nogami swemi wszystkich więźniów w ziemi;
35 qu’on fasse fléchir le droit d’un homme devant la face du Très-haut,
Aby kto niesprawiedliwie sądził męża przed obliczem Najwyższego;
36 qu’on fasse tort à un homme dans sa cause, le Seigneur ne le voit-il point?
Aby kto wywrócił człowieka w sprawie jego, Pan się w tem nie kocha.
37 Qui est-ce qui dit une chose, et elle arrive, quand le Seigneur ne l’a point commandée?
Któż jest, coby rzekł: Stało się, a Pan nie przykazał?
38 N’est-ce pas de la bouche du Très-haut que viennent les maux et les biens?
Izali z ust Najwyższego nie pochodzi złe i dobre?
39 Pourquoi un homme vivant se plaindrait-il, un homme, à cause de la peine de ses péchés?
Przeczżeby tedy sobie utyskiwać miał człowiek żyjący, a mąż nad kaźnią za grzechy swoje.
40 Recherchons nos voies, et scrutons-les, et retournons jusqu’à l’Éternel.
Dowiadujmy się raczej, a badajmy się dróg naszych, nawróćmy się do Pana;
41 Élevons nos cœurs avec nos mains vers Dieu dans les cieux.
Podnieśmy serca i ręce nasze w niebo do Boga.
42 Nous avons désobéi et nous avons été rebelles; tu n’as pas pardonné.
Myśmy wstąpili i staliśmy się odpornymi; przetoż ty nie odpuszczasz.
43 Tu t’es enveloppé de colère et tu nous as poursuivis; tu as tué, tu n’as point épargné.
Okryłeś się zapalczywością, i gonisz nas, mordujesz, a nie szanujesz.
44 Tu t’es enveloppé d’un nuage, de manière à ce que la prière ne passe point.
Okryłeś się obłokiem, aby cię nie dochodziła modlitwa.
45 Tu nous as faits la balayure et le rebut au milieu des peuples.
Za śmieci i za pomiotło położyłeś nas w pośrodku tych narodów.
46 Tous nos ennemis ont ouvert la bouche sur nous.
Otworzyli na nas usta swoje wszyscy nieprzyjaciele nasi.
47 La frayeur et la fosse sont venues sur nous, la destruction et la ruine.
Strach i dół przyszedł na nas, spustoszenie i skruszenie.
48 Des ruisseaux d’eaux coulent de mes yeux à cause de la ruine de la fille de mon peuple.
Strumienie wód płyną z oczów moich, dla skruszenia córki ludu mojego.
49 Mon œil se fond en eau, il ne cesse pas et n’a point de relâche,
Oczy moje płyną bez przestanku, przeto, że niemasz żadnej ulgi,
50 jusqu’à ce que l’Éternel regarde et voie des cieux.
Ażby wejrzał i obaczył Pan z nieba.
51 Mon œil afflige mon âme à cause de toutes les filles de ma ville.
Oczy moje trapią duszę moję dla wszystkich córek miasta mojego.
52 Ceux qui sont mes ennemis sans cause m’ont donné la chasse comme à l’oiseau.
Łowili mię ustawicznie jako ptaka nieprzyjaciele moi bez przyczyny.
53 Ils m’ont ôté la vie dans une fosse, et ont jeté des pierres sur moi.
Wrzucili do dołu żywot mój, a przywalili mię kamieniem.
54 Les eaux ont coulé par-dessus ma tête; j’ai dit: Je suis retranché!
Wezbrały wody nad głową moją, i rzekłem: Jużci po mnie!
55 J’ai invoqué ton nom, ô Éternel! de la fosse des abîmes.
Wzywam imienia twego, o Panie! z dołu bardzo głębokiego.
56 Tu as entendu ma voix; ne cache point ton oreille à mon soupir, à mon cri.
Głos mój wysłuchiwałeś; nie zatulajże ucha twego przed wzdychaniem mojem, i przed wołaniem mojem.
57 Tu t’es approché au jour où je t’ai invoqué; tu as dit: Ne crains pas.
Przybliżając się do mnie w dzień, któregom cię wzywał, mawiałeś: Nie bój się.
58 Seigneur, tu as pris en main la cause de mon âme, tu as racheté ma vie.
Zastawiałeś się, Panie! o sprawę duszy mojej, a wybawiałeś żywot mój.
59 Tu as vu, Éternel, le tort qu’on me fait; juge ma cause.
Widzisz, o Panie! bezprawie, które mi się dzieje, osądźże sprawę moję.
60 Tu as vu toute leur vengeance, toutes leurs machinations contre moi.
Widzisz wszystkę pomstę ich, i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie.
61 Tu as entendu leurs outrages, ô Éternel! toutes leurs machinations contre moi,
Słyszysz urąganie ich, o Panie! i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie.
62 les lèvres de ceux qui s’élèvent contre moi, et ce qu’ils se proposent contre moi tout le jour.
Słyszysz wargi powstawających przeciwko mnie, i przemyśliwanie ich przeciwko mnie przez cały dzień.
63 Regarde quand ils s’asseyent et quand ils se lèvent: je suis leur chanson.
Obacz siadanie ich, i wstawanie ich; jam zawżdy jest pieśnią ich.
64 Rends-leur une récompense, ô Éternel! selon l’ouvrage de leurs mains.
Oddajże im nagrodę, Panie! według sprawy rąk ich;
65 Donne-leur un cœur cuirassé; ta malédiction soit sur eux!
Dajże im zatwardziałe serce, i przeklęstwo swe na nich;
66 Poursuis-les dans ta colère et détruis-les de dessous les cieux de l’Éternel.
Goń ich w zapalczywości, a zgładź ich, aby nie byli pod niebem twojem, o Panie!
